Τα τελευταία χρόνια, ο όρος Employer Branding απαντάται όλο και πιο τακτικά στους κύκλους των επιχειρήσεων και όχι μόνο. Δεν είναι μάλιστα λίγες οι εταιρείες, που αποφασίζουν να επενδύσουν πόρους και χρόνο στη διαμόρφωση και την ενίσχυσή του.

Η απόφαση αυτή όμως δε συνοδεύεται απαραίτητα με τις σωστές, εμπεριστατωμένες επιλογές και με οργανωμένο πλάνο δράσης. Ένας λόγος είναι πιθανά και η μικρή, σχετικά, επιστημονική έρευνα που έχει γίνει έως σήμερα. Παράλληλα, υπεύθυνες για τη διαμόρφωση του Employer Branding θεωρούνται συνήθως (και εύλογα) οι Διευθύνσεις Ανθρώπινου Δυναμικού. Καθώς όμως το Employer Branding συνιστάται από δύο έννοιες, εκ των οποίων η πρώτη (Employer) έχει να κάνει περισσότερο με τον τομέα του HR ενώ η δεύτερη (Branding) προέρχεται από τον χώρο του Marketing, θα πρέπει να αποκτηθεί μια πιο σφαιρική εικόνα από τους εργαζομένους στις διευθύνσεις ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να μπορούν να ασχοληθούν και να υποστηρίξουν αποτελεσματικά αυτό το κομμάτι.

ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ
Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, κρίθηκε απαραίτητο καταρχάς να γίνουν όλες οι απαραίτητες συνδέσεις με τη θεωρία του Marketing. Παράλληλα, αποφασίστηκε να μελετηθεί το Employer Branding και πιο συγκεκριμένα οι πηγές πληροφόρησης που το διαμορφώνουν. Κύριος στόχος ήταν να διερευνηθεί το κατά πόσο οι διαφορετικές πηγές γίνονται αντιληπτές ως περισσότερο ή λιγότερο αξιόπιστες από τους πιθανούς υποψηφίους. Παράλληλα με την κατάταξη των επιμέρους πηγών πληροφόρησης ως προς την Αξιοπιστία τους, στόχος της εργασίας ήταν να εξεταστεί και ο βαθμός επίδρασης αυτών στην Οργανωσιακή Ελκυστικότητα και κατ’ επέκταση στο Employer Branding.

Έτσι, υιοθετήσαμε τη διάκριση των πηγών πληροφόρησης στις κάτωθι διαστάσεις που προτείνονται από τους Cable, et al., (2001) (Cable & Turban, 2001):
α. Εσωτερική-Εξωτερική Διάσταση και
β. Πληροφοριακή-Εμπειρική Διάσταση, ενώ η έρευνα στηρίχθηκε στις εξής 2 υποθέσεις:

    Η1: Οι εμπειρικές-εσωτερικές πηγές πληροφόρησης θεωρούνται από τους υποψηφίους ως περισσότερο αξιόπιστες από οποιονδήποτε άλλο συνδυασμό πηγών.
    Η2: Οι εμπειρικές-εσωτερικές πηγές πληροφόρησης που επηρεάζουν σε μεγαλύτερο βαθμό τις πεποιθήσεις των υποψηφίων ως προς την οργανωσιακή ελκυστικότητα μιας εταιρείας σε σχέση με οποιοδήποτε άλλο συνδυασμό πηγών.

