Με εξαιρετική επιτυχία διεξήχθη στις 27 Σεπτεμβρίου το 3ο Συνέδριο Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης του Economist Conferences, με θέμα: «Άτομα με αναπηρία και δικαίωμα στην ένταξη: ποιος είναι ο ρόλος των ανθρωποκεντρικών επιχειρήσεων;»

Με μια άλλη ματιά και θεματολογία, αν και επηρεασμένο από το γενικότερο «κρισογόνο» κλίμα της εποχής, αφού όλοι οι ομιλητές στάθηκαν και στο γεγονός ότι η οικονομική κρίση πλήττει πρωτίστως τα άτομα με κάποια αναπηρία, το συνέδριο αυτό κινήθηκε σε πλαίσιο ανθρωποκεντρικό.

Όλοι οι ομιλητές, τόσο από την πλευρά των συνομοσπονδιών και συνδέσμων ατόμων με αναπηρία όσο και οι εκπρόσωποι των εταιρειών, τόνισαν το κοινωνικό και κρατικό έλλειμμα που επικρατεί στη χώρα μας σε σχέση με την πρόβλεψη για ίση μεταχείριση και ισότιμη πρόσβαση όλων εκείνων που αντιμετωπίζουν κάποια μόνιμη ή προσωρινή αναπηρία καθώς και την επιτακτική ανάγκη για λήψη πρωτοβουλιών και από τον ιδιωτικό τομέα.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του προέδρου της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία Γιάννη Βαρδακαστάνη ο οποίος, ανοίγοντας το Συνέδριο, σημείωσε ότι «στην κρίσιμη κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα οι ανάπηροι είναι οι πρώτοι που απολύονται και οι τελευταίοι που προσλαμβάνονται. Ένα άτομο με αναπηρία, που βυθίζεται κάτω από τα όρια της φτώχιας πολύ δύσκολα μπορεί να βγει από αυτό, σε σχέση με ένα άτομο που δεν έχει αναπηρία».

Επίσης επέρριψε ευθύνες στην πολιτεία η οποία «δεν έχει σχέδιο» και υπολείπεται σε «πραγματική κοινωνική δικαιοσύνη». Ο Γ. Βαρδακαστάνης πρότεινε στο υπουργείο Εσωτερικών τη σύσταση ομάδας εργασίας, η οποία θα διαμορφώσει πρωτόκολλο συνεργασίας, έναν κοινώς αποδεκτό κώδικα καλής πρακτικής δηλαδή ενώ από τους δήμους ζήτησε να γίνει καλύτερη, συχνότερη και αποτελεσματικότερη συνεργασία.

Παρόν και ο υφυπουργός εσωτερικών Πάρις Κουκουλόπουλος, ο οποίος τόνισε ότι «στην Ελλάδα πριν το Μνημόνιο ούτε μπορούμε, ούτε πρέπει να γυρίσουμε» και πως «η προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής καθιστά την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή ύψιστης προτεραιότητας στόχους». Ο υφυπουργός επιβεβαίωσε τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει η πολιτεία σε αυτόν τον τομέα, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, δήλωσε ότι καταβάλλεται προσπάθεια για την αξιολόγηση των υφιστάμενων δομών, την ψηφιοποίηση των επιδομάτων πρόνοιας για τον εξορθολογισμό και την εξοικονόμηση πόρων, τη διασφάλιση επάρκειας σε οργανωμένες τεχνικές υπηρεσίες για κάθε δήμο και τη διαρκή βελτίωση και τον έλεγχο του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου σε στενή συνεργασία με το αναπηρικό κίνημα και την τοπική αυτοδιοίκηση.

Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, μίλησε για χάσμα μεταξύ ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας σε θέματα αντιμετώπισης των ατόμων με αναπηρία, χαρακτήρισε την Αθήνα ως μια πόλη αφιλόξενη για άτομα με οποιοδήποτε πρόβλημα ενώ δήλωσε ότι ο δήμος θα κάνει ό,τι μπορεί για να διαμορφώνει πολιτικές, που δεν θα αφήνουν πίσω τους ανθρώπους με ανάγκη, τονίζοντας ότι «σε κάθε πολιτική πρέπει να εντάσσεται η οπτική των ΑμεΑ».

Από το βήμα του συνεδρίου, ο Υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρομάνης, ζήτησε με έμφαση την ενεργό εμπλοκή των ιδιωτικών επιχειρήσεων στο ζήτημα, αναφέρθηκε σε πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, όπως το εθνικό μητρώο αναπήρων, το κέντρο πιστοποίησης αναπηρίας με ενιαίους κανόνες και τη θέσπιση νέων κανόνων για την αγορά εργασίας, με έμφαση στην αλλαγή κουλτούρας των επιχειρήσεων ενώ χαρακτηριστικά είπε: «Είναι ώρα ευθύνης για όλους».

