Βζιν, βζιν, βζιν! Τραγουδούσε ευτυχισμένη η βουτυρόμυγα Πηνελόπη αποχωρώντας χορτάτη από ένα μεγάλο κομμάτι τυρί καμαμπέρ. Παρά τις υποδείξεις της μάνας της Ευθαλίας και του πατέρα της Χαράλαμπου να μην πλησιάζει τα φαγητά των ανθρώπων, εκείνη ορμούσε ακόμα ακάθεκτη στους αρωματικούς μεζέδες...

Είχε κουραστεί από τις νουθεσίες τους, που ξεκίναγαν κάθε φορά με περιγραφές τύπων οπλισμένων με μυγοσκοτώστρες, που δεν έδιναν ποτέ ούτε του σκύλου τους νερό, ούτε της μύγας τους μεζέ. «Οι άνθρωποι δεν θέλουν», της έλεγε ο Χαράλαμπος, «να μοιράζονται τα καλούδια που τρώνε αυτοί και τα ροδαλά μωρά τους».

Παρόλα αυτά η Πηνελόπη, ως μοσχαναθρεμμένη μύγα, δεν άντεχε στον πειρασμό και συνέχιζε να βουτάει στο γάλα του ξεχασμένου μπιμπερό ή να γλιστράει απαλά στο μαλακό βούτυρο. Δεν κατείχε άλλωστε τυχαία τον τίτλο της «βουτυρόμυγας». Σπουδαγμένη, με ανώτατες σπουδές στην οργάνωση μυγο-ομάδων και μάστερ στη διαχείριση κρίσεων, έψαχνε τώρα την πρώτη της δουλειά στον κόσμο των εντομο-επιχειρήσεων.

Άλλωστε, όπως ήδη τους είχε πει ο καθηγητής τους στο μεταπτυχιακό, κος Μυγόπουλος, «στα κινέζικα, το ιδεόγραμμα της λέξης “κρίση” σχηματίζεται από δύο ιδεογράμματα, αυτά των λέξεων “κίνδυνος” και “ευκαιρία”», γεγονός που την είχε εντυπωσιάσει πάρα πολύ και το επαναλάβανε καθημερινά, προκαλώντας ιδιαίτερο θαυμασμό στην παρέα της.Οι γονείς της ήταν ιδιαίτερα περήφανοι για το σπλάχνο τους.

«Είναι θαρραλέα και δυναμική», έλεγε η Ευθαλία στον Χαράλαμπο ζουζουνίζοντας ανάμεσα στην ουρά και τα καπούλια του Ντορή, του γέρικου αλόγου της γειτονιάς τους, που τους συμπαθούσε ή απλώς βαριότανε πια να τους διώχνει από πάνω του. «Με τις ικανότητες και το γεροδεμένο κορμί της μου φαίνεται ότι θα κάνει μεγάλη καριέρα σαν αλογόμυγα», πρόσθετε ο Χαράλαμπος συνεχίζοντας: «Την ονειρεύομαι αρχηγό ενός σμήνους που θα εφορμά στις κοπριές, διώχνοντας κάθε άλλο πετούμενο ή περιπατούμενο διεκδικητή και εξασφαλίζοντας το φαγητό όλης της μυγο-κοινότητας. Αλογόμυγα! Σωστά σκέφτεσαι Ευθαλία μου, το παιδί μας πρέπει να ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα, που θα ωφελήσει την ίδια και θα εξασφαλίσει και σε εμάς ήρεμα και χορτάτα γηρατειά».

Όνειρα…
Από την άλλη μεριά η Πηνελόπη έκανε άλλα όνειρα για τον εαυτό της… να τσιμπολογάει φρέσκες σαλάτες με μπόλικο λαδάκι και ρίγανη, να τριγυρίζει στον κήπο με τα μοσχομπίζελα και τις γαρδένιες, να ακολουθεί το ρυάκι πάνω σε ένα φύλλο πλατανιού, να ρουφάει τους χυμούς από βατόμουρα και φραγκοστάφυλα, να χορεύει μαζί με τα στάχυα στο ρυθμό που δίνει το απογευματινό αγέρι, να χουζουρεύει την ώρα που βουτάει ο ήλιος στη δύση του και να ξεπλένεται στις σταγόνες της πρωινής δροσιάς.

Η αλήθεια είναι ότι αυτά τα όνειρα δεν τα είχε εκμυστηρευθεί στους γονείς της, γιατί περίμενε μεγάλες αντιδράσεις. Ήταν φυσικό βέβαια, διότι καμιά μύγα καριέρας δεν είχε ασχοληθεί μέχρι τότε με όλα τα παραπάνω. Όλες πάσχιζαν για τη θέση του αρχηγού σμήνους αλογόμυγων και έκαναν μακρόχρονες σπουδές ή έβαζαν τα μέσα τους για να το πετύχουν. Πώς εκείνη, μια βουτυρόμυγα με μάστερ, μοσχαναθρεμμένη, θα πήγαινε ενάντια στο ρεύμα;

Αποφάσισε λοιπόν να ακολουθήσει, για αρχή, τις συμβουλές του Χαράλαμπου και της Ευθαλίας και να αγωνιστεί για τη θέση του αρχηγού σμήνους.

