Εστιάζοντας στην παρεξηγημένη έννοια του feedback, οι συγγραφείς του βιβλίου υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα παράδοξο: το feedback συχνά βιώνεται με φόβο, προκαλώντας έντονο stress και αγωνία. Εντούτοις, οι περισσότεροι δηλώνουν ότι θέλουν περισσότερο. Γιατί; Επειδή καταλαβαίνουν ότι ανοίγει τον δρόμο που οδηγεί στην ανάπτυξη.
Μέσω του μοντέλου CON-NECT, οι M. Tamra Chan-dler και Laura Dowling Gre-alish ξεκινούν ένα «κίνημα» προς αποκατάσταση της φήμης του feedback. Παραθέτουν επιστημονικά στοιχεία, αποκαλύπτουν ότι ακολουθώντας ενδεδειγμένες τακτικές, όχι μόνο επαναπροσδιορίζεται η χαμένη αξιοπιστία του feedback, αλλά συμβάλλει στο ξεκλείδωμα των δυνατοτήτων μας και τη διαρκή βελτίωση.
Η έλλειψη συναισθηματικής νοημοσύνης είναι το στοιχείο που προκαλεί αντιδράσεις φόβου και απειλής. Υιοθετώντας, όμως, μία νοοτροπία ανάπτυξης, ανοίγουμε την πόρτα στη μεταμορφωτική δύναμη του feedback. Χρησιμοποιώντας το feedback με «ξεκάθαρες και συγκεκριμένες πληροφορίες», οι οποίες αναζητούνται και τεκμηριώνονται, οι συγγραφείς δημιουργούν έναν πρακτικό οδηγό για το πώς μπορεί η ανατροφοδότηση να βιώνεται σαν εμπειρία ενδυνάμωσης και παρακίνησης, θέτοντας τα θεμέλια της χρησιμότητάς του. Για να γίνει αυτό πραγματικότητα, το feedback πρέπει να είναι συγκεκριμένο, μεθοδικό και διαρκές.
Οι διαφορετικοί ρόλοι κατά τη διαδικασία της ανατροφοδότησης έχουν τη σημασία τους. Στο βιβλίο εξηγούνται ποιες είναι οι πρακτικές και οι τεχνικές όταν βρισκόμαστε στον ρόλο εκείνου που προσφέρει feedback. Παράλληλα, εξίσου ενεργός οφείλει να είναι και ο ρόλος εκείνου που λαμβάνει feedback. Το να παίρνει κάποιος την πληροφορία δεν αρκεί. Μόνο ανταποκρινόμενος στις κατάλληλες ερωτήσεις μεγιστοποιεί και απολαμβάνει κάποιος τα οφέλη που μπορεί να αποκομίσει. Επομένως, η υιοθέτηση του feedback είναι κινητήριος δύναμη για την καλλιέργεια κουλτούρας εξέλιξης και ανάπτυξης.
Διαβάζοντας κάποιος το βιβλίο των M. Tamra Chandler και Laura Dowling Grealish, αντιλαμβάνεται πώς όταν η διαδικασία του feedback έχει σκοπό το feedforward, και όχι την παρελθοντολογία ή την κριτική, τότε ανθρώπινο δυναμικό και οργανισμοί αποκτούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
