Είχα την τύχη να ακούσω το 2009 ομιλία του Χόρχε Μπουκάι, του γνωστού ψυχοθεραπευτή και συγγραφέα από την Αργεντινή. Τότε, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, δεν είχα προλάβει να κλείσω έγκαιρα θέση, για να παρακολουθήσω την ομιλία του, και ήταν περιορισμένος ο αριθμός συμμετοχών. Παρά την απογοήτευσή μου αποφάσισα την τελευταία στιγμή να πάω επί τόπου με την ελπίδα ότι κάπως θα τα καταφέρω.

Και για άλλη μια φορά διαπίστωσα ότι η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς, όταν ο Χόρχε Μπουκάι βλέποντας τον κόσμο που είχε έρθει, χωρίς να έχει θέση, ζήτησε από τους διοργανωτές να ανοίξουν τις πόρτες και να αφήσουν όλους να παρακολουθήσουν, έστω και όρθιοι. Και ήταν κι από κοντά τόσο σοφός στην απλότητά του όσο και στα γραπτά του, σπάνια και μαγική στιγμή!

Πολλά έχουν γραφτεί για την Τύχη (ναι, με -Τ- κεφαλαίο, άλλωστε θεωρείτο θέα!) Κάποιοι ανάγουν ό,τι τους συμβαίνει σε Εκείνη, ενίοτε βέβαια και στο σύστημα, στην κοινωνία και σε διάφορους άλλους εξωτερικούς παράγοντες. Αντίθετα, άλλοι την απομυθοποιούν, εξυψώνοντας τη λογική, την ατομική ευθύνη, την αυτενέργεια. Ποιο το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιος το κρίνει; Ποιος μπορεί; Ως coach θα πρότεινα να παρατηρήσει ο καθένας μας τι δρα θετικά στη ζωή του/της και τι την μπλοκάρει, ποιες στάσεις ζωής κρατάμε, ποιες μας κούρασαν και είναι ώρα να φεύγουν.

Άλλωστε, όπως αναφέρεται στο βιβλίο ως παραπομπή στην πρωτοπόρο παιδαγωγό Μαίρη Κάρπεντερ, όλοι έχουμε δυο ζωές. Μια που μας δίνουν και μια που μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας. Συνοπτικό και έξυπνο το βιβλίο του Μπουκάι, με πολλές αναφορές στην ελληνική μυθολογία και αρκετές ιστορίες είτε καλοτυχίας είτε κακοτυχίας. Η φόρμουλα ισορροπίας που εκείνος προτείνει; Τηρώντας την απαραίτητη εχεμύθεια, προτρέπω σε ανάγνωση του ιδίου του βιβλίου για απαντήσεις, αλλά και νέα ερωτήματα.

Σας αποχαιρετώ στέλνοντας ευχές για καλή τύχη και έξυπνες επιλογές, με μια κλεφτή ματιά στον επίλογο του βιβλίου…

«Θα με ρωτήσεις τώρα: τι γίνεται αν δεν ξανασυναντήσεις ποτέ την Τύχη; Μην ανησυχείς και μην με ρωτάς πώς το ξέρω… Αλλά, αν βρίσκεσαι διαρκώς σε κίνηση, θα την ξανασυναντήσεις, μην αμφιβάλλεις καθόλου για αυτό».

Χόρχε Μπουκάι
Εκδόσεις: Opera, 2012, σελ.156