Η ικανότητα να αντιλαμβανόμαστε και να συνδεόμαστε με τις εμπειρίες και τα συναισθήματα των άλλων είναι το κλειδί της διοίκησης με ενσυναίσθηση. Είναι μια ικανότητα που θα ήταν κρίσιμο να αποκτήσουμε και να εμβαθύνουμε.
Γράφει η Μαίρη Ασλανίδη, HR Manager, Hemmersbach Greece
Η πανδημία δεν φαίνεται να είναι πίσω μας, όχι ακόμη τουλάχιστον, και ήδη έχει γίνει τεράστια προσπάθεια από τους ειδικούς του HR παγκοσμίως, σε σχέση με την επόμενη μέρα. Πρακτικές επαναφοράς του προσωπικού από HO σε in premises, πολιτικές flexy εργασίας, στρατηγικές επαναπροσέγγισης της εταιρικής καθημερινότητας όπως την ξέραμε κ.ά.
Ναι, όλοι θα προετοιμαστούμε για την επιστροφή του προσωπικού στις εγκαταστάσεις εργασίας, ναι, θα έχουν γίνει οι απαραίτητες απολυμάνσεις, ναι, θα υπάρχει επανασχεδιασμός χωροθέτησης των γραφείων με τις ενδεδειγμένες αποστάσεις και κανόνες υγιεινής, ναι, θα υπάρξει πολιτική ελέγχου της κατάστασης υγείας και εμβολιασμού των εργαζομένων, ναι, οι supervisors θα είναι έτοιμοι να χειριστούν την παραγωγικότητα σε συνθήκες μεικτής τηλεργασίας και ναι, θα οργανωθούν ευκαιρίες συνεύρεσης του προσωπικού σε casual context, όπως παλιά, έτσι ώστε να ενισχυθούν ή να δημιουργηθούν οι ανθρώπινοι δεσμοί και η ομαδικότητα.
Είμαστε όμως σίγουροι ότι αυτοί που περιμένουμε να γυρίσουν στο γραφείο είναι οι ίδιοι με αυτούς πριν την πανδημία; Άραγε, πώς κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό αν αναλογιστούμε το ποσοστό του χρόνου που πέρασαν σε εγκλεισμό, πόσο κοντά μπορεί να ήρθαν οι εργαζόμενοί μας με τον ιό, πόσος καιρός χρειάστηκε για να ξανασυναντήσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα και αν (δυστυχώς) έχασαν κάποια από αυτά από τον ιό. Μήπως θα πρέπει να (ξανα)γνωριστούμε;
Βρίσκω ότι έχει έρθει η ώρα για απάντηση στην κρίση με περισσότερη ενσυναίσθηση από ποτέ. Η ώρα όχι απλά για μετάβαση στη νέα πραγματικότητα, αλλά για μια ουσιαστική επανεκκίνηση, για μια νέα αρχή και είναι ο ρόλος του HR να λειτουργήσει σε ένα βαθύτερα ανθρώπινο επίπεδο και να δημιουργήσει στο προσωπικό την αίσθηση του ανήκειν ισχυρότερη από ποτέ. Είναι ο ρόλος του HR να εκπαιδεύσει τους ηγέτες στο να αναγνωρίζουν τον συνάδελφο που βρίσκεται σε ανάγκη και να ευαισθητοποιήσει τις κατάλληλες χορδές. Είναι καθήκον μας να ανατρέψουμε την κοινή αντίληψη και τον φόβο πως αν εκφράζεις ότι νιώθεις τρωτός είναι αδυναμία. Ευθύνη και προνόμιο του HR, όμως, είναι να μιλήσει βροντερά για αυτή τη δύναμη του να εκφράζεις ανοικτά την ευαλωτότητα.
Αυτοί που θα καταφέρουμε να αριστεύσουμε στη δημιουργία κουλτούρας ενσυναίσθησης, θα είμαστε αυτοί που θα χτίσουμε συνεργασίες εμπιστοσύνης ακόμα και virtually, δημιουργώντας μια δυναμική αμοιβαίας εμπιστοσύνης και αφοσίωσης. Θα είμαστε αυτοί που θα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε ισχυρότερους δεσμούς και σχέσεις μέσα από μια ανθρωποκεντρική και ολιστική προσέγγιση του wellbeing των εργαζομένων που θα διασφαλίσει ακόμα καλύτερη απόδοση στην εργασία. Προσδοκούμε να κοιτάξουμε τους άλλους και τη νέα μας ζωή στα μάτια και να πάμε μπροστά. Η συνθήκη αυτή και η ηγεσία με γνώμονα την συναισθηματική νοημοσύνη, με συνείδηση και συνειδητότητα, θα εμπνεύσει και τις δύο πλευρές να κάνουν το κάτι παραπάνω ώστε να πετύχουν τους αισιόδοξους και φιλόδοξους στόχους τους, αλλά και να προσαρμοστούν ομαλά στη νέα πραγματικότητα.
Ύστερα από τόσους μήνες με mute και unmute, ήρθε η ώρα για ένα βροντερό unmute στον φόβο. Βοηθώντας τους άλλους να προσδιορίσουν και να ονοματίσουν τα συναισθήματά τους, δείχνει όχι μόνο ότι νοιαζόμαστε για αυτούς αλλά τους υποδεικνύει το πώς να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους σε ένα βαθύτερο επίπεδο, με αποτέλεσμα να διαχειρίζονται καλύτερα την αβεβαιότητα. Είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε μια νέα εταιρική γενιά καλών ακροατών, με διάθεση για βοήθεια προς τον συνάδελφο και να εμφυσήσουμε την εμπιστοσύνη και την βαθιά κατανόηση. Είναι χρέος μας να φανούμε ευέλικτοι και να μετουσιώσουμε τις προκλήσεις της πανδημίας σε μια μοναδικά πρωτόγνωρη ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι ακροατές, καλύτεροι συνάδελφοι, καλύτεροι άνθρωποι.
Ας (ξανα)γνωριστούμε. Με ενσυναίσθηση. Ανθρώπινα.
