Τα «έξυπνα» τηλέφωνα αυξάνουν τις ώρες εργασίας

Τα δύο τρίτα (64%) των 2.010 εργαζομένων σε γραφείο, που συμμετείχαν στην έρευνα του Chartered Society of Physiotherapy (CSP) δήλωσαν ότι εξακολουθούν να εργάζονται μετά το πέρας της εργασίας τους από τα «έξυπνα» τηλέφωνα ή άλλες παρόμοιες συσκευές.

Στους βασικούς λόγους που ωθούν τους εργαζομένους στην έξτρα εργασία συγκαταλέγονται η ανάγκη για μείωση της πίεσης της εργάσιμης ημέρας (35%) και ο μεγάλος όγκος εργασίας (33%). Περισσότεροι από τους μισούς που έχουν να διαχειριστούν μεγαλύτερο όγκος εργασίας (53%) δήλωσαν ότι αυτή η κατάσταση έχει επιδεινωθεί τα τελευταία δύο χρόνια και μόνο ένα 8% ανέφερε ότι ο εργοδότης κάνει οτιδήποτε για να αντιμετωπιστεί το θέμα.

Ωστόσο, το CSP προειδοποίησε ότι η στάση του σώματος κατά τη χρήση smartphones και άλλων συσκευών μπορεί να οδηγήσει αρκετούς χρήστες σε προβλήματα που αφορούν τον αυχένα και τη μέση.

Εργασία για βιοποριστικούς λόγους και εργασιακή δέσμευση σε δύσκολες περιόδους

Η έρευνα Workmonitor, που πραγματοποιήθηκε για το β’ τρίμηνο του 2012, εξετάζει την απόδοση των εργοδοτών, τη δέσμευση των εργαζομένων, τις ανθρώπινες σχέσεις, την ικανοποίηση και την κινητικότητα στον εργασιακό χώρο, καθώς και το επίπεδο της προσωπικής παρακίνησης.

Τα αποτελέσματα της έρευνας έδειξαν ότι το 42% των ερωτηθέντων σε όλο τον κόσμο θεωρεί ότι τα οικονομικά αποτελέσματα των επιχειρήσεων βρίσκονται υπό πίεση. Αυτή ακριβώς είναι και η άποψη των εργαζομένων στην Ελλάδα οι οποίοι σε ποσοστό 65% έχουν την ίδια άποψη, όπως επίσης και στην Ουγγαρία (67%), την Τσεχία (64%) και την Ισπανία (60%).

Για να αποτραπεί μια πιθανή μείωση προσωπικού, το 36% των εργαζόμενων σε παγκόσμια κλίμακα δήλωσε ότι θα ήταν πρόθυμο να αποδεχτεί μια σχετική μείωση του μισθού του. Το μέγεθος του συμβιβασμού που οι εργαζόμενοι είναι διατεθειμένοι να κάνουν συνδέεται με τα οικονομικά αποτελέσματα που παρουσιάζει η εταιρεία τους. Στην Ελλάδα περισσότεροι από τους μισούς (55%) εργαζομένους που έλαβαν μέρος στην έρευνα, θα ήταν πρόθυμοι να αποδεχτούν μια μείωση του μισθού τους για να αποτραπεί μια πιθανή μείωση προσωπικού, καθώς και για να διασφαλίσουν τη δική τους εργασία.

Η Ισπανία (57%), η Ιταλία (55%) και η Ινδία (71%) αποτελούν επίσης χώρες στις οποίες οι εργαζόμενοι θα συνέβαλαν μειώνοντας τις αποδοχές τους, προκειμένου να σωθούν θέσεις εργασίας. Ταυτόχρονα, από το σύνολο των ερωτηθέντων εργαζομένων στην Αμερική, μόλις το 22% θα ήταν πρόθυμο να αποδεχθεί μια τέτοια πρόταση.

Στην ερώτηση σχετικά με τη σημαντικότητα της προσωπικής ανάπτυξης στο χώρο εργασίας, τα αποτελέσματα σε παγκόσμιο επίπεδο έδειξαν ότι το 42% των εργαζομένων δήλωσε ότι θα αποφάσιζε να παραιτηθεί από την εργασία τους σε περίπτωση που δεν θα υπήρχε περιθώριο προσωπικής ανάπτυξης. Η Κίνα (84%) και η Ινδία (81%) παρουσίασαν στο συγκεκριμένο ερώτημα τα υψηλότερα ποσοστά.

Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι θεωρούν ότι η προσωπική ανάπτυξη δεν αποτελεί λόγο για παραίτηση από την εργασία τους, καθώς μόνο το 24% δήλωσε ότι θα άφηνε την εργασία του εξαιτίας της προσωπικής ανάπτυξης.

