Κατά τη διάρκεια της ζωής της, τα έργα της προσέφεραν ελάχιστη αναγνώριση και θετικές κριτικές καθώς οι περισσότερες εστίαζαν σε επιφανειακά χαρακτηριστικά. Όμως, στα μέσα του 19ου αιώνα τα μυθιστορήματά της έγιναν αποδεκτά από τη λογοτεχνική ελίτ της εποχής και σταδιακά από το ευρύτερο κοινό, τοποθετώντας την ανάμεσα στους πιο δημοφιλείς και σημαντικότερους δημιουργούς της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ο λόγος για την Jane Austen που θα λάβει τη θέση του HR Manager.
Γεννημένη τον Δεκέμβριο του 1775 στο Hampshire της Αγγλίας είναι το έκτο κατά σειρά παιδί του William George Austen και της Cassandra Leigh.
Από τα επτά αδέρφια της, η ίδια διατήρησε καθόλη τη ζωή της εξαιρετικά στενή σχέση με την μοναδική αδερφή της, την Cassandra και τον αδερφό της Henry ο οποίος και θα προχωρήσει αργότερα στην έκδοση των 2 τελευταίων της έργων μετά το θάνατό της, σε ηλικία μόλις 41 ετών.
Η ίδια δεν παντρεύτηκε ποτέ, αρνούμενη να αποδεχτεί τις επιταγές της εποχής για το ρόλο των γυναικών και την κοινωνική και οικονομική εξασφάλιση που απολάμβαναν μόνο μέσα από ένα γάμο. Οι μελετητές θεωρούν ότι ήταν γύρω στο 1789 όταν αποφάσισε να ασχοληθεί με τη συγγραφή επαγγελματικά – ακόμη μια απόφαση σοκαριστική για την κοινωνία της εποχής και ιδιαίτερα δύσκολη ως προς την εφαρμογή, λόγω των προκαταλήψεων που ενυπήρχαν. Στη σχετικά σύντομη ζωή της, έγραψε μόλις 6 έργα: Λογική και ευαισθησία (1811), Περηφάνια και προκατάληψη (1813), Μάνσφιλντ Παρκ (1814), Έμμα (1815), Το Αββαείο του Νορθάανγκερ (1817) και το Πειθώ (1817) με κάθε ένα από αυτά να αποτελεί από μόνο του ένα τεράστιο λογοτεχνικό κεφάλαιο. Παράλληλα, το έργο της χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως πυλώνας του ρεαλιστικού μυθιστορήματος με τους χαρακτήρες της να είναι πειστικοί και τολμηροί ασκώντας όμως, ταυτόχρονα, καυστική κριτική των ηθών της αγγλικής κοινωνίας του 19ου αιώνα.
Πώς μία τέτοια προσωπικότητα θα μπορούσε να ενταχθεί στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού ενός οργανισμού; Ποια θα ήταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα την έκαναν να ξεχωρίσει και σε ποιους τομείς θα έδινε ιδιαίτερη έμφαση αναφορικά με το πολυτιμότερο κεφάλαιο των επιχειρήσεων; «Υπάρχουν άνθρωποι που όσο περισσότερα κάνεις για αυτούς τόσο λιγότερα κάνουν για τον εαυτό τους» ανέφερε χαρακτηριστικά η ίδια, πεποίθηση που προϋποθέτει την ενεργή συμμετοχή των στελεχών ως προς την εξελικτική τους πορεία εσωτερικά αλλά και την προσπάθειά τους για συνεχή ανάπτυξη.
Παράλληλα, η J. Austen θα αποτελούσε ένθερμο υποστηρικτή της πολιτικής της «ανοιχτής πόρτας», δίνοντας την ευκαιρία σε κάθε εργαζόμενο ξεχωριστά να εκφράσει τις δυσκολίες, τις προσωπικές επιδιώξεις αλλά και τα ενδεχόμενα προβλήματα που αντιμετωπίζει. Τέλος, η διαφορετικότητα, το ομαδικό πνεύμα, η δυνατότητα ο καθένας να εκφέρει ανοιχτά την άποψή του ακόμη και τις αντιρρήσεις του θα αποτελούσαν μερικά ακόμη από τα χαρακτηριστικά που θα προωθούσε εσωτερικά σε έναν οργανισμό.
