Για όσους εμφανίζονταν περισσότερο ψύχραιμοι (μέσα σε αυτούς βάζω και τον εαυτό μου) με την πανταχού παρούσα οικονομική κρίση, τα πράγματα έχουν μάλλον αρχίσει να σκοτεινιάζουν.
Ακόμα και να αγριεύουν θα έλεγα -παρακολουθώντας τις εξελίξεις των τελευταίων ημερών. Αρκετοί από εσάς ίσως έχετε βρεθεί στη δύσκολη θέση να απολύσετε προσωπικό ή πιέζεστε από τη Γενική Διεύθυνση να βρείτε λύσεις, μειώνοντας τα έξοδα για το ανθρώπινο δυναμικό. Και από την άλλη μεριά, προσπαθείτε να κατευνάσετε τους εργαζομένους, που, μάλλον τρομαγμένοι, «περιμένουν τη σειρά τους» και νιώθουν την ανασφάλεια να εισέρχεται όλο και περισσότερο στην καθημερινότητά τους.
Δώρα Χριστουγέννων, εταιρικές εκδηλώσεις, λαμπερή κοπή πίττας… Θα πρέπει όλα να θυμίζουν το παρελθόν, να γίνουν, ωστόσο, με πολύ λιγότερα χρήματα.
Ο ρόλος των στελεχών διαχείρισης ανθρώπινου δυναμικού είναι κρισιμότερος από ποτέ. Το τμήμα HR θα βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά.
Θα προσπαθήσει να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα και να διατηρήσει τις ισορροπίες. Όπως σημειώνει ο David Ulrich «η ύφεση δίνει την ευκαιρία σε αυτούς που προΐστανται ομάδων να αποδείξουν έμπρακτα τη σημασία της επένδυσης στα ταλέντα και τις δομές οργάνωσης».
Μιλώντας, μάλιστα, για το ανθρώπινο δυναμικό υπογραμμίζει ότι «αυτές τις στιγμές είναι εξαιρετικά σημαντική η διατήρηση των εργαζομένων που ίσως έχουν ευκαιρίες να εργαστούν και αλλού».
Την ίδια στιγμή, περιγράφοντας τη δική της επαγγελματική πορεία, εξέλιξη και ανέλιξη, η Αγγελική Οικονόμου, Αναπληρώτρια Γενική Διευθύντρια του Κλάδου Γαλακτοκομικών και Ποτών της Vivartia, συμβουλεύει όλους εκείνους που ονειρεύονται ένα λαμπρό μέλλον: «Αν με τον τρόπο τους τα στελέχη HR καταφέρουν να γίνουν απαραίτητοι σύμμαχοι – στρατηγικοί εταίροι μέσα στον επιχειρηματικό χώρο, τότε αυτό το παιχνίδι θα είναι κερδισμένο».
Έφτασε η ώρα που θα κριθούν οι ικανότεροι και θα επιβιώσουν οι ψυχραιμότεροι. Είναι η στιγμή που η θεωρία θα πρέπει να γίνει πράξη και όλα αυτά που μέχρι σήμερα μαθαίναμε θα πρέπει να εφαρμοστούν. Και όπως λέει το ρητό: «ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται…»