Εργασία για βιοποριστικούς λόγους
Κατά μέσο όρο το 82% των εργαζομένων σε όλο τον κόσμο συμφωνεί στο ότι κυρίως εργάζεται για να ζει και όχι ότι ζει για να εργάζεται. Το 89% των Ελλήνων εργαζομένων συμφωνεί επίσης με αυτή τη δήλωση. Μόνο στο Λουξεμβούργο οι ερωτηθέντες εμφανίζονται πιο παρακινημένοι από την εργασία τους, με μόλις 23% να δηλώνουν ότι εργάζονται για να ζούν.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 58% από το σύνολο των ερωτηθέντων πιστεύει ότι μια ικανοποιητική εργασία είναι πιο σημαντική από ένα καλό μισθό και ιδιαίτερα σε χώρες όπως η Σουηδία (75%), η Νορβηγία (79%) και η Δανία (82%). Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα οι υψηλές απολαβές αποτελούν πολύ σημαντικότερο κίνητρο και μόλις το 43% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι μια ικανοποιητική εργασία είναι πιο καταλυτικός παράγοντας.


Ανθρώπινες σχέσεις στον εργασιακό χώρο
Σε παγκόσμιο επίπεδο, το 60% των εργαζομένων δήλωσε ότι η εργασία σε ένα περιβάλλον με ευχάριστους συναδέλφους είναι πιο σημαντική από έναν υψηλό μισθό. Στην Ελλάδα το ποσοστό στο αντίστοιχο ερώτημα έφτασε στα ίδια επίπεδα (61%). Το 71% των συμμετεχόντων στην Ελλάδα δήλωσε ότι διατηρεί επαφή με συναδέλφους του και εκτός των ωρών εργασίας και περισσότεροι από τους τρεις στους τέσσερις (77%) έχουν στενές σχέσεις με κάποιους από τους συναδέλφους τους.

Παράλληλα, το 48% των Ελλήνων πιστεύει ότι πλέον εξαιτίας της χρήσης των κοινωνικών μέσων δικτύωσης υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη δυνατότητα για επικοινωνία με τους συναδέλφους τους εκτός των ωρών εργασίας. Στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι σε ποσοστό 50% δήλωσαν ότι ανά διαστήματα υπάρχει σύναψη σχέσεων στην εργασία τους, ενώ το 76% πιστεύει ότι οι συγκεκριμένες σχέσεις δεν είναι απαραίτητα προβληματικές.

Επίσης, λίγο παραπάνω από τους μισούς Έλληνες εργαζόμενους θεωρούν ότι στην περίπτωση που προκύψει σχέση μεταξύ δύο συναδέλφων, τότε ένας από τους δύο θα πρέπει να μεταφερθεί σε διαφορετικό τμήμα και μόνο το 14% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι ο ένας από τους δύο θα πρέπει να παραιτηθεί από την εργασία του.

Αυτοπεποίθηση για εύρεση νέας εργασίας στην Ελλάδα μειώθηκε
Το γενικό επίπεδο αυτοπεποίθησης αναφορικά με την εύρεση νέας εργασίας στην Ελλάδα, μέσα στους επόμενους έξι μήνες, παρουσιάζει σχετική μείωση από τρίμηνο σε τρίμηνο. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας, μόλις το 35,1% των ερωτηθέντων πιστεύει ότι θα καταφέρει να βρει μία ανάλογη εργασία, εντός των επόμενων έξι μηνών, ενώ το α’ τρίμηνο του 2012 το αντίστοιχο ποσοστό ανέρχονταν στο 39,5%.

Οι Έλληνες εργαζόμενοι που παρουσίασαν το χαμηλότερο ποσοστό αυτοπεποίθησης είναι κυρίως χαμηλότερου μορφωτικού επιπέδου, οι οποίοι σε ποσοστό 25,9% θεωρούν ότι θα βρουν μια νέα εργασία μέσα στους επόμενους έξι μήνες. Αντίστοιχα, οι εργαζόμενοι με υψηλό επίπεδο μόρφωσης παρουσίασαν τα μεγαλύτερα ποσοστά αυτοπεποίθησης για την εύρεση νέας εργασίας μέσα στους επόμενους έξι μήνες σε ποσοστό 43,4%.

Από το σύνολο των ερωτηθέντων στην Ελλάδα για το β’ τρίμηνο του 2012, περίπου οι μισοί (49,8%) φοβούνται ότι θα χάσουν την εργασία τους, ποσοστό το οποίο παρουσίασε αύξηση 2% σε σχέση με το α’ τρίμηνο του 2012. Γενικότερα οι γυναίκες στην Ελλάδα παρουσίασαν το υψηλότερο ποσοστό, με το 54,2% να δηλώνει το φόβο του για την απώλεια της εργασίας του σε σύγκριση με το α’ τρίμηνο όπου το αντίστοιχο ποσοστό ήταν 47%.