Η διαδικασία δεν ήταν απλή. Αγωνίσματα, συνέντευξη με τον υπεύθυνο διαχείρισης μυγίσιου δυναμικού, άλλη συνέντευξη με τη διοίκηση, είχε δρόμο μπροστά της και ενδόμυχα πίστευε ότι κάπου θα σκάλωνε και έτσι δεν θα υπήρχε ανάγκη σύγκρουσης με τους γονείς της, αφού η αποτυχία θα της άνοιγε το δρόμο για επιλογή άλλης καριέρας.

Η πραγματικότητα όμως δεν δικαίωσε τις ελπίδες της. Τερμάτισε πρώτη στο πέταγμα ταχύτητας, έκανε τις πιο θεαματικές εφορμήσεις, η ομάδα φίλων της τη λάτρευε, στη συνέντευξη κρίθηκε δυναμική, συσπειρωτική και ευέλικτη, ενώ τα μέλη της διοίκησης, που ήταν και κολλητοί του Χαράλαμπου, δήλωσαν ότι τέτοια μύγα είχε καιρό να εμφανιστεί.

Χωρίς να το καταλάβει καλά καλά βρέθηκε να περνάει τη βασική εκπαίδευση νεοδιόριστης αλογόμυγας. Μόλις θα τελείωνε και αυτή η φάση, θα γινόταν αμέσως υπαρχηγός σμήνους και σε λίγο αρχηγός. Φορώντας το καπέλο και τα γυαλιά του καταδρομέα-πιλότου πετούσε και αναρωτιόταν, αν η ίδια διάλεξε το επάγγελμα που της άρεσε ή αν άλλοι αποφάσισαν για λογαριασμό της. Έβλεπε τις πεταλούδες να πετούν αμέριμνες στα μοσχομπίζελα, στα βατόμουρα, στα στάχυα και στο ποταμάκι και ζήλευε τη ζωή τους.

Τι δουλειά είχε εκείνη με τις κοπριές του Ντορή; Πώς να κάνει μια δουλειά που μισεί και ταυτόχρονα να εμπνέει και άλλους να κάνουν το ίδιο; Πώς να εξηγήσει σ’ αυτούς που τη θαύμαζαν – τους γονείς, φίλους και δασκάλους της – ότι δεν ήταν η κατάλληλη γι’ αυτή τη θέση; Πώς να γκρεμίσει τις φιλοδοξίες τους, που συνδέονταν άμεσα με τη θέση της αρχηγού αλογόμυγας; Άλλωστε τι θα μπορούσαν να περιμένουν από μια βουτυρόμυγα λουλουδιών;

Από την άλλη πλευρά όμως – τη δική της πλευρά – έβλεπε μπροστά το μέλλον της και τη μίζερη ζωή που την περίμενε. Πότε θα ζούσε πραγματικά; Ποτέ μάλλον. Ίσως αν ήταν τυχερή στα γεράματά της. Αλλά με τα αρθριτικά πώς να κάνει κανείς τσουλήθρα στο βούτυρο; Πώς να τσαλαβουτάει στην πρωινή δροσιά; Πώς να αδράχνει τη ζωή απ΄τα μαλλιά τόσο κοντά στο τέλος της; Τι γνώμη θα διατηρούσε για τον εαυτό της που δεν τόλμησε νωρίτερα; Που δεν είχε το τσαγανό να ρισκάρει; «Κάθε κρίση κρύβει κίνδυνο αλλά και ευκαιρία», είχε πει ο Μυγόπουλος.

«Το πιο δύσκολο σε μια αλλαγή είναι το πρώτο βήμα», είχε πει κάποτε μια σοφή μύγα από την Κίνα που τη λέγανε Κομφούκιο. «Αν κάνεις πάντα αυτό που έκανες πάντοτε, θα παίρνεις πάντα αυτό που έπαιρνες πάντοτε», της είχε ζουζουνίσει η γιαγιά της στο αυτί, πριν το σκάσει για τον Αμαζόνιο, μαζί με τον έρωτα της ζωής της που γνώρισε στα ΚΑΠΗ.

