Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ειρήνης στις 21 Σεπτεμβρίου το ρόλο του HR Manager θα λάβει ένας από τους ανθρώπους που τιμήθηκε για το έργο του, με το Νόμπελ Ειρήνης το 1952. Ο λόγος για τον Άλμπερτ Σβάϊτσερ, στον οποίο ο Νίκος Καζαντζάκης είχε αφιερώσει το μυθιστόρημά του «Ο Φτωχούλης Θεός» και που είχε χαρακτηρίσει ως «ο