Έχουμε περάσει ήδη δυο χρόνια, μέσα σε ιδιαίτερες συνθήκες έντονων προβληματισμών και αγωνιών. Τι έγινε το προηγούμενο χρονικό διάστημα και πόσο αναστρέψιμο μπορεί να είναι;
Όσοι απασχολούνται σε τμήματα HR, τα τελευταία δύο χρόνια κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μια πληθώρα αλλαγών νομοθετικών ρυθμίσεων, αλλαγών τρόπου λειτουργίας, καθώς και την ανάγκη για προσαρμογή όλων σε νέα δεδομένα. Σε όλα αυτά ας προσθέσουμε ένα μη διαχειρίσιμο όγκο γραφειοκρατίας, αλλά και νομολογίας στα οποία κληθήκαμε να προσαρμοστούμε και να συμμορφωθούμε άμεσα, ή/και αναδρομικά, χωρίς ξεκάθαρες γραμμές και διευκρινίσεις και, κυρίως, χωρίς υποστήριξη. Χρειάστηκε πολλές φορές να επικοινωνήσουμε στις ομάδες μας νέες διαδικασίες, οι οποίες διαρκώς μεταβάλλονταν ή δεν ήταν εφικτό να έχουν πρακτική εφαρμογή, έχοντας επωμιστεί ένα μεγάλο διαχειριστικό κόστος, ενώ οι αρμόδιες υπηρεσίες δεν μπορούσαν να δώσουν σαφείς κατευθύνσεις. Οι πόροι τους οποίους αναλώσαμε, ειδικά στα διαχειριστικά θέματα Covid, στερήθηκαν και στερούνται από άλλες δράσεις, που θα είχαν μεγαλύτερο και πιο ουσιαστικό αντίκτυπο στους εργαζόμενους, αλλά και στη λειτουργία της επιχείρησης συνολικά.
Στα παραπάνω διαδικαστικά προστίθενται νέοι νόμοι, αλλαγές, εγκύκλιοι…. Σε πολλές περιπτώσεις, ανακοινώθηκαν νέα μέτρα, τα οποία κληθήκαμε να εφαρμόσουμε και να προσαρμοστούμε άμεσα, χωρίς να έχουν βγει οι σχετικές διευκρινίσεις.Πολλές φορές, κάνοντας έναν απολογισμό του προηγούμενου χρονικού διαστήματος, σε όσο δυναμικό περιβάλλον και αν βρισκόμουν, δεν γίνεται να μην παρατηρήσω ότι ποτέ άλλοτε οι αλλαγές, η ανάγκη για άμεση προσαρμογή και ευελιξία, δεν ήταν τόσο επιτακτικές.
Ακόμα και σήμερα, με τη σταδιακή επιστροφή στη νέα κανονικότητα δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι έχουμε βγει αλώβητοι από όλο αυτό. Το σιγοψιθυρίζουμε στο χώρο μας, το συζητάμε στις ομάδες, το αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Οι προκλήσεις πολλές, οι περιορισμοί ακόμα περισσότεροι, οι πόροι μη διαθέσιμοι, ακόμα περισσότερο σε επίπεδο στελέχωσης. Λειτουργήσαμε και λειτουργούμε, όμως, δημιουργικά με τη μέγιστη ευελιξία και προσαρμοστικότητα, έτσι ώστε να φέρουμε εις πέρας τους στόχους μας.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο, όσο άμεσα καλούμαστε εμείς να προσαρμοστούμε, τόσο άμεσα θα πρέπει και η Πολιτεία να δίνει κατευθύνσεις και τις απαραίτητες διευκρινίσεις στα μέτρα ή τους νόμους που κάθε φορά ψηφίζονται. Θα πρέπει αυτά να μπορούν να έχουν πρακτική εφαρμογή και να μας δίνουν τη δυνατότητα να γινόμαστε πιο αποτελεσματικοί.
Και ενώ βλέπουμε να γίνονται βήματα για τον εκσυγχρονισμό κάποιων διαδικασιών, παρατηρούμε ακόμα αγκυλώσεις και δυσκαμψίες, ειδικά σε θέματα τα οποία αφορούν στην καθημερινότητά μας και μας δημιουργούν σημαντικούς περιορισμούς.
Γίνεται μεγάλη συζήτηση για την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού ή τη δυσκολία εύρεσης ανθρώπινου δυναμικού και ακόμα πιο έντονα σε ό,τι αφορά τους blue collars.
Στις ιδιαίτερες συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε για να διασφαλίσουμε την ομαλή και απρόσκοπτη λειτουργία των επιχειρήσεών μας, δεν έχουν εκλείψει και οι προϋπάρχουσες δυσκολίες του θεσμικού πλαισίου, που αφορούν στον τρόπο προγραμματισμού και καταχώρισης των υπερωριών των εργαζομένων, την αδειοδότηση συγκεκριμένων ειδικοτήτων εργαζομένων, όπως οι Χειριστές Ανυψωτικών Μηχανημάτων, κ.ά..
ΑΝΤΙ ΕΠΙΛΟΓΟΥ
Σε μια εποχή που απαιτεί το μέγιστο της ευελιξίας και της προσαρμοστικότητας από όλους μας, για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε τα αναπτυξιακά σχέδια των εταιρειών μας, είναι απαραίτητη και η υποστήριξη από τον κρατικό μηχανισμό, που θα πρέπει να λειτουργεί ως αρωγός και όχι σαν πρόσκομμα. Και αυτό γιατί, στο τέλος κάθε ημέρας, οι επιχειρήσεις μας έχουν ως στόχο να προσθέτουν αξία στην κοινωνία και να λειτουργούν αρμονικά σ’ ένα περιβάλλον που θα δίνει ευκαιρίες και θα διασφαλίζει την ευημερία όλων.