Η απόφαση άρχισε να σταθεροποιείται μέσα της. Θα έδινε τη μάχη για να διεκδικήσει τη ζωή της ΤΩΡΑ! Κατάστρωσε λοιπόν το στρατηγικό της σχέδιο. Πρώτα θα μιλούσε στην Ευθαλία, τη μάνα της. Αυτή θα προετοίμαζε το έδαφος για να μιλήσει ήρεμα με τον Χαράλαμπο, που χλωμό το έβλεπε. Μετά θα παρέμενε αμετακίνητη στις απόψεις της, ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να φύγει από το σπίτι. Τέλος, θα οπλιζόταν με υπομονή και τόλμη για να τραβήξει το δρόμο που οραματίστηκε.

…και αντιδράσεις
«Τι είπες;» Τσίριξε έντρομη η μάνα της. «Σε μεγαλώσαμε με τόσο μόχθο, σε σπουδάσαμε όταν οι περισσότερες μύγες σήμερα είναι αναλφάβητες, σου εξασφαλίσαμε δουλειά με περισσή τιμή και δόξα κι εσύ μας το επιστρέφεις με τέτοια συμπεριφορά; Θέλεις να γίνεις ένα τίποτα, μια βουτυρόμυγα που όλοι θα κοροϊδεύουν; Μια πεταλουδόμυγα που δεν είναι ούτε μύγα ούτε πεταλούδα;

Που θα σε μαστίζει η ανεργία, θα υποφέρεις και μαζί σου θα υποφέρουμε κι εμείς. Ποιος θα είναι το στήριγμα των γηρατειών μας, για ποιόν θα ζουζουνίζουμε περήφανοι με τη παρέα μας, ποιος θα γυρίσει να σε κοιτάξει, τι θα τρως το χειμώνα, πρέπει οπωσδήποτε να φύγεις μακριά μας, κάθε πότε θα σε βλέπουμε, ξέρεις να φροντίζεις τον εαυτό σου, μήπως με τη μοναξιά πάθεις μελαγχολία και κατάθλιψη, πως θα το πω στον πατέρα σου;

Με τις φωνές της ξύπνησε και ο Χαράλαμπος. Τρέχοντας η Ευθαλία, του πήγε να πιει μαζί με τον χυμό και το χάπι χαμομηλιού για την πίεση. Του μήνυσε ότι πρέπει να προετοιμαστεί για να ακούσει τα μαντάτα του παιδιού, αλλά να παραμείνει ήρεμος. Η μάχη αυτή δεν κερδίζεται με νεύρα. Όχι, δεν είναι έγκυος ούτε ερωτεύτηκε κανένα αλήτη μύγο. Κάτι άλλο συμβαίνει που θα αντιμετωπίσουν μαζί με ψυχραιμία και λογική. Θέλει να ακολουθήσει άλλο επάγγελμα. Άγνωστο σε μας και αβέβαιο. Χαζό παιδί, χαρά γεμάτο. Θα τη μεταπείσουμε αφού ψάξουμε μαζί της και της αποδείξουμε ότι μια καριέρα βουτυρόμυγας δεν οδηγεί πουθενά. Χρόνο, πρέπει να κερδίσουμε χρόνο. Με τον καιρό θα βαρεθεί και θα το ξεχάσει.

Καθισμένοι στα φτερά τους και οι τρεις, στο τραπέζι από κουκούτσι βερίκοκου, κάνανε τη πρώτη τους μεγάλη και σοβαρή συζήτηση. Η Πηνελόπη μίλησε με σταθερή φωνή, κοιτάζοντάς τους ευθεία στα μάτια. Τα λόγια της στόχευσαν απευθείας στην καρδιά και στα αισθήματά τους. «Αγαπημένοι μου γονείς, θέλω να ξέρετε ότι σας είμαι ευγνώμων για όσα κάνατε για μένα. Γνωρίζω ότι νοιάζεστε για το μέλλον μου και σας βεβαιώνω ότι θα σας κάνω περήφανους με αυτό που θα καταπιαστώ, γιατί το αγαπώ πολύ και έχω σκοπό να αξιοποιήσω τις αρχές και αξίες που μου εμφυσήσατε σε κάθε βήμα της ζωής μου.

Πρέπει να ξέρετε ότι πάντα υπολογίζω τις συμβουλές σας, όμως δεν θα δεχτώ να αποτελέσετε τροχοπέδη στις αποφάσεις μου, που τις έλαβα με την ωριμότητα που χαρακτηρίζει μια μύγα της ηλικίας μου. Στην προσπάθειά μου αυτή σας θέλω συνοδοιπόρους και υποστηρικτές και όχι εχθρούς.

Αν παρ’ ελπίδα όμως μου κλείσετε την πόρτα, θέλω να γνωρίζετε ότι αυτό δεν με πτοεί πλέον. Ο κόσμος μου ανοίγεται και θέλω να τον γνωρίσω πέρα από τα σύνορα του στάβλου του Ντορή. Σας αγαπώ πολύ, πάντα θα σας σκέφτομαι και θα σας επισκέπτομαι όσο πιο συχνά μπορώ».

Ο Χαράλαμπος και η Ευθαλία κοιτάχτηκαν σκεπτικοί. Αυτό το παιδί μεγάλωσε λιγάκι απότομα. Δεν τα λέει και τόσο άσχημα. Έχει το τσαγανό και το μεράκι για να πετύχει. Έχει το όραμα, έχει τη θέληση, αγαπάει αυτό που θα κάνει. Έχει το πακέτο της επιτυχίας. Αν μόνο μια μύγα τα καταφέρει αυτή θα είναι η κόρη τους. Γιατί όχι; Αν ποτέ τους χρειαστεί, αυτοί θα είναι το αποκούμπι της. Ο στάβλος του Ντορή, το σπιτικό τους, θα είναι το εφαλτήριο αλλά ταυτόχρονα και το αγκυροβόλιο για τις τρικυμίες της ζωής της. Όσο για τους δυο τους; Καιρός είναι να ασχοληθούν και με τίποτα άλλο εκτός από το τι θα φάει και πού θα πάει η Πηνελόπη. Ίσως ένα ταξιδάκι μέχρι το αμπέλι με τα ζουμερά κόκκινα σταφύλια να ανανεώσει τη σχέση τους…

…Είναι καιρός τώρα που η Πηνελόπη είναι βουτυρόμυγα των αγρών. Κάθε μέρα αρχίζει γι αυτήν μια νέα περιπέτεια. Έχει περιδιαβεί μέρη που ποτέ της δεν είχε φανταστεί νωρίτερα. Έχει γνωρίσει πιστούς φίλους, που τους έπεισε να ταξιδεύουν παρέα, που την υπερασπίστηκαν στον κίνδυνο και την ενίσχυσαν στις στιγμές αδυναμίας. Έχει αποφύγει εχθρούς κι έχει δώσει μάχες για τη διεκδίκηση ενός μεζέ για την ίδια και την ομάδα της. Έχει μάθει να οσφραίνεται τον καιρό, την αλλαγή των εποχών, να εντοπίζει εύκολα τα καθημερινά της γεύματα. Έχει γνωρίσει τον έρωτα της ζωής της στα μάτια του Τζίνο, που τη συντροφεύει καθημερινά στα μεγάλα πετάγματα, ψιθυρίζοντάς της γλυκόλογα. Τα φτερά της έχουν δυναμώσει από το πολύ πέταγμα στον καθαρό αέρα.

Μάλιστα τις τελευταίες μέρες έχουν σχηματιστεί πάνω τους κάτι ωραιότατες χρωματιστές βούλες. Προχθές, ένα παιδάκι εκεί κάπου στον κάμπο μιας περιοχής που τη λέγανε Σκοτία, ενώ θαύμαζε το πέταγμά της, φώναξε τη βουτυρόμυγα Πηνελόπη με ένα παράξενο όνομα «Butterfly»? που πολύ της άρεσε και το διατήρησε έκτοτε.

Επιμύθιο
Η επιλογή του επαγγέλματος αποτελεί μεγάλη απόφαση για ένα νέο. Πρέπει ο ίδιος να σταθμίσει τα δυνατά και αδύνατα σημεία του με ωριμότητα και αντικειμενικότητα, που πολλές φορές δεν συνάδουν με το νεαρό της ηλικίας του. Οφείλει να διαγνώσει τις ιδιαίτερες προσωπικές του ικανότητες και δεξιότητες, για να κερδίσει το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στον επαγγελματικό χώρο που θα επιλέξει να εδραιωθεί.

Πολύ συχνά οι ικανότητες αυτές δεν έχουν γίνει ακόμη αισθητά ορατές, για το λόγο αυτό πρέπει να διαθέτει ένστικτο και διορατικότητα, σχετικά με ποιες θα χρησιμοποιήσει και πώς θα τις αξιοποιήσει. Σε κάθε περίπτωση όμως η επιλογή καριέρας πρέπει να συνδέεται με αγάπη για το αντικείμενο της εργασίας που θα ασκήσει. Όταν η καριέρα επιλέγεται με βάση τα παραπάνω κριτήρια, η δουλειά προσφέρει ευχαρίστηση, διαρκές ενδιαφέρον και ευκαιρίες για διακρίσεις.

Ο σωστός επαγγελματικός προσανατολισμός των νέων δημιουργεί ισορροπημένους ενήλικες, πρωταγωνιστές και ηγέτες στον κλάδο τους, ενώ εύκολα μεταλαμπαδεύεται το όραμά τους σε συνεργάτες και συνοδοιπόρους τους.

* Η αγγλική λέξη butterfly=πεταλούδα είναι σύνθετη και προέρχεται από τη λέξη butter=βούτυρο και  fly=μύγα