Η ποικιλομορφία αποτελεί καίριο ζήτημα για τους οργανισμούς. Σε αυτό το πλαίσιο, κρίνεται σκόπιμη η ανάγκη μετάβασης από την προσέγγιση culture fit σε culture add.
Ένα ζήτημα που απασχολεί τις σύγχρονες επιχειρήσεις είναι η διασφάλιση της ποικιλομορφίας στο εσωτερικό τους. Ωστόσο, τροχοπέδη στην κατεύθυνση αυτή συνιστά η προσέγγιση «culture fit» που συχνά υιοθετείται από τους οργανισμούς, σε μια προσπάθεια να εισάγουν στο εσωτερικό τους δυναμικό που ταιριάζει στην ήδη υπάρχουσα κουλτούρα. Καθώς οι επιχειρήσεις στοχεύουν στην εφαρμογή σύγχρονων πρακτικών που ευνοούν την άνθιση της ποικιλομορφίας εντός αυτών, μια προσέγγιση που θα μπορούσε να συνεισφέρει σε αυτήν την προσπάθεια είναι αυτή της «culture add».
«culture fit» ή «culture add»;
Αναλυτικότερα, η προσέγγιση «culture fit» αναφέρεται στην τάση για εισαγωγή στον οργανισμό δυναμικού που είναι συμβατό με την υπάρχουσα κουλτούρα και τις αξίες του. Οι θιασώτες της προσέγγισης αυτής αναμένουν ότι το νεοεισερχόμενο προσωπικό θα ενσωματωθεί και θα προσαρμοστεί ευκολότερα και γρηγορότερα, αλλά και ότι ο οργανισμός θα στελεχωθεί από προσωπικό που θα ενισχύσει την υπάρχουσα κουλτούρα, δημιουργώντας συνέπεια στο εσωτερικό της. Ωστόσο, η προσέγγιση αυτή ελλοχεύει τον κίνδυνο της στείρας αναπαραγωγής της υπάρχουσας κουλτούρας, μη επιτρέποντας, παράλληλα, την ανάπτυξή της μέσω της ποικιλομορφίας.
Σε αντιδιαστολή με την προαναφερθείσα προσέγγιση, οι οργανισμοί δύναται να προσανατολιστούν προς την κατεύθυνση της «culture add». Απώτερος στόχος της συγκεκριμένης προσέγγισης είναι η διεύρυνση και ενδυνάμωση της κουλτούρας μέσω της διαφορετικότητας και της ποικιλομορφίας του δυναμικού. Η οπτική αυτή ωφελεί τους οργανισμούς, καθώς εισάγεται σε αυτούς δυναμικό με καινοτόμες ιδέες, οι οποίες συνεισφέρουν προσθέτοντας αξία που δεν προϋπήρχε, καθιστώντας τον οργανισμό περισσότερο ευέλικτο και ευπροσάρμοστο. Κατ’ επέκταση, ο ίδιος ο οργανισμός γίνεται «employer of choice», εφόσον δεν προκρίνει υποψηφίους με μοναδικό κριτήριο την συμβατότητα με την υπάρχουσα κουλτούρα, αλλά δημιουργεί προσοδοφόρο έδαφος για υποψηφίους με διαφορετικό υπόβαθρο και εμπειρίες.
Ωστόσο, είναι αδήριτη ανάγκη να αναλογιστούν οι οργανισμοί τις προκλήσεις που ενέχει η προσέγγιση «culture add». Συγκεκριμένα, το νεοεισερχόμενο δυναμικό αναμένεται να χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να ενσωματωθεί και να προσαρμοστεί στην κουλτούρα του οργανισμού. Επιπλέον, η ανάπτυξη της διαλεκτικής κουλτούρας χρειάζεται να υποστηρίζεται πραγματικά από τον οργανισμό συνολικά και να αντιμετωπίζεται εγκαίρως η αντίσταση στην αλλαγή από όσους έχουν συνηθίσει την καθεστηκυία τάξη.
Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Οι οργανισμοί που ενδιαφέρονται να εφαρμόσουν την προσέγγιση «culture add», σταδιακά μπορούν να μεταβούν ομαλότερα σε αυτή με σύμμαχο τους επαγγελματίες της διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού. Αρχικά, χρειάζεται να γίνουν προσαρμογές στις οργανωσιακές πρακτικές, έτσι ώστε να υπάρχει ευθυγραμμισμένη στρατηγική και συνέπεια, με στόχο την ενσωμάτωση στον οργανισμό δυναμικού που θα του δώσει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, μέσω της διαφορετικότητας. Ένα παράδειγμα αφορά στη διαδικασία προσέλκυσης και επιλογής. Οι επαγγελματίες recruiters μπορούν να εκπαιδευτούν, έτσι ώστε να είναι αμερόληπτοι κατά το screening βιογραφικών, αλλά και να προσαρμόζουν τον οδηγό συνέντευξης, προκειμένου να αποφύγουν ερωτήσεις που θα «ελέγχουν» τη συμβατότητα του υποψηφίου με τον οργανισμό. Τέλος, οι οργανισμοί θα πρέπει να συλλέγουν και να εξετάζουν δεδομένα που σχετίζονται με τη ποικιλομορφία μέσω ενδεδειγμένων HR Metrics. Με τον τρόπο αυτό, θα παρακολουθούν τη μετάβαση από τη μια προσέγγιση στην άλλη με αντικειμενικότερο τρόπο.
ΚΑΤΑΛΗΚΤΙΚΑ
Οι σύγχρονες επιταγές καθορίζουν τη σημασία της ποικιλομορφίας (Diversity), ισότητας (Equity) και ενσωμάτωσης (Inclusion) για τους οργανισμούς. Η προσέγγιση «culture fit» θα πρέπει να θεωρείται πεπερασμένη, καθώς εγκλωβίζει τον οργανισμό σε έναν παγιωμένο τρόπο λειτουργίας. Η μετάβαση προς την προσέγγιση «culture add» χρειάζεται να ευοδωθεί από τον καίριας σημασίας ρόλο των επαγγελματιών που ασχολούνται με την προσέλκυση και επιλογή υποψηφίων. Η προτίμηση υποψηφίων που δυνητικά θα συνεισφέρουν προσθέτοντας αξία στον οργανισμό, ανεξαρτήτως της συμβατότητας με αυτόν, χρειάζεται να αποτελέσει την ύψιστη προτεραιότητα. Παρότι δεν πρόκειται για μια ανώδυνη μετάβαση, μέσω αυτής ο οργανισμός θα είναι πραγματικά συμπεριληπτικός, με σημαντικά οφέλη για τον ίδιο αλλά και για το δυναμικό του.