Ο Δείκτης Κινητικότητας παρουσίασε μείωση
Ο «δείκτης κινητικότητας» της Randstad για την αγορά εργασίας αξιολογεί την ετοιμότητα των εργαζομένων να αλλάξουν εργασία σε χρονικό ορίζοντα 6 μηνών. Η ετοιμότητα του ατόμου βασίζεται στην τρέχουσα εργασιακή του ικανοποίηση, το φόβο για ενδεχόμενη απόλυσή του, την ανάγκη του για νέες προκλήσεις και την αυτοπεποίθηση ότι θα καταφέρει να βρει νέα εργασία.

Ο δείκτης κινητικότητας για το β’ τρίμηνο του 2012 έφτασε τις 101 μονάδες και σημείωσε μείωση σε σχέση με το δ’ τρίμηνο του 2011, που ήταν στις 100 μονάδες. Στην Ελλάδα το 15% των συμμετεχόντων στην έρευνα άλλαξε εργασία τους τελευταίους έξι μήνες. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μερικοί από τους λόγους που ξεχωρίζουν σχετικά με την αλλαγή εργασίας είναι οι: καλύτερες συνθήκες εργασίας (38%), προσωπική επιθυμία για αλλαγή εργοδότη (29%), δυσαρέσκεια με τον παρόντα εργοδότη (29%) και οργανωτικές μεταβολές (23%).

Εργασιακή Ικανοποίηση
Στην τελευταία έρευνα Workmonitor διαπιστώθηκε ότι το 54% των Ελλήνων εργαζομένων είναι ικανοποιημένο με την εργασία του, ποσοστό το οποίο μειώθηκε κατά 4% σε σχέση με το α’ τρίμηνο του 2012. Από τους συμμετέχοντες στην Ελλάδα, η ηλιακή ομάδα 18 – 24 ετών παρουσίασε την υψηλότερη εργασιακή ικανοποίηση η οποία έφτασε το 50%. Από το σύνολο των ερωτηθέντων στην Ελλάδα το 50% των γυναικών και το 57% των ανδρών δήλωσαν ότι είναι ικανοποιημένοι με την εργασία τους.

Τα χαρακτηριστικά της ερευνάς Workmonitor
Η έρευνα διεξάγεται μέσω online ερωτηματολογίου και το δείγμα αποτελείται από άτομα ηλικίας 18-65 ετών, που εργάζονται τουλάχιστον 24 ώρες την εβδομάδα σε μια αμειβόμενη εργασία (όχι αυτοαπασχολούμενοι). Το εύρος του δείγματος στην Ελλάδα ήταν 405 συνεντεύξεις, οι οποίες διεξήχθησαν από τη Survey Sampling International. Η έρευνα για το β’ τρίμηνο του 2012 διεξήχθη από τις 20 Απριλίου έως τις 7 Μαΐου.

Για περισσότερες πληροφορίες:
Άννα Σύκαλου – Σεφτελή
Marketing & Communications Manager
Randstad Hellas SA
T: 210 6770523
E: [email protected]
S: www.randstad.gr

Λιανεμπόριο: Συνεχίζεται η μείωση των απασχολούμενων στον κλάδο

Η δυσμενής αυτή εξέλιξη αποτυπώνεται στα ποσοστά ανεργίας, που καταγράφουν αρνητικά ρεκόρ ανά τρίμηνο. Σύμφωνα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), ο γενικός δείκτης απασχολουμένων ατόμων στον κλάδο παρουσίασε μείωση 10% το α’ τρίμηνο 2012 σε σύγκριση με το 2011. Ο δείκτης της ομάδας καταστημάτων ειδών διατροφής παρουσίασε μείωση 7,9%, ενώ ο δείκτης της ομάδας καταστημάτων ειδών εκτός διατροφής και καυσίμων παρουσίασε μείωση 11,4%.

Ο ίδιος δείκτης, το α’ τρίμηνο 2012 σε σύγκριση με το δ’ τρίμηνο 2011, παρουσίασε μείωση 1,9%. Ο δείκτης των καταστημάτων ειδών διατροφής παρουσίασε μείωση 0,3%, ενώ ο δείΣχεδόν 1 στους 3 ανέργους αναζητά εργασία πάνω από έτοςκτης της ομάδας καταστημάτων ειδών εκτός διατροφής και καυσίμων παρουσίασε μείωση 3,3%.

Manpower: Προοπτικές απασχόλησης Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2012

Αν και το 62% των Ελλήνων εργοδοτών, ιδιωτικού και δημοσίου τομέα, που συμμετείχε στην έρευνα εκτιμά ότι ο αριθμός των εργαζομένων τους κατά το διάστημα Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2012 θα παραμείνει σταθερός, το 22% αναμένει μείωση του συνολικού αριθμού των ατόμων που απασχολούν.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι το 13% των εργοδοτών προβλέπει αύξηση των απασχολούμενων και αφαιρώντας τις εποχικές διακυμάνσεις, ο Δείκτης των Συνολικών Προοπτικών Απασχόλησης για το προσεχές τρίμηνο διαμορφώνεται στο -13%. Ο Δείκτης παραμένει σχετικά σταθερός σε σχέση με το ακριβώς προηγούμενο τρίμηνο, ωστόσο παρουσιάζει μείωση τεσσάρων ποσοστιαίων μονάδων σε σχέση με το προηγούμενο έτος.

