Issue: Workforce 0686

Παραμένει βαθύ και επίμονο το ψηφιακό χάσμα στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, με τα ελληνικά σχολεία να υστερούν έναντι του ευρωπαϊκού μέσου όρου και την ενσωμάτωση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών (ΤΠΕ) στην εκπαίδευση να είναι περιορισμένη, επηρεάζοντας αρνητικά και την ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων. Αυτό είναι το κύριο συμπέρασμα του policy brief που δημοσίευσε το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) σε συνεργασία με το ευρωπαϊκό δίκτυο EPICENTER, στο οποίο επισημαίνεται ότι στον Δείκτη της Ψηφιακής Οικονομίας και Κοινωνίας (DESI) της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η Ελλάδα κατατάσσεται στην 25η θέση ανάμεσα στις 27 χώρες της ΕΕ και χαρακτηρίζεται ως χώρα «ψηφιακός ουραγός».

Επιπρόσθετα, στον επιμέρους δείκτη των ψηφιακών δεξιοτήτων του ανθρώπινου δυναμικού, η χώρα μας βρίσκεται ελαφρώς υψηλότερα και καταλαμβάνει την 22η θέση. Αυτό σημαίνει ότι το 52% των Ελλήνων 16-74 ετών διαθέτει τουλάχιστον τις βασικές ψηφιακές δεξιότητες, ποσοστό πολύ κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ (54%). Ωστόσο, η κατάσταση βελτιώνεται εντυπωσιακά στην ηλικιακή ομάδα των νέων Ελλήνων (16-24 ετών), εκ των οποίων το 88% κατέχει τουλάχιστον τις βασικές ψηφιακές δεξιότητες, ποσοστό πολύ υψηλότερο από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (71%).

Παράλληλα φαίνεται πως σύμφωνα με τα αποτελέσματα του προγράμματος PISA (2018) οι νέοι Έλληνες ελκύονται σε σημαντικό βαθμό από την προοπτική να εργαστούν στο μέλλον ως επαγγελματίες στο πεδίο των Ψηφιακών Τεχνολογιών (4.3% έναντι 4.1% του μέσου όρου των χωρών του ΟΟΣΑ). Επιπλέον, βάσει του PISA (2018), το 62,8% των διευθυντών των σχολικών μονάδων δηλώνει ότι οι εκπαιδευτικοί έχουν τις απαραίτητες τεχνολογικές και παιδαγωγικές δεξιότητες ώστε να εντάξουν τις νέες τεχνολογίες στα μαθήματά τους (64,6% ο μέσος όρος του ΟΟΣΑ), τα Ελληνικά σχολεία όμως υστερούν ως προς την πρόσβαση σε ολοκληρωμένα συστήματα LMS (Learning Management Systems).

Τέλος, η μελέτη καταγράφει πως οι μαθητές στην Ελλάδα που φοιτούν σε σχολεία σε υποβαθμισμένες περιοχές τείνουν να χρησιμοποιούν τις ΤΠΕ για εκπαιδευτικούς λόγους πιο συχνά από εκείνους που φοιτούν σε σχολεία σε κοινωνικά ευημερούσες περιοχές.