Βάσει των αποτελεσμάτων, η πηγή που έλαβε τη μεγαλύτερη βαθμολογία ήταν η Εξωτερική – Εμπειρική πηγή, που στα σενάριά μας αντιπροσωπεύονταν από την εμπειρία που είχε το άτομο ως πελάτης καταστήματος της εταιρείας. Δεύτερη σε κατάταξη και για τις δύο μεταβλητές ήρθε η εσωτερική – εμπειρική πηγή, που στην έρευνά μας αντιστοιχούσε σε σχόλια εργαζομένων για την εργασία τους στην εταιρεία, τα οποία ακούει τυχαία το άτομο κατά τη διάρκεια επίσκεψής του σε κατάστημα της εταιρείας. Το ενδιαφέρον είναι πως από όλες τις πηγές που συμπεριλάβαμε στη συγκεκριμένη έρευνα, αυτή που σκόραρε πιο χαμηλά και ιδιαίτερα αναφορικά με την Αξιοπιστία της, ήταν η Εσωτερική – Πληροφοριακή πηγή, που στην περίπτωση μας ήταν ένα φυλλάδιο (leaflet) από τη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού. Αυτό δεν ξάφνιασε βέβαια ιδιαίτερα, καθώς έχει υποστηριχθεί και από προγενέστερη έρευνα, η οποία αναφέρει ότι οι αντικρουόμενες εκτιμήσεις της αξιοπιστίας μιας πηγής, επηρεάζουν αρνητικά τη συμπεριφορά και τις πεποιθήσεις των πληροφορηθέντων όταν πρόκειται για «αυτό-ισχυρισμούς» της ίδιας της εταιρείας. Αντίθετα, όταν πρόκειται για αξιολογήσεις των εργαζομένων της (peers), η πηγή εκτιμάται ότι είναι και έγκυρη και εξειδικευμένη, άρα Αξιόπιστη στο σύνολό της (Willemsen, et al., 2012).

ΠΕΛΑΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ
Ένα κύριο συμπέρασμα που θα μπορούσαμε συνεπώς να εξάγουμε από τα αποτελέσματα της παρούσης, είναι πως το employer brand επηρεάζεται από στοιχεία που δεν σχετίζονται άμεσα και ορατά με τη διαδικασία της προσέλκυσης. Όσο καλή δουλειά και αν πραγματοποιείται από τη Διεύθυνση Ανθρώπινου Δυναμικού στο κομμάτι αυτό, με προσεκτικά επιλεγμένες επικοινωνίες προς τους υποψηφίους, οι αντιλήψεις, οι πεποιθήσεις και εν τέλει οι αποφάσεις τους επηρεάζονται σε μεγάλο βαθμό από μη παραδοσιακές πηγές προσέλκυσης. Συνεπώς, οι συνδέσεις που πραγματοποιήθηκαν στην παρούσα διπλωματική εργασία μεταξύ HR & Marketing, μεταξύ Employer & Corporate brand, θα μπορούσαν να φανούν εξαιρετικά χρήσιμες εάν θέλει κάποιος να αποκρυπτογραφήσει όλες τις διαστάσεις του Employer Branding του οργανισμού του.

Επιπλέον, τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως δύο είναι οι σημαντικότεροι κρίκοι στην αλυσίδα των θετικών πεποιθήσεων των υποψηφίων. Οι πελάτες και οι εργαζόμενοι. Συνεπώς, αν μια εταιρεία θέλει να δημιουργήσει ένα ισχυρό Employer Branding, θα πρέπει πρωτίστως να ενδιαφερθεί για αυτές τις δύο κατηγορίες ομάδων ενδιαφέροντος (stakeholders), οι οποίες μάλιστα είναι και αλληλένδετες σε έναν βαθμό. Υπάρχει μια άμεση και θετική σχέση ανάμεσα στην εργασιακή ικανοποίηση και στην ικανοποίηση του πελάτη. Ικανοποιημένοι εργαζόμενοι σέβονται την εταιρεία για την οποία εργάζονται, νιώθουν υπερήφανοι και εξυπηρετούν με μεγαλύτερη ευχαρίστηση και προθυμία τους πελάτες (Mosley, 2007), γεγονός το οποίο έχει έμμεση θετική επίδραση και στα οικονομικά αποτελέσματα, ζητούμενο για κάθε κερδοσκοπικό οργανισμό (Chi & Gursoy, 2009). Η εμπειρία του πελάτη συνεπώς, εξαρτάται κυρίως από την αντιμετώπιση που θα λάβει από τον εργαζόμενο και από την αίσθηση που θα αποκομίσει από την εξυπηρέτησή του. Και ο ρόλος των Διευθύνσεων Ανθρώπινου Δυναμικού εδώ είναι πολύ σημαντικός, γιατί επηρεάζουν, με άμεσο και έμμεσο τρόπο, την εργασιακή ικανοποίηση των εργαζομένων, άρα κατ’ επέκταση τις εσωτερικές και τις εξωτερικές πηγές πληροφόρησης καθώς και τα μηνύματα που απορρέουν από αυτές.