Συγκριτικά τώρα ανά τομέα Οικονομικής Δραστηριότητας μείωση του αριθμού των ατόμων που απασχολούν αναμένουν οι Έλληνες εργοδότες στους οκτώ από τους εννέα τομείς οικονομικής δραστηριότητας κατά τους επόμενους τρεις μήνες.
Η μεγαλύτερη κάμψη αναμένεται στον τομέα των Κατασκευών και του Εμπορίου (Χονδρική & Λιανική), με Συνολικές Προοπτικές Απασχόλησης της τάξης του -25% και -23% αντίστοιχα.

Σημαντικά εξασθενημένο αναμένεται το κλίμα και στον τομέα της Μεταποίησης, με Συνολικές Προοπτικές Απασχόλησης της τάξης του -17% και στον τομέα Χρηματοοικονομικών, Ασφαλειών, Ακίνητης Περιουσίας, Παροχής Υπηρεσιών προς Επιχειρήσεις όπου ο Δείκτης διαμορφώνεται στο -15%. Στο Δημόσιο Τομέα και τις Κοινωνικές Υπηρεσίες οι Συνολικές Προοπτικές Απασχόλησης ανέρχονται σε -13%. Οι προοπτικές προσλήψεων εξασθενούν σε επτά τομείς, με πιο έντονη πτώση στον τομέα των Κατασκευών, όπου μειώνονται κατά 14 ποσοστιαίες μονάδες.

Σε σύγκριση με το προηγούμενο τρίμηνο, ο Δείκτης της απασχόλησης ενισχύεται σε τρεις από τους εννέα τομείς οικονομικής δραστηριότητας. Οι σημαντικότερες βελτιώσεις είναι κατά έξι ποσοστιαίες μονάδες στον τομέα Ηλεκτρισμός, Φυσικό Αέριο & Ύδρευση και κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες στον τομέα του Τουρισμού. Στους υπόλοιπους τομείς οι προοπτικές προσλήψεων διατηρούνται σχετικά σταθερές.

Οι Συνολικές Προοπτικές Απασχόλησης μειώνονται κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες στον τομέα των Κατασκευών και κατά τέσσερις ποσοστιαίες μονάδες τόσο στον τομέα Χρηματοοικονομικών, Ασφαλειών, Ακίνητης Περιουσίας & Παροχής Υπηρεσιών προς Επιχειρήσεις, όσο και στον τομέα του Εμπορίου (Χονδρική & Λιανική).

Στους υπόλοιπους τομείς οι προοπτικές προσλήψεων διατηρούνται σχετικά σταθερές. Τέλος, δυσοίωνο αναμένεται να είναι το κλίμα των προσλήψεων και στις δύο γεωγραχόλησης για την Ευρύτερη Περιφέρεια Αττικής ανέρχονται σε -9%, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα οι εργοδότες αναφέρουν Προοπτικές της τάξης του -11%.

Τα προγράμματα του ΟΑΕΔ συγκράτησαν την ανεργία

Σύμφωνα με τον ΟΑΕΔ, «από τις αρχές του 2010 μέχρι σήμερα περισσότερα από 1.000.000 άτομα, είτε ως εργαζόμενοι, είτε ως αυτοαπασχολούμενοι, είτε ως εκπαιδευόμενοι έχουν ενταχθεί σε 59 επιμέρους προγράμματα διατήρησης θέσεων εργασίας, προώθησης της απασχόλησης και επαγγελματικής εκπαίδευσης του ΟΑΕΔ, συνολικού προϋπολογισμού 3,6 δισ. ευρώ». Παράλληλα, στα μέτρα που υλοποιεί ο ΟΑΕΔ στο πεδίο της κοινωνικής προστασίας των ανέργων και των εργαζομένων, εντάσσονται περίπου 1.200.000 άτομα, ενώ οι δράσεις αυτές εκτιμάται ότι θα κοστίσουν το τρέχον έτος 2 δισ. ευρώ.

Ως προς την απορρόφηση κοινοτικών πόρων (ΕΣΠΑ), ο ΟΑΕΔ αναφέρει ότι σε σύνολο 848 εκατ. ευρώ που έχουν εκχωρηθεί στον Οργανισμό από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Ανάπτυξη Ανθρωπίνου Δυναμικού» (ΕΠΑΝΑΔ), για προγράμματα απασχόλησης ανέργων, έχουν προκηρυχθεί προγράμματα ύψους 874,94 εκατ. ευρώ (ενεργοποίηση εκχώρησης κατά 100%), για τα οποία έχουν αναληφθεί νομικές δεσμεύσεις 546,40 εκατ. ευρώ και έχουν πραγματοποιηθεί δαπάνες περίπου 361,06 εκατ. ευρώ με ποσοστό απορρόφησης 43%.

