Μονότονα εδώ και μήνες ακούμε συζητήσεις, προτάσεις και μέτρα για τα οικονομικά μεγέθη της χώρας. Μήπως όμως με κάποιο τρόπο και σε ορίζοντα χρόνου αυτό το οικονομικό ζήτημα θα ξεπεραστεί, έστω με «δάκρυα και ιδρώτα»; Μήπως το βαθύτερο, γενεσιουργό πρόβλημα είναι η αρνητική Κουλτούρα μας, η αναποτελεσματική Λειτουργία μας και το συνεπαγόμενο κακό Brand Name σαν χώρα που έχουμε αποκτήσει;

Με βάση μελέτη του Πανεπιστήμιου του ‘Ααρχους, ο Δείκτης της Κοινωνικής Εμπιστοσύνης στην Ελλάδα είναι 24% (ενώ στην Δανία είναι 60%), δηλαδή μόνο το 24% των Ελλήνων εμπιστεύεται εξ ορισμού τους γύρω του (το γείτονα, τον εφοριακό, το γιατρό, τον πολιτικό). Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί συμπεριφορές φοροδιαφυγής κτλ., που με τη σειρά τους δημιουργούν χαμηλή αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα, δημιουργώντας το κακό brand name που έχουμε πλέον ως χώρα. Δημιουργείται έτσι ένας φαύλος κύκλος που δύσκολα αλλάζει.

Εάν λοιπόν η Ελλάδα ήταν μία εταιρεία, τότε τα μέτρα που θα λάμβανε η Διοίκησή της (έχοντας βέβαια στοιχειώδεις γνώσεις management), θα ήταν πιο μακροπρόθεσμα:
• Σε βραχυπρόθεσμο επίπεδο, θα λάμβανε μέτρα Οικονομικά (δάνεια, μείωση κόστους κτλ).
• Σε μεσοπρόθεσμο επίπεδο, θα λάμβανε μέτρα για να αλλάξει η Εσωτερική Λειτουργία (αποτελεσματικότητα, αποδοτικότητα).
• Σε μακροπρόθεσμο επίπεδο θα λάμβανε μέτρα να αλλάξει η Εταιρική Κουλτούρα (αξιοκρατία, συμπεριφορά, συνεργασία κτλ).

Μόνο έτσι μπορεί να βελτιωθεί και το Brand Name της Ελλάδας ως χώρα. Το προφίλ του «ηρωικού» Έλληνα της δεκαετίας του ‘50 και του «καταφερτζή» της δεκαετίας του ‘70 που ακόμη επικρατεί, είναι πλέον ξεπερασμένα. Αλήθεια, τι εξάγουμε πια στο εξωτερικό σαν Κουλτούρα; Πόσους πόντους χάνουμε με το καλημέρα σαν αξιόπιστοι επαγγελματίες στο εξωτερικό όταν λέμε «I am from Greece»; Δυστυχώς τον τελευταίο χρόνο ασχολούμαστε μόνο με το πρώτο επίπεδο, το Οικονομικό, λες και αν βρούμε χρήματα να αποπληρώσουμε προσωρινά το χρέος μας, δεν θα έχουμε τα ίδια προβλήματα σε 2,4 ή 6 χρόνια.

Ακόμη πιο λυπηρό είναι ότι πολλές εγχώριες εταιρείες ακολουθούν το παράδειγμα-υπόδειγμα του μπαμπά-κράτους και εστιάζουν επίσης στο Οικονομικό και μόνο επίπεδο, σε αυτή την φάση Αλλαγών. Οποιοδήποτε όμως πρόγραμμα  επιτυχημένης και ριζικής Αλλαγής, πρέπει να έχει κάποια χαρακτηριστικά που εν συντομία είναι: ένα Πλάνο (Plan), έναν Λόγο (Purpose), μία Εικόνα (Picture) και Συμμετοχή (Part). Περισσότερα στο επόμενο τεύχος.

Για τις ερωτήσεις σας: [email protected].