Ο Economist πιστεύει ακράδαντα ότι η τεχνολογία αποτελεί σε μεγάλο βαθμό μοχλό προόδου. Οι τεχνολογίες του Ιντερνετ έχουν μεταμορφώσει τη ζωή δισεκατομμυρίων ανθρώπων προς το καλύτερο, συχνά με τρόπο που δεν μπορεί να μετρηθεί παραδοσιακά. Η επικοινωνία, η γνώση και η διασκέδαση προσφέρονται πλέον σχεδόν δωρεάν. Λίγοι εργαζόμενοι θα ήθελαν να επιστρέψουν σ’ έναν κόσμο χωρίς Ιντερνετ, χωρίς Facebook, ακόμη και έναντι αύξησης μισθού.
Σε κάθε περίπτωση, το αυξανόμενο χάσμα μεταξύ της ελίτ των εργαζομένων και των συνηθισμένων εργατών είναι ανησυχητικό. Το καλύτερο που έχουν να κάνουν οι κυβερνήσεις είναι να αυξήσουν την παραγωγικότητα των εργαζομένων με λιγότερες δεξιότητες και να προωθήσουν την απασχόλησή τους. Πράγμα που σημαίνει ότι θα πρέπει να αποσύρουν κανόνες που αποτρέπουν τις προσλήψεις. Σημαίνει καλύτερη οικιστική πολιτική και περισσότερες επενδύσεις στις μεταφορές ώστε να βοηθήσουν τους ανθρώπους να εργάζονται σε πόλεις όπως το Λονδίνο και η Βομβάη. Σημαίνει ενίσχυση της εκπαίδευσης. Δεν μπορεί, ούτε είναι απαραίτητο, κάθε εργαζόμενος να παίρνει πανεπιστημιακό πτυχίο, ωστόσο υπερβολικά πολλοί άνθρωποι στις φτωχές χώρες εξακολουθούν να είναι αναλφάβητοι και υπερβολικά πολλοί στις πλούσιες χώρες δεν ολοκληρώνουν τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
Στο μέλλον και οι ενήλικοι θα πρέπει να εκπαιδεύονται προκειμένου να μπορούν να παρακολουθούν την τεχνολογική εξέλιξη. Παρ’ όλο που οι κυβερνήσεις μπορούν να αμβλύνουν το πρόβλημα, δεν μπορούν να το επιλύσουν. Χρειάστηκε να περάσει το μεγαλύτερο μέρος του 19ου αιώνα μέχρι οι κυβερνήσεις να κάνουν τις επενδύσεις στην Παιδεία που επέτρεψαν στους εργαζόμενους να επωφεληθούν από τη βιομηχανική επανάσταση. Η ίδια γενναία απόφαση είναι απαραίτητη και για την ψηφιακή επανάσταση, αλλά πρέπει να γίνει γρηγορότερα.
