Ως ένας από τους εξέχοντες φιλόσοφους της εποχής του και εξαιρετικός οικονομολόγος, ο Adam Smith θα αναλάβει τη θέση του HR Manager, αναζητώντας το «αόρατο χέρι» μέσα σε μία σύγχρονη επιχείρηση που καθοδηγεί το ατομικό συμφέρον ώστε να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο που να προάγει τα ομαδικά αποτελέσματα και κυρίως την εταιρική επιτυχία.
Ο Adam Smith γεννήθηκε στην πόλη Kirkcaldy το 1723. Γνωστός όχι μόνο για τα ακαδημαϊκά του επιτεύγματα αλλά και για την αφηρημάδα του, αποτελεί αναμφισβήτητα τον πρωτοπόρο της πολιτικής οικονομίας. To 1759 εξέδωσε το βιβλίο «Η θεωρία των Ηθικών Συναισθημάτων», περιεχόμενο του οποίου αποτελούσε η προέλευση της ηθικής επιδοκιμασίας και αποδοκιμασίας. «Πώς είναι δυνατόν ο άνθρωπος ως ιδιοτελές πλάσμα να διατυπώνει ηθικές κρίσεις στις οποίες η ιδιοτέλεια φαίνεται να αναστέλλεται;». Ο ίδιος υποστήριζε ότι η απάντηση βρίσκεται στην ικανότητα του ανθρώπου να μπαίνει στη θέση κάποιου τρίτου-αντικειμενικού παρατηρητή και να διαμορφώνει μία αίσθηση ομοφροσύνης με την αντικειμενική και όχι εγωιστική υπόσταση της υπόθεσης.
Δεινός παρατηρητής της ίδιας τους της εποχής αναρωτήθηκε ακόμη πώς είναι δυνατόν μία κοινωνία στην οποία ο καθένας ασχολείται με την προώθηση των προσωπικών του συμφερόντων να μην δημιουργούνται φυγόκεντρες δυνάμεις, και η ίδια να διατηρεί τη συνοχή της. Πιο συγκεκριμένα αναζητούσε εκείνο το «αόρατο χέρι» που οδηγεί τα προσωπικά συμφέροντα και επιθυμίες προς την κατεύθυνση η οποία είναι η πλέον θετική για το συμφέρον ολόκληρης της κοινωνίας. Στο βιβλίο του «Ο Πλούτος των Εθνών» (1776) πραγματεύεται το ερώτημα αυτό και υποδεικνύει πως ο ανταγωνισμός αποτελεί τον ρυθμιστή της αγοράς. «Το προσωπικό συμφέρον δρα ως κινητήρια δύναμη για να κατευθύνει τους ανθρώπους προς εκείνες τις εργασίες για τις οποίες είναι διατεθειμένη να πληρώσει η κοινωνία». Ολόκληρη η οικονομική του θεωρία βασίζονταν στην πίστη του στην ικανότητα της αγοράς – όπου δεν υπάρχει κρατική παρέμβαση (επιδοτήσεις και επιβολή δασμών) ή μονοπώλια – να οδηγήσει το σύστημα στο σημείο μέγιστης απόδοσης.
Πώς λοιπόν ο Α. Smith θα μπορούσε να ενταχθεί και να αξιοποιηθεί σε ένα τμήμα HR; «Η εκπαίδευση ή η κατάρτιση ενός εργαζομένου για να γίνει ειδικευμένος, στοιχίζει στον εργαζόμενο ή την επιχείρηση ένα ποσό χρημάτων. Όμως αυτά τα χρήματα ανακάμπτουν με το χρόνο γιατί ο ειδικευμένος εργάτης είναι πιο παραγωγικός από τον ανειδίκευτο». Η άποψή του αυτή θα τον κατέτασσε σίγουρα στους υπέρμαχους προώθησης του training & development μέσα σε έναν οργανισμό. Επιπρόσθετα, θα προωθούσε διαρκώς την επιβράβευση της ατομικής/ομαδικής προσπάθειας και σίγουρα θα προήγαγε πρακτικές ανταμοιβής μέσα στο εργασιακό περιβάλλον καθώς σύμφωνα με τον ίδιο «μόνο όταν το άτομο δραστηριοποιείται στην οικονομική του ζωή επιδιώκοντας το ατομικό του συμφέρον θα αυξάνει την προσπάθεια της εργασίας του (απόδοση) και την αποτελεσματικότητα των ενεργειών του, με αποτέλεσμα να αυξηθεί η γενική ευημερία».