Ακόμη, εντός του επόμενου διαστήματος έχει προγραμματιστεί να αρχίσει το πρόγραμμα επιχορήγησης για την απασχόληση 35.000 ανέργων, για εκτέλεση έργων με αυτεπιστασία σε Ο.Τ.Α., Συνδέσμους και Νομικά τους Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου, βάσει ετήσιου κυλιόμενου πίνακα κατάταξης ανέργων, προϋπολογισμού 200 εκατ. ευρώ.

Συνυπολογίζεται ο χρόνος επιδοτούμενης ανεργίας για τη χορήγηση μειωμένης σύνταξης

Όπως αναφέρει η ανεξάρτητη αρχή, η Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων έκανε δεκτή την πρόταση του Συνηγόρου κι έδωσε νέες οδηγίες προς όλους τους φορείς κύριας και επικουρικής ασφάλισης με τις οποίες συνυπολογίζεται πλέον ο χρόνος επιδοτούμενης ανεργίας για τη χορήγηση μειωμένης σύνταξης, λόγω γήρατος.

Η ανεξάρτητη αρχή, απ’ την πλευρά της, επισήμανε στη διοίκηση του ΙΚΑ- ΕΤΑΜ και στη Γενική Γραμματεία Κοινωνικών Ασφαλίσεων ότι, σύμφωνα με τη νομοθεσία και την πάγια νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας, δεδομένης της μη ύπαρξης αντίθετης διάταξης, ο χρόνος επιδοτούμενης ανεργίας συνυπολογίζεται για τη συμπλήρωση των ελάχιστων προϋποθέσεων που απαιτούνται για τη θεμελίωση σύνταξης λόγω γήρατος σε κάθε περίπτωση.

Και κατά συνέπεια ο χρόνος επιδοτούμενης ανεργίας προσμετράται τόσο στο συνολικό χρόνο ασφάλισης όσο και στο χρόνο των 100 ημερών εργασίας ανά έτος κατά την τελευταία πενταετία.

Σχεδόν 1 στους 3 ανέργους αναζητά εργασία πάνω από έτος

Από τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για την κίνηση στην εγγεγραμμένη ανεργία το Μάιο προκύπτει ότι, παρά τη σχετική στασιμότητα των μεγεθών σε αριθμό εγγεγραμμένων ανέργων, το πρόβλημα της ανεργίας καθίσταται ανυπέρβλητο. Αυτό ισχύει κυρίως για όλους όσοι είναι πάνω από 12 μήνες εκτός αγοράς και άρα παραμένουν στην ανεργία χωρίς όμως το αναγκαίο βοήθημα. Σχεδόν 1 στους 3 εγγεγραμμένους ανέργους είναι σε αναζήτηση εργασίας πάνω από 12 μήνες, ενώ η ηλικιακή ομάδα από 30 έως 54 ετών είναι αυτή που πλήττεται περισσότερο από όλους τους άλλους.

Η συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα ενισχύει τη «δεξαμενή» των μακροχρόνια ανέργων με 276.659 άτομα. Πάντως, οι άνεργοι άνω των 12 μηνών αυξήθηκαν κατά 74.000 άτομα. Συνολικά οι εγγραφές ανέργων για το Μάιο ανήλθαν σε 903.238, αλλά οι 776.307 δηλώνουν ότι αναζητούν εργασία και από αυτούς μόνο οι 216.889 έλαβαν επίδομα ανεργίας.

Μάλιστα, λόγω των περιορισμών που υπάρχουν στη χορήγηση του επιδόματος, αν και οι άνεργοι αυξήθηκαν στο σύνολο της χώρα, οι επιδοματούχοι (κοινοί και εποχικών επαγγελμάτων) σημείωσαν μείωση, έναντι του προηγούμενου μήνα, κατά 36.109 άτομα, με τη μεγαλύτερη πτώση να εμφανίζεται στις τουριστικές περιοχές, όπως είναι τα Ιόνια νησιά (-50,92%).

Ο μεγαλύτερος αριθμός επιδοματούχων εμφανίζεται στην Αττική (72.344 άτομα) ενώ στους εργαζόμενους των τουριστικών επαγγελμάτων και στους οικοδόμους, επιδόματα λαμβάνουν 15.610 και 25.341 άτομα αντιστοίχως. Αναφορικά με το εκπαιδευτικό επίπεδο των εγγεγραμμένων ανέργων στον ΟΑΕΔ, ποσοστό άνω του 83% έχει έως και απολυτήριο δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και μόνο το 15,46% είναι τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.

Σπάει τα κοντέρ η ανασφάλιστη εργασία

Δηλαδή, σημείωσε αύξηση κατά 7,7% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2011. Ελέγχθηκαν συνολικά 7.474 επιχειρήσεις, στις οποίες εργάζονταν 20.772 εργαζόμενοι. Εντοπίσθηκαν συνολικά 7.549 ανασφάλιστοι, από τους οποίους οι 5.956 ήταν ημεδαποί και οι 2.813 αλλοδαποί.

