«Οι υλικές ανάγκες του ανθρώπου δεν είναι απεριόριστες. Από ένα επίπεδο υλικής ευμάρειας και μετά, η κατανάλωση μετατρέπεται σε μέσο επίδειξης πλούτου και ανταγωνισμού στο πλαίσιο διαχωρισμού των κοινωνικών τάξεων» υποστήριζε ο Αμερικάνος οικονομολόγος και κοινωνιολόγος Θορνστάιν Βέμπλεν (1857-1929) στη θεωρία της αργόσχολης τάξης.
Η εν λόγω τάξη καθορίζει τα πρότυπα που ακολουθούνται από τους υπόλοιπους, με την απαλλαγή από την εργασία να τη χαρακτηρίζει και με έμβλημα επιτυχίας της την «επιδεικτική κατανάλωση», δηλαδή τις δαπάνες που πραγματοποιούνται με γνώμονα την ανάδειξη του κοινωνικού status.Σε επιχειρηματικό επίπεδο, ο ίδιος διέκρινε την ανάγκη αυτής της «επίδειξης» ως ισχυρό κίνητρο για εργασία των υπολοίπων, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στη σύγκρουση ανάμεσα στους υφιστάμενους κανόνες μέσα σε μία επιχείρηση και τα νέα πρότυπα που άρχισαν να διαφαίνονται την περίοδο εκείνη.
Σήμερα, η ανάγκη του επιχειρηματικού κόσμου για καινοτομία και αλλαγή δεν αποτελεί μέρος σύγκρουσης, αλλά απαραίτητη προϋπόθεση για τη βιωσιμότητά του. Νέοι κανόνες, νέα πρότυπα, νέες πρακτικές και διαδικασίες διαμορφώνουν το σήμερα με τα ταλέντα να κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτό. Άτομα με δεξιότητες, ικανότητες, γνώσεις, αποφασιστικότητα και ενεργή συμμετοχή στις εξελίξεις. Πώς όμως εξασφαλίζεται η αναζήτηση, η εξέλιξη και η διακράτηση αυτών μέσα σε έναν οργανισμό, με γνώμονα τις ανάγκες του σε επίπεδο ταλέντου; Τις απαντήσεις δίνει ο Peter Cappelli στις επόμενες σελίδες, παρουσιάζοντας τις βέλτιστες πρακτικές στον τομέα του talent management.
