Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν γεννήθηκε στο Ουλμ της Γερμανίας, στις 14 Μαρτίου το 1897. Γιος του επιχειρηματία Χέρμαν Αϊνστάιν και της πιανίστριας Παουλίνε Κοχ, η οποία τον έστρεψε από νωρίς στην κλασική μουσική, καθώς ο Α. Αϊνστάιν ξεκίνησε να παίζει από πολύ μικρός βιολί. Σπούδασε Φυσική στην Πολυτεχνική Ακαδημία της Ζυρίχης, ενώ λίγο μετά την αποφοίτησή του προσλήφθηκε ως εξεταστής στο Ελβετικό Γραφείο Ευρεσιτεχνιών στη Βέρνη, γεγονός που του έδωσε τη δυνατότητα να μελετήσει πολλούς φακέλους ευρεσιτεχνίας διαφόρων επιστημόνων και που στάθηκε η αφορμή για να ξεκινήσει και τη δική του έρευνα, για την οποία το 1921 η Βασιλική Ακαδημία της Σουηδίας θα τον τιμήσει με το βραβείο Νόμπελ, για τη συμβολή του στη θεωρητική φυσική, και για την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου. Ο ίδιος απέδειξε ότι το φως συμπεριφέρεται ταυτόχρονα ως ένας κυματισμός και μία ροή σωματιδίων, ανοίγοντας το δρόμο κυρίως στην έρευνα σχετικά με τα ραντάρ. Ταυτόχρονα, ο φυσικός γερμανοεβραϊκής καταγωγής, αποτελεί και τον Θεμελιωτή της Θεωρίας της Σχετικότητας, τη θεωρία για τη δομή του χωροχρόνου.
Πώς μία προσωπικότητα όπως ο Άλμπερτ Αϊνστάιν θα μπορούσε να αποτελέσει μέρος ενός τμήματος HR και ποια θα ήταν εκείνα του χαρακτηριστικά του που θα τον έκαναν να ξεχωρίσει; «Όποιος είναι απρόσεκτος με την αλήθεια στα μικρά ζητήματα, δεν μπορεί να είναι αξιόπιστος στα μεγάλα ζητήματα» υποστήριζε ο ίδιος. Η διαφάνεια λοιπόν και η πολιτική της ανοιχτής πόρτας θα ήταν δύο από τις βασικές του επιδιώξεις στο πλαίσιο ενός οργανισμού. Παράλληλα, ο Α. Αϊνστάιν θα προσέδιδε ιδιαίτερη έμφαση στην απλοποίηση των διαδικασιών θωρακίζοντας ωστόσο και την αξιόπιστη εφαρμογή τους αφού σύμφωνα με τον ίδιο «Όλα πρέπει να γίνονται όσο πιο απλά είναι δυνατόν, αλλά όχι απλούστερα».
Ταυτόχρονα, εξαιρετικά σημαντικό θα ήταν η δημιουργία career paths για κάθε ένα στέλεχος ξεχωριστά, καθώς επίσης και η λεπτομερης καταγραφή των μελλοντικών αναγκών της εταιρείας σε ανθρώπινο δυναμικό. Άλλωστε σύμφωνα με τον Α. Αϊνστάιν οι ευφυείς άνθρωποι λύνουν τα προβλήματα, ενώ οι μεγαλοφυείς τα προβλέπουν, όπως επίσης και ότι ένα σωστά προσδιορισμένο πρόβλημα έχει λυθεί κατά 50%. Τέλος, η δημιουργία κουλτούρας με ανοχή στα λάθη θα αποτελούσε ενδεχομένως ένα ακόμη προσωπικό του εγχείρημα καθώς όπως συνήθιζε να αναφέρει ο ίδιος αρκετά συχνά, όποιος δεν έκανε ποτέ λάθος, δεν έχει δοκιμάσει ποτέ κάτι καινούργιο, και το καινούργιο είναι συνυφασμένο με την καινοτομία στον σύγχρονο επιχειρηματικό κόσμο.