Οι έλεγχοι έγιναν κυρίως στον κλάδο του επισιτισμού, σε βιοτεχνικά πάρκα, βιομηχανίες, μέσα μαζικής ενημέρωσης, κομμωτήρια, συνεργεία και βενζινάδικα, στις μεταφορές και το λιανικό εμπόριο, την καθαριότητα, τις κατασκευές, σε τουριστικές επιχειρήσεις σε υπηρεσίες ασφαλείας, καθώς και επιχειρήσεις φασόν. Το 65% των ανασφάλιστων εντοπίστηκε στις επιχειρήσεις του επισιτισμού, όπου όμως έγινε και το 55% των ελέγχων.

Όσο για τους ελέγχους, αυτοί είναι δειγματοληπτικοί και διενεργούνται από μικτά κλιμάκια της Ειδικής Υπηρεσίας Ελέγχου Ασφάλισης (ΕΥΠΕΑ) του ΙΚΑ, του ΣΔΟΕ, όπου απαιτείται και του ΣΕΠΕ. Για παραβάσεις της εργατικής νομοθεσίας έγιναν 10.604 έλεγχοι, 781 μηνύσεις, 1.065 μηνυτήριες αναφορές και επιβλήθηκαν 1.781 πρόστιμα συνολικού ύψους 7.066.148 ευρώ.

Οι κυριότερες παραβάσεις αφορούν τη μη καταβολή αποδοχών (κυρίως σε εμπορικά καταστήματα), απολύσεις χωρίς καταβολή αποζημίωσης, οφειλές αποδοχών αδείας και επιδομάτων αδείας, μη χορήγηση αναλυτικών εκκαθαριστικών σημειωμάτων στους μισθωτούς κατά την εξόφληση των αποδοχών τους, εξαναγκασμό υπογραφής εξοφλητικών αποδείξεων και καταβολή μικρότερου ποσού, παραβίαση ωραρίου, φαινόμενο συχνό στις τράπεζες που επικαλούνται «ταμειακό λάθος», απασχόληση σε ημέρα ανάπαυσης (ρεπό), μη κατάθεση και ανάρτηση στους χώρους εργασίας, πινάκων προσωπικού και των ωρών εργασίας ή των προγραμμάτων εργασίας.

Το 45,45% των εργατικών διαφορών επιλύεται πλέον με τη διαδικασία της μεσολάβησης που διενεργείται από τους επιθεωρητές του ΣΕΠΕ. Το α’ τετράμηνο του 2012, διενεργήθηκαν 7.574 εργατικές διαφορές, από τις οποίες επιλύθηκαν οι 3.274 και καταβλήθηκαν στους εργαζόμενους 6.881.482 ευρώ. Στην ίδια περίοδο, αυξήθηκαν κατά 10% τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα, αν και παρατηρήθηκε μείωση 10,1% του συνόλου των εργατικών ατυχημάτων.

Πότε απαιτείται ενημέρωση/πληροφόρηση και διαβούλευση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στην επιχείρηση

Κατά τον ίδιο τρόπο διατάξεις νόμων προβλέπουν και τις περιπτώσεις εκείνες που οι εκπρόσωποι των εργαζομένων ή και το σύνολο αυτών (σε περίπτωση που δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή συμβούλιο εργαζομένων) έχουν δικαιώματα ενημέρωσης/πληροφόρησης και διαβούλευσης με τον εργοδότη, ιδιαίτερα μάλιστα όταν οι εργοδοτικές αποφάσεις επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις.
Ωστόσο, ανάλογα με την εργοδοτική απόφαση ή πρόθεση, οι δυνατότητες ενημέρωσης ή πληροφόρησης και διαβουλεύσεων με τους εργαζομένους ποικίλουν. Ο νομοθέτης έχει προβλέψει ένα γενικό πλαίσιο ενημέρωσης και διαβούλευσης και τρία ειδικότερα πλαίσια που αφορούν συγκεκριμένες εργοδοτικές αποφάσεις.

Με το π.δ. 240/2006 (γενικό πλαίσιο) ο εργοδότης οφείλει να προβεί σε ενημέρωση και διαβούλευση κάθε φορά που αποφασίζει να επιφέρει αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις, όπως για παράδειγμα λαμβάνει απόφαση για αναδιάρθρωση της επιχείρησης, για λήψη προληπτικών μέτρων σχετικά με την εξέλιξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της απασχόλησης στην επιχείρηση κ.ο.κ.

Για τα θέματα αυτά, ο εργοδότης οφείλει να καλεί σε διαβούλευση τους εκπροσώπους των εργαζομένων, διαφορετικά υφίσταται διοικητικές κυρώσεις που μπορεί μεν να μην προσβάλλουν το κύρος των εργοδοτικών αποφάσεων, ωστόσο, αυτό δεν αποκλείει την προσφυγή των εργαζομένων στα δικαστήρια και τη δικαίωσή τους για προσβολή προσωπικότητας λόγω ματαίωσης του δικαιώματός τους σε ενημέρωση και διαβούλευση σε περίπτωση που παραλειφθεί από τον εργοδότη η παραπάνω διαδικασία.

Σύμφωνα με το Ν. 1387/83 για τις ομαδικές απολύσεις, ο εργοδότης οφείλει να προβεί σε διαβούλευση με τους εκπροσώπους των εργαζομένων σε μια ύστατη προσπάθεια να μετριαστούν οι συνέπειες των απολύσεων ή να εξευρεθούν, μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμφωνίες άλλες αποδεκτές, και από τις δύο πλευρές, λύσεις.

Η διαβούλευση εντάσσεται σε αυστηρά χρονικά και τυπικά πλαίσια δεδομένης της κρισιμότητας της κατάστασης για το σύνολο των εργαζομένων και τη βιωσιμότητα της επιχείρησης, καθώς σε περίπτωση που δεν ακολουθηθεί, οι ομαδικές απολύσεις κρίνονται άκυρες, με αποτέλεσμα ο εργοδότης να καθίσταται υπερήμερος ως προς την καταβολή των μισθών.

Αντιθέτως, το π.δ. 178/2002 περί της προστασίας των εργαζομένων σε περίπτωση μεταφοράς ή μεταβίβασης της επιχείρησης, δεν παρουσιάζεται τόσο αυστηρό. Ο μεταβιβάζων και ο διάδοχος οφείλουν κατ’ αρχήν να πληροφορούν τους εκπροσώπους των εργαζομένων σχετικά με τα τυπικά στοιχεία της μεταβίβασης (ημερομηνία, λόγοι, συνέπειες και προβλεπόμενα μέτρα) και να προβαίνουν σε διαβούλευση μόνο αν προτίθενται να λάβουν μέτρα αλλαγής του καθεστώτος των εργαζομένων τους, ενώ όταν δεν υπάρχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων τότε η υποχρέωση αφορά μόνο ενημέρωση του συνόλου των εργαζομένων και όχι διαβούλευση μαζί τους.

Το ίδιο, όμως, δεν ισχύει με το Ν. 3846/2010, ο οποίος απαιτεί την ενημέρωση και διαβούλευση ακόμη και με το σύνολο των εργαζομένων παρά το γεγονός ότι η επιβολή του συστήματος της εκ περιτροπής εργασίας και της διαθεσιμότητας ανήκει στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη και μπορεί να επιβληθεί και μονομερώς. Συμπερασματικά, λοιπόν, ο εργοδότης έχει υποχρέωση να ενημερώσει και να διαβουλευθεί με τους εργαζομένους σε περιπτώσεις που επέρχονται με τις αποφάσεις του σημαντικές αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις (απολύσεις, αναδιάρθρωση επιχείρησης, αλλαγές στην οργάνωση, στην αμοιβή και στο χρόνο εργασίας).

Τις περισσότερες, όμως, φορές οι διαβουλεύσεις αυτές έχουν τυπικό και διαδικαστικό χαρακτήρα, δεδομένου ότι οι αποφάσεις αυτές ανήκουν στη σφαίρα της επιχειρηματικής απόφασης και επομένως είναι δύσκολο να αντικρουστούν από τους εργαζομένους ως καταχρηστικές στο βαθμό που τηρούνται όλες οι προϋποθέσεις και βασίζονται σε επιτακτικούς λόγους που τις επιβάλλουν.

Επίδραση Συναισθημάτων

Τα συναισθήματα – έστω και σε διαφορετικό κάθε φορά βαθμό ή αριθμό – είναι διαρκώς παρόντα στην ανθρώπινη ζωή, προσωπική και επαγγελματική, ανεξάρτητα από τη θέλησή μας. Δεν μπορούν να αγνοηθούν και η ευθεία αντιμετώπισή τους είναι πάντα μια δύσκολη υπόθεση.

Επηρεάζουν – σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό – το σώμα, τη σκέψη και τη συμπεριφορά των ανθρώπων, συνεπώς και την αντιληπτική και επικοινωνιακή ικανότητά μας. O παράγων «συναισθήματα», ως σχετιζόμενος με ανθρώπους-υποκείμενα, επιδρά κατά τη διεργασία της διαπραγμάτευσης και αναδεικνύει την ικανότητα διαχείρισής τους ως θεμελιώδη αναγκαιότητα για κάθε φιλόδοξο διαπραγματευτή.

Ως συνήθης διάκριση στην περί διαπραγματεύσεων διεθνή βιβλιογραφία και αρθρογραφία συναντάται αυτή σε θετικά και αρνητικά συναισθήματα, με αναφορά κριτηρίου τη δημιουργία καλής (στην πρώτη περίπτωση) ή κακής (στη δεύτερη περίπτωση) διάθεσης. Στην κατηγορία των θετικών συναισθημάτων εντάσσονται -ενδεικτικά – η χαρά, ο ενθουσιασμός, η υπερηφάνεια, ενώ στη δεύτερη ο θυμός, η αγωνία, η απογοήτευση.

Βασική παρατήρηση όσον αφορά στη συγκεκριμένη διάκριση είναι πως η ύπαρξη θετικού συναισθήματος δεν αποτελεί αυτόθροα όρο διαπραγματευτικής επιτυχίας. Για παράδειγμα: όσο είναι πιθανό η χαρά να αποτελέσει κρίσιμο παράγοντα δημιουργίας συμπάθειας μεταξύ εκείνων που διαπραγματεύονται, άλλο τόσο είναι πιθανό κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης -και όσο αυτή (η χαρά) συνεχίζεται – να πυροδοτήσει αρνητική διάθεση για περισσότερες παραχωρήσεις εκ μέρους της άλλης πλευράς, η οποία εύλογα μπορεί να υπολάβει το ίδιο το συναίσθημα ως ένδειξη ικανοποίησης του «χαρούμενου μέρους» από τις έως τότε παραχωρήσεις.

Εξάλλου, συχνά η χαρά επιφέρει χαλάρωση στη σκέψη και το συλλογισμό με προφανή τον κίνδυνο εκμετάλλευσης αυτής της επίδρασης από την άλλη πλευρά. Την ίδια στιγμή, η χαλαρότητα συνδέεται με την καλή διάθεση των υποκειμένων και άρα τη βελτιστοποίηση της επικοινωνίας τους.

Μία άλλη ενδιαφέρουσα διάκριση που τα τελευταία χρόνια λαμβάνεται υπόψιν στις έρευνες που διεξάγονται για την επίδραση των συναισθημάτων είναι αυτή μεταξύ των αναπόσπαστων με τη συγκεκριμένη διαπραγμάτευση συναισθημάτων (integral emotions) και εκείνων που η εμφάνισή τους είναι συμπτωματική ως προς την προκείμενη διαπραγμάτευση (incidental emotions).

Αντιμετώπιση
Είναι φανερό πως, είτε για την αντιμετώπιση του «πονοκεφάλου» που μπορεί να προκαλέσουν τα συναισθήματα (emotional hangover) κατά τη διάρκεια της διαπραγματευτικής διεργασίας, είτε για την απλή αξιοποίηση της συναισθηματικής συγκυρίας, ο διαπραγματευτής οφείλει να εστιάσει σε εκείνες τις πηγές που κυρίως τείνουν να δώσουν συναισθηματικές αναφλέξεις, είτε θετικές, είτε αρνητικές.

Αυτό συμβαίνει ανάλογα με:
α. Την ύπαρξη ή όχι εκτίμησης στο πρόσωπο του διαπραγματευτή ή του μέρους που εκείνος εκπροσωπεί,
β. Την αντιμετώπιση της άλλης πλευράς ως αντιπάλου ή συνεργάτη,
γ. Το βαθμό επέμβασης στην ελευθερία λήψης αποφάσεων,
δ. Στην αμφισβήτηση της υπόστασης της άλλης πλευράς (κοινωνικό ή επαγγελματικό status),
ε. Τη σημασία και αξία που αναγνωρίζεται στο ρόλο κάθε μέρους.

Διαφορετικά, για την ελαχιστοποίηση της αρνητικής επίδρασης των συναισθημάτων στη διαπραγμάτευση θα ήταν χρήσιμο:
α. Να τα αναγνωρίσουμε το ταχύτερο δυνατό μετά τη γέννησή τους, είτε αφορούν εμάς, είτε εκείνους με τους οποίους διαπραγματευόμαστε (ιδίως στην περίπτωση των incidental emotions).
β. Να εκτονώσουμε τη συναισθηματική πίεση.
γ. Να επιδιώξουμε, με τρόπο διακριτικό, την αναστολή της διαπραγμάτευσης μέχρι την πλήρη αποδρομή του συναισθήματος. Άλλωστε, τα συναισθήματα από τη φύση τους δεν διαρκούν πολύ.
δ. Να προβάλουμε εναλλακτικές προτάσεις, διάφορες εκείνων που ενδέχεται να προκάλεσαν την εκδήλωση του συναισθήματος.

Τα συναισθήματα, τέλος, μπορούν να αποτελέσουν, υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις, «εργαλείο» στην κατεύθυνση επίτευξης των διαπραγματευτικών στόχων. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της συνειδητά προσανατολισμένης κατεύθυνσης των συναισθηματικών ροών σε συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Κάτι τέτοιο συνιστά κρίσιμη δεξιότητα και συνιστά ποιοτικό στοιχείο διαφοροποίησης των κορυφαίων διαπραγματευτών.