Η διευθύντρια ποιότητας και ανθρώπινου δυναμικού της εταιρείας Coco-mat Ευγενία Λιανού παρουσίασε, σε μια πραγματικά εξαιρετική και «φωτεινή» ομιλία, το ανθρωποκεντρικό προφίλ, που η εταιρεία της παρουσιάζει και την ευθύνη με την οποία αντιμετωπίζουν πρώτα τον άνθρωπο και κατόπιν τους αριθμούς.

Τόνισε ότι η Coco-mat εφαρμόζει μια τέτοια εργασιακή πολιτική, η οποία παρέχει ίσες ευκαιρίες στα «άτομα με ειδικά προσόντα» (όχι ανάγκες), διότι απλώς επιθυμεί να έχει κοντά της τους καλύτερους, και τους καλύτερους για να τους βρεις δεν πρέπει να αποκλείσεις ούτε έναν! «Στην εταιρεία μας συνυπάρχουν άτομα από 13 εθνικότητες και 9 θρησκείες, αρκετοί από αυτούς δε, είναι άτομα με αναπηρία.

Αυτό που κυρίως εξετάζουμε είναι η προσωπικότητα, η ενεργητικότητα, η περιβαλλοντική ευαισθησία και η συνέπεια του εργαζομένου. Η συμμετοχή των εργαζομένων στη λήψη αποφάσεων είναι βασική προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία της εταιρείας. Οι εργαζόμενοι αποτελούν τη μεγαλύτερη επένδυσή μας. Η διαφορετικότητα και η καινοτομία αποτελούν για μας ένα ολόκληρο ταξίδι όχι απλά ένα έργο» είπε μεταξύ άλλων η Ε. Λιανού.

Το συνέδριο έκλεισε με μια ομιλία έκπληξη του Δρ Γιάννη Καλογεράκη, CEO της εταιρείας ανθρωποκεντρικής εκπαίδευσης στελεχών επιχειρήσεων, JMK Anthropocentric Corporate Development, o οποίος απαντώντας στο ερώτημα πόσο κοινωνικά υπεύθυνες είναι οι ελληνικές επιχειρήσεις σήμερα, έβαλε το ζήτημα της προσωπικής ευθύνης και πρότεινε εκτός από εταιρική κοινωνική ευθύνη να εντάξουμε πια και το θέμα της ατομικής κοινωνικής ευθύνης.

Και όπως χαρακτηριστικά είπε ο Δρ Γ. Καλογεράκης αυτό θέλει ψυχή, θέλει αλλαγή νοοτροπίας, παιδεία, ευρύτητα πνεύματος και κοινωνική επιμόρφωση. Χρειάζεται ο άνθρωπος να ενσκήψει στον άνθρωπο!

«Σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση όπου ο 1 στους 6 πολίτες έχει κάποια αναπηρία, το ερώτημα είναι αν μπορούμε πραγματικά να μπούμε έστω και διανοητικά στη θέση κάποιου άλλου, να δείξουμε δηλαδή ενσυναίσθηση και επειδή όλοι μας το βγάζουμε από το μυαλό μας προκειμένου να αισθανόμαστε καλύτερα, ήρθε ίσως η ώρα να το βάλουμε στο μυαλό μας για να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, να το βάλουμε στην καρδιά μας για να αλλάξουμε τη νοοτροπία μας, να το βάλουμε στη ζωή μας για να διδάξουμε τα παιδιά μας και τέλος να το βάλουμε στη δουλειά μας για να δημιουργήσουμε κοινωνικά υπεύθυνες επιχειρήσεις»!

Και συνέχισε, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι το πρόβλημα είναι ο τρόπος που βλέπουμε το πρόβλημα, αφού ο κοινωνικός αποκλεισμός που βιώνουν τα άτομα με αναπηρία ορίζει τη δυσκολία και όχι η αναπηρία τους αυτή καθαυτή.

«Ένα ταλέντο που δεν έχει ανακαλυφθεί ή μια ικανότητα που δεν έχει αξιοποιηθεί, αποτελεί απειλή στο δικαίωμα ενός λαού να ζήσει ελεύθερα» είπε ο Δρ Γ. Καλογεράκης και αφού τόνισε την κρισιμότητα του ρόλου των σύγχρονων επιχειρήσεων, που έχουν υποχρέωση εκτός από ενέργειες κοινωνικής ευθύνης, να δημιουργήσουν κοινωνικά ευαίσθητα στελέχη, έκλεισε με την εξαιρετική διαπίστωση ότι «οι άνθρωποι θα ξεχάσουν όσα είπες, θα ξεχάσουν όσα έκανες, ΔΕ θα ξεχάσουν όμως ποτέ, το πώς τους έκανες να αισθανθούν»!

Ήταν μια ημέρα που άξιζε το βαρύ χειροκρότημα και το συγκινητικό «χειροκίνημα»(από και προς τα άτομα με ακουστική ανεπάρκεια) όλων των παρευρισκομένων.