Η νομολογία των δικαστηρίων και η πρακτική των ασφαλιστικών οργανισμών έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο περιπτώσεων οι οποίες εμπίπτουν στην έννοια του εργατικού ατυχήματος.

Κατά την έννοια του άρθρου 1§1 του Ν. 551/1915 «περί ευθύνης» προς αποζημίωση των εξ ατυχημάτων εν τη εργασία παθόντων εργατών ή υπαλλήλων, όπως κωδικοποιήθηκε με το 8.Δ. της 24/25.8.1920, ως ατύχημα από βίαιο συμβάν που επήλθε κατά την εκτέλεση της εργασίας ή εξ αφορμής αυτής, σε εργάτη ή υπάλληλο των εργασιών ή των επιχειρήσεων, οι οποίες αναφέρονται στο άρθρο 2 του αυτού β.δ/τος, θεωρείται κάθε βλάβη που είναι αποτέλεσμα βίαιης και αιφνίδιας επενέργειας εξωτερικού αιτίου, άσχετου μεν με τη σύσταση του οργανισμού του παθόντος και τη βαθμιαία φθορά του από τις συνθήκες της εργασίας, αλλά συνδεόμενου οπωσδήποτε με αυτήν λόγω της εμφάνισής του κατά την εκτέλεσή της ή εξ αφορμής αυτής, δηλ. θα πρέπει το αίτιο, στο οποίο οφείλεται το εργατικό ατύχημα, να μην ανάγεται αποκλειστικά στην οργανική ή παθολογική προδιάθεση του παθόντος και το οποίο συνεπώς δεν θα συνέβαινε χωρίς την εργασία και τις περιστάσεις εκτέλεσής της (ΟλΑΠ 1287/1986, ΑΠ 19/2014).

Ενδεικτικά, ως εργατικά ατυχήματα έχουν χαρακτηριστεί:

  • Το ατύχημα που συμβαίνει κατά την επιστροφή του εργαζόμενου στην εργασία από εστιατόριο που βρίσκεται κοντά στον τόπο εργασίας του, στο οποίο είχε μεταβεί για να γευματίσει όταν ο εργοδότης του δεν του παρέχει τροφή (έγγραφο Ι.Κ.Α.37615/23-3-1965, Εγκ.45/24.6.2010).
  • Ο θάνατος ή η αναπηρία εργαζομένου που οφείλεται στην υπέρμετρη προσπάθεια που κατέβαλε σε δεδομένο χρόνο για να ανταποκριθεί σε ασυνήθιστους κατά το χρόνο αυτό όρους εργασίας ή στο γεγονός ότι υποχρεώθηκε να εργασθεί για ορισμένο χρόνο κάτω από εξαιρετικά δυσμενείς συνθήκες, ακόμη και αν ο ασφαλισμένος υπέφερε ήδη από νόσο που επιδεινώθηκε από την εργασία του λόγω της υπέρμετρης προσπάθειας που κατέβαλε για να ανταποκριθεί στις δυσμενείς αυτές συνθήκες. (ΣτΕ 1673/2003, 242/89).

Ο εργοδότης υποχρεούται εντός 24 ωρών να αναγγείλει το ατύχημα στην αρμόδια Επιθεώρηση Εργασίας, στις πλησιέστερες αστυνομικές αρχές και στις αρμόδιες υπηρεσίες του σχετικού ασφαλιστικού οργανισμού σύμφωνα με τα οριζόμενα στον Κώδικα Υγιεινής και Ασφάλειας των Εργαζομένων (άρθρο 43 Ν. 3850/2010).

Αναφορικά με την υποχρέωση του εργοδότη για καταβολή αποζημίωσης, το άρθρο 212 του Ν. 4512/2018 ορίζει ότι ο εργοδότης υποχρεούται να καταβάλλει στο μεν ασφαλιστικό οργανισμό το ποσό που ο τελευταίος κατέβαλε στον εργαζόμενο εξαιτίας του ατυχήματος, στο δε εργαζόμενο τη διαφορά μεταξύ των καταβληθεισών ασφαλιστικών παροχών και της κατά τον Αστικό Κώδικα, αποζημίωσης εφόσον με δικαστική απόφαση διαπιστώνεται ότι το ατύχημα, κατά την εκτέλεση της εργασίας ή εξ αφορμής αυτής, οφείλεται σε δόλο του εργοδότη ή του προστεθέντος από αυτόν προσώπου, είτε ως προς το αποτέλεσμα του ατυχήματος καθεαυτό είτε ως προς τη μη τήρηση διατάξεων νόμων, διαταγμάτων ή κανονισμών, που ορίζουν μέτρα προστασίας της ασφάλειας και της υγείας στην εργασία, εάν το ατύχημα συνδέεται αιτιωδώς με παραβάσεις των διατάξεων αυτών.

    Για περισσότερες πληροφορίες επί ζητημάτων σχετικών με εργασιακές σχέσεις επικοινωνήστε:
    E: [email protected]
    T: 210-6431387
    F: 210-6460313