Ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου είναι η περιέργεια. Η ανάγκη του να αναζητά νέες πληροφορίες και εμπειρίες καθώς επίσης και να εξερευνά νέες δυνατότητες, είναι και αυτή η οποία οδήγησε στις περισσότερες ανακαλύψεις και εφευρέσεις που έχουν καταγράφει στην ιστορία μας. Τι συμβαίνει, όμως, όταν αυτό το χαρακτηριστικό καταφέρει να το διατηρήσει και στο εργασιακό του περιβάλλον;

Σύμφωνα με έρευνες, η ανάπτυξη κουλτούρας με χαρακτηριστικά «περιέργειας» σε όλα τα επίπεδα ενός οργανισμού, βοηθά τα στελέχη να ανταποκρίνονται επιτυχώς στις πιέσεις που δέχονται λόγω αβεβαιότητας που επικρατεί στον επιχειρηματικό κόσμο. Κι αυτό συμβαίνει διότι σε τέτοιες περιπτώσεις η περιέργεια συμβάλλει στην εμβάθυνση και εκλογίκευση των προβλημάτων που ανακύπτουν ώστε να εντοπίσουμε πιο δημιουργικές λύσεις.

Ο μη εφησυχασμός, λοιπόν, μπορεί να οδηγήσει στην καινοτομία, και όπως έχει αποδειχθεί δεν συμβάλλει μόνο στην παραγωγή νέων ιδεών, αλλά εξασφαλίζει και αρκετά επιχειρηματικά οφέλη. Πιο συγκεκριμένα:

  • Η περιέργεια βελτιώνει σημαντικά τη λήψη αποφάσεων καθώς περιορίζει την ευαισθησία μας σε στερεότυπα και προκαταλήψεις και οδηγεί στην αναζήτηση εναλλακτικών προτάσεων και λύσεων.
  • Βελτιώνεται σημαντικά το εργασιακό περιβάλλον. Σύμφωνα με σχετικές μελέτες, το χαρακτηριστικό της περιέργειας σε ένα workplace οδηγεί σε καινούριες ιδέες και πρακτικές που μπορούν να αναβαθμίσουν σημαντικά το περιβάλλον.
  • Ενισχύει τη δέσμευση των εργαζομένων και τη συνεργασία ανάμεσα στα μέλη μιας ομάδας καθώς τα στελέχη δεν προσκολλώνται στις δικές τους ιδέες, αλλά είναι πρόθυμοι και ανοιχτοί στις προτάσεις των συναδέλφων τους.
  • Προάγει το resilience των οργανισμών καθώς τα προβλήματα συνηθίζεται να επιλύονται άμεσα και μάλιστα με δημιουργικό τρόπο.
  • Η ανοιχτή επικοινωνία και η καλύτερη απόδοση των ομάδων επίσης είναι μερικά ακόμη από τα οφέλη.

MANAGERS VS CURIOSITY
Αν και αρκετοί managers μπορεί να δηλώνουν ότι προάγουν την περιέργεια στο εσωτερικό των ομάδων τους, στην πραγματικότητα πολύ συχνά φαίνεται να την «καταπνίγουν» μέσα από τις ενέργειές τους. Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 3.000 εργαζόμενους που απασχολούνται σε εταιρείες διαφορετικών κλάδων, μόνο το 1/4 δήλωσε ότι η περιέργεια αποτελεί χαρακτηριστικό της εταιρείας του σε τακτική βάση, ενώ το 70% ανέφερε ότι συναντά εμπόδια όταν θέτει ερωτήσεις. Σύμφωνα με τα ευρήματα της ίδιας έρευνας, δύο είναι οι βασικοί λόγοι που οι ηγέτες δεν συνηγορούν -στην πράξη τουλάχιστον- σε ένα περιβάλλον ανοιχτής επικοινωνίας, εξερεύνησης και εν μέρει αμφισβήτησης. Αρχικά, οι managers πιστεύουν ότι σε περίπτωση που επιτρέψουν στα μέλη της ομάδας τους να αναζητήσουν και να πειραματιστούν με νέες ιδέες και διαδικασίες, αυτό θα δημιουργήσει δυσκολίες ως προς τη διαχείρισή τους. Μία ακόμη έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε 520 Chief Learning Officers και Talent Development Officers έρχεται να επισφραγίσει τη συγκεκριμένη άποψη και τακτική. Σύμφωνα με αυτήν, η πλειοψηφία αποφεύγει την ενθάρρυνση της περιέργειας στο εργασιακό περιβάλλον όχι μόνο επειδή δυσχεραίνει τη διαχείριση των εργαζομένων αλλά και γιατί λαμβάνεται ως δεδομένο ότι θα ενταθούν οι διαφωνίες και η διαδικασία της λήψης αποφάσεων θα επιβραδυνθεί σημαντικά, επηρεάζοντας το κόστος που σχετίζεται με την εργασία. Ο δεύτερος λόγος που αποτρέπει την εμφάνιση του curiosity ως χαρακτηριστικό ενός οργανισμού οφείλεται στη μονοδιάστατη επιδίωξη της απόδοσης από την πλευρά των managers, η οποία αφήνει ελάχιστο χώρο για πειραματισμό, κάτι που μπορεί ωστόσο να στερήσει το μέλλον μιας επιχείρησης. Ενδεικτικό παράδειγμα είναι η παραγωγή του Model T από την Ford Motors Company η οποία μέχρι και το 1921 χάρισε στην εταιρεία ηγετική θέση στην αυτοκινητοβιομηχανία. Ο κόσμος όμως εξελίσσεται και μαζί με αυτόν και οι καταναλωτικές συνήθειες. Έτσι, από το 1921 και έπειτα, οι επίδοξοι αγοραστές αυτοκινήτων αναζητούσαν την ποικιλία στις επιλογές τους και η μονόπλευρη ενασχόληση της Ford με τη βελτιστοποίηση του μοντέλου Τ χωρίς αντίστοιχες προσπάθειες πειραματισμού για τη δημιουργία νέων μοντέλων, οδήγησε στην αποκαθήλωσή της από ηγέτη της αγοράς.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΩΝ
Σε αρκετές εταιρείες, το ανθρώπινο δυναμικό λαμβάνει το σιωπηρό μήνυμα ότι οποιαδήποτε ερώτηση μπορεί να αντιμετωπιστεί ως αμφισβήτηση. Τα στελέχη ενθαρρύνονται να παραμένουν προσηλωμένα στους προσωπικούς στόχους που τους έχουν τεθεί χωρίς να εφιστούν την προσοχή τους στις διαδικασίες και στους ευρύτερους στόχους του οργανισμού. Κάτι τέτοιο όμως υπονομεύει το μέλλον της εταιρείας, καθώς της στερεί δημιουργικές και καινοτόμες ιδέες από τους ίδιους τους εργαζόμενούς της. Για να ενισχύσουμε ωστόσο το επίπεδο της περιέργειας σε επωφελές επίπεδο για την επιχείρηση, μπορούμε να ακολουθήσουμε τις ακόλουθες πρακτικές:

Στελέχωση: Κατά τη διαδικασία στελέχωσης ανοιχτών θέσεων εργασίας, μπορούμε να αναζητήσουμε εκείνα τα στοιχεία στους υποψηφίους που «προδίδουν» την περιέργειά τους. Για παράδειγμα, πόσο διαφορετικά είναι τα ενδιαφέροντά του στον προσωπικό του χρόνο ή πόσο ενδιαφέρεται για τις ευκαιρίες μάθησης που θα του προσφέρει ο ίδιος ο οργανισμός κ.ά. Πέρα από τις ερωτήσεις που θέτει ο ίδιος ο recruiter, είναι καλό να δίνεται αντίστοιχη προσοχή στις ερωτήσεις που κάνει και ο ίδιος ο υποψήφιος.

Ρόλοι και χαρακτηριστικά: Οι ηγέτες μίας ομάδας είναι σε θέση να εντείνουν τον βαθμό περιέργειας των εργαζομένων, παραμένοντας οι ίδιοι ανήσυχοι και αναζητώντας συνεχώς νέες και δημιουργικές ιδέες. Αν και «ανεβαίνοντας» στο οργανόγραμμα μιας εταιρείας, ένα στέλεχος πιστεύει ότι έχει όλο και λιγότερα πράγματα να μάθει από τους συναδέλφους του, ταυτόχρονα θεωρεί ότι αναμένεται από τον ίδιο να προσφέρει απαντήσεις και όχι να θέτει ερωτήσεις. Παρόλα αυτά, ένας από τους ενδεδειγμένους τρόπους να μετατρέψει την περιέργεια σε βασικό χαρακτηριστικό της ομάδας του, είναι να θέτει συνεχώς ερωτήσεις στα μέλη της ομάδας του. Να ακούει προσεκτικά τις απόψεις και τις σκέψεις τους, να μαθαίνει και ο ίδιος από αυτή τη διαδικασία και να μην είναι επικριτικός. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να διασφαλίσει το «ανήσυχο πνεύμα» που χρειάζεται για καινοτόμες ιδέες.

Μαθησιακοί στόχοι: Η προσήλωση στα αποτελέσματα και ειδικά την εποχή που διανύουμε είναι κάτι που συναντάται συχνά στη φιλοσοφία μιας εταιρείας. Υπάρχουν ωστόσο μελέτες που αποδεικνύουν ότι η προσήλωση στη συνεχή εκμάθηση και εξέλιξη μπορεί να προσφέρει σημαντικότερα οφέλη σε προσωπικό αλλά και σε εταιρικό επίπεδο. Και όταν οι εργαζόμενοι παρακινούνται από κουλτούρα συνεχούς μάθησης, προσφέρουν στη διάθεση των εταιρειών ποικιλία δεξιοτήτων που μπορεί να αξιοποιήσει, αποδοτικότερη επίλυση των προβλημάτων που προκύπτουν κ.ά.

Οικονομική ενίσχυση: Οι οργανισμοί δεν προχωρούν συχνά στην επιδότηση της εκπαίδευσης των στελεχών τους σε τομείς και δεξιότητες που δεν σχετίζονται άμεσα με την εργασία τους και τον ρόλο τους. Σύμφωνα μάλιστα με report που δημοσίευσε το SHRM το 2017, μόνο το 44% των εταιρειών προχωρά σε τέτοιες πρακτικές. Οι ανάγκες όμως των εταιρειών σε επίπεδο δεξιοτήτων και ικανοτήτων των ανθρώπων τους μεταβάλλονται συνεχώς. Και κάποια δεξιότητα που μπορεί σήμερα να μην συνάδει με τον ρόλο του στελέχους, μπορεί στο μέλλον να αποδειχθεί εξαιρετικά χρήσιμη για την εταιρεία και σημαντική για τον ίδιο.