Και ενώ οι περισσότεροι αναγνωρίζουν ως σύμβολο του βωβού κινηματογράφου τον Τσάρλι Τσάπλιν, το «αντίπαλο δέος» προβάλλει έναν άλλον μεγάλο κωμικό, σκηνοθέτη και κινηματογραφιστή, τον Buster Keaton. Η ουδέτερη μάσκα, ή αλλιώς το μόνιμα ανέκφραστο πρόσωπο υπήρξε το σήμα κατατεθέν του, με τον ίδιο να διαγράφει μία λαμπρή πορεία στον βωβό κινηματογράφο, ευρύτερα γνωστός και ως ο αγέλαστος γελωτοποιός.
Ο B. Keaton γεννήθηκε το 1895 σε μία μικρή πόλη του Κάνσας. Γονείς του ήταν δύο πλανόδιοι θεατρίνοι οι οποίοι εργάζονταν σε έναν θίασο. Ο ίδιος από την ηλικία των 3 ετών εισήλθε στον χώρο του θεάματος, όταν με τους γονείς του ανέβαζε το ολιγόλεπτο κωμικό νούμερο «The three Keatons». Ενεργό μέλος του θιάσου από παιδί και με πηγαίο ταλέντο κατάφερε μέχρι την ηλικία των 19 χρόνων -όταν και με τη μητέρα του εγκατέλειψαν τον πατέρα ώστε να εγκατασταθούν στη Νέα Υόρκη- να προσφέρει άφθονο γέλιο στους ακροατές διατηρώντας σε κάθε του γκάφα το ανέκφραστο πρόσωπό του. Δεν πήγε ποτέ σχολείο παρά μόνο «ένα μέρος μιας ημέρας», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ίδιος, όμως η αγάπη του και το πάθος του για τους ανθρώπους δεν του στέρησε ποτέ την ικανότητα να μετατρέπει τα προβλήματα και τα παθήματα των ανθρώπων σε αστείες καταστάσεις χαρίζοντας απλόχερα γέλιο. Όπως εξηγούσε και ο ίδιος «Ένας κωμικός κάνει αστεία πράγματα. Ένας καλός κωμικός κάνει τα πράγματα αστεία».
Ο βωβός κινηματογράφος ήταν αυτός που τον κέρδισε και με την έλευση του ομιλούντος κινηματογράφου λίγα χρόνια αργότερα είδε τη δημοφιλία του να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Δεν κατάφερε ποτέ να ενσωματωθεί στη νέα πραγματικότητα που δημιουργήθηκε στον χώρο και για αυτό και η καριέρα του -μαζί με τη λαμπερή ζωή- σταμάτησε αιφνίδια για περίπου 2 δεκαετίες. Ένα από τα έργα του που αξίζει κανείς να αναφέρει είναι «Ο Στρατηγός», κορυφαίο αριστούργημα, για το οποίο ωστόσο στην εποχή του, η υποδοχή του κοινού δεν ήταν η αναμενόμενη. Το 2002 όμως, στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας ψηφοφορίας του περιοδικού Sight and Sound, κατατάσσεται στη 15η θέση με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο Keaton έγραψε, σκηνοθέτησε και εκτέλεσε μόνος του όλες τις επικίνδυνες σκηνές, κάτι βέβαια που συνήθιζε να κάνει, αφού η κιναισθητική του νοημοσύνη ήταν αρκετά ανεπτυγμένη και εκτελούσε άρτια ακροβατικές κινήσεις- όπως ακριβώς έκανε και στον θίασο από μικρό παιδί.
Ποια χαρακτηριστικά του B. Keaton θα ήταν χρήσιμα σε ένα τμήμα Ανθρώπινου Δυναμικού και που θα έδινε ιδιαίτερη έμφαση; Μπορεί η εκπαίδευση να μην ήταν το δυνατό του σημείο στην προσωπική του ζωή, όμως η επιμονή του στη συνεχή βελτίωση της απόδοσης, θα συνέβαλε σημαντικά στην προσπάθειά του να εντοπίσει τρόπους ανάπτυξης των ανθρώπων. Παράλληλα, το talent management και η δέσμευση των εργαζομένων θα κέντριζαν το ενδιαφέρον του, με αποτέλεσμα να σχεδιάσει πολιτικές που θα ενίσχυαν και τους δυο αυτούς επιμέρους τομείς.
