«Je suis Charlie» δήλωσαν περισσότεροι από 3 εκατομμύρια πολίτες στη Γαλλία τον προηγούμενο μήνα, στην πορεία κατά της τρομοκρατίας ή διαφορετικά υπέρ της ελευθερίας του λόγου. Χιλιάδες άνθρωποι ταυτόχρονα, σε ολόκληρο τον κόσμο έλαβαν μέρος την ίδια μέρα σε συγκεντρώσεις και πορείες προκειμένου να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους, με το Βερολίνο, το Λονδίνο, τη Βιέννη, τη Λισαβόνα, τη Στοκχόλμη και την Αθήνα να είναι ενδεικτικά μερικές από αυτές.
Η ελευθερία του λόγου ή η ελευθερία της έκφρασης αποτέλεσε συχνά πεδίο μαχών και διαφορετικών προσεγγίσεων. Ωστόσο, σύμφωνα με το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που υιοθετήθηκε το 1948, «Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης χωρίς παρεμβάσεις και την αναζήτηση, λήψη και διάδοση πληροφοριών και ιδεών ανεξαρτήτως συνόρων και με οποιοδήποτε μέσο (προφορικό, γραπτό, σε έντυπα, μέσω του Διαδικτύου ή μέσω των μορφών τέχνης)». Άλλωστε, η ανάγκη αναγνώρισης και σεβασμού της ελευθερίας αυτής λειτούργησε πολλές φορές ως βασική προϋπόθεση της δημοκρατίας.
Σε επίπεδο ομάδας ή οργανισμού, ωστόσο, η ελευθερία λόγου και έκφρασης αποτελεί βασική και αναγκαία συνθήκη ώστε να δημιουργηθεί εκείνο το πρόσφορο έδαφος που θα προάγει την καινοτομία, την εξέλιξη και την εποικοδομητική συνύπαρξη διαφορετικών ανθρώπων με ξεχωριστές ικανότητες και δεξιότητες, ενώ η πρακτική της «ανοιχτής πόρτας» αποδεδειγμένα είναι σε θέση να προσφέρει μόνο αμφίπλευρα οφέλη μέσα σε μία εταιρική δομή.
Εσείς λοιπόν πόσο «Je suis Charlie» δηλώνετε;