Αν και έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος στην κατάργηση των έμφυλων διακρίσεων, οι γυναίκες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν εμπόδια που δεν τους επιτρέπουν να φτάσουν σε ανώτατες ιεραρχικές θέσεις, με το φαινόμενο του «Glass Ceiling» να είναι το πλέον χαρακτηριστικό.

Παρά την οδηγία «Women on Boards», που προέκρινε η ΕΕ, η οποία έρχεται να εξασφαλίσει πραγματικές ευκαιρίες για πολλές γυναίκες που διαθέτουν τα προσόντα για να καταλάβουν υψηλόβαθμες θέσεις εργασίας, και παρόλο που υπάρχει αύξηση στο ποσοστό των γυναικών σε θέσεις ηγεσίας, οι εργαζόμενες εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν ορατά ή αόρατα εμπόδια. Ένα από τα αόρατα εμπόδια είναι το φαινόμενο «glass ceiling», που δημιουργεί μία «γυάλινη οροφή», δηλαδή ένα αόρατο όριο, πέρα από το οποίο οι γυναίκες δυσκολεύονται να προαχθούν και να φθάσουν σε ανώτερες και ανώτατες ιεραρχικά θέσεις και να αξιοποιήσουν τις επαγγελματικές δεξιότητές τους.

Οι αιτίες του είναι πολλαπλές, με τις ασυνείδητες προκαταλήψεις και τα στερεότυπα που συνδέουν τον ρόλο των γυναικών με τη φροντίδα και την υποστηρικτική λειτουργία (με αποτέλεσμα να υποτιμώνται οι εργασιακές ικανότητες και η ηγετική ικανότητά τους) να αποτελούν τις πλέον βασικές. Επιπλέον, η έλλειψη επαρκών και ουσιαστικών πολιτικών που προάγουν την ισότητα των φύλων μέσα στις επιχειρήσεις συνεχίζει να υφίσταται, γεγονός που συμβάλει στην ύπαρξη του φαινομένου.

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
Α. Για τις εργαζόμενες: Το «glass ceiling» αποτρέπει τις γυναίκες να φτάσουν σε υψηλότερες θέσεις ευθύνης και εξουσίας, «επιβάλλοντάς» τους να παραμένουν παγιδευμένες σε μεσαίες ή χαμηλότερες θέσεις με λιγότερες ευκαιρίες ανάπτυξης και αναγνώρισης των ικανοτήτων τους. Επιπλέον, η ύπαρξη του φαινομένου συνδέεται συχνά και με τη μισθολογική ανισότητα μεταξύ των δύο φύλων. Οι γυναίκες που βρίσκονται πιο κάτω στην ιεραρχία τείνουν να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους, παρά την ίδια ή ακόμα και μεγαλύτερη προϋπηρεσία αλλά και προσόντα. Τέλος, η ύπαρξη του φαινομένου οδηγεί σε έλλειψη εκπροσώπησης των γυναικών σε ηγετικές θέσεις εντός της εταιρείας, με αποτέλεσμα να μην αναγνωρίζονται οι απόψεις και οι ανάγκες τους στον οργανισμό.
Β. Για τις εταιρείες: Η ύπαρξη του φαινομένου μπορεί να επηρεάσει αρνητικά τη φήμη μίας εταιρείας. Και αυτό γιατί, όταν μία εταιρεία αποκλείει ή περιορίζει την πρόοδο των γυναικών, μπορεί να θεωρηθεί ότι δεν είναι «ανοικτή» στην ισότητα, τη συμπερίληψη και τη δικαιοσύνη, με αποτέλεσμα να υπονομεύεται η εικόνα της στην κοινή γνώμη. Επιπλέον, η έλλειψη γυναικείας εκπροσώπησης στην ανώτατη ηγεσία μίας επιχείρησης μειώνει την πολυμορφία και την ποιότητα των αποφάσεων που λαμβάνονται, καθώς οι διαφορετικές απόψεις και εμπειρίες που προσφέρουν οι γυναίκες είναι σημαντικές για την καινοτομία και την επιτυχία. Τέλος, η ύπαρξη του «glass ceiling» ενδέχεται να οδηγήσει τις εταιρείες στην απώλεια ταλέντων και εργαζόμενων με μεγάλη επαγγελματική εμπειρία, καθώς πολλές ικανές γυναίκες εγκαταλείπουν τις θέσεις τους για να αναζητήσουν καλύτερες ευκαιρίες αλλού.

Υπάρχει λύση;
Η ισότητα των φύλων και η ανάδειξη των γυναικών σε θέσεις ηγεσίας δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσω της εκάστοτε νομοθεσίας, αλλά απαιτεί εταιρική βούληση, δέσμευση στην ουσιαστική υποστήριξη των γυναικών, δημιουργία ίσων ευκαιριών και προσπάθεια για την εξάλειψη των προκαταλήψεων. Σε αυτό το πλαίσιο, οι οργανισμοί θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες, μέσα από τις οποίες θα διασφαλίσουν ότι οι έμφυλες ανισότητες αμβλύνονται και να υιοθετήσουν πολιτικές που προωθούν την ποικιλομορφία. Σημαντικό ρόλο παίζει η δημιουργία πλάνων εκπαίδευσης και ανάπτυξης των γυναικών, αλλά και η εκπαίδευση του συνόλου των εργαζομένων πάνω στην ισότιμη μεταχείριση. Μόνο μέσω της αποδοχής, της προώθησης και της υποστήριξης των γυναικών σε κάθε επίπεδο, οι σύγχρονοι οργανισμοί μπορούν να ξεπεράσουν το φαινόμενο του «glass ceiling» και να δημιουργήσουν έναν επαγγελματικό χώρο που προσφέρει ίσες ευκαιρίες για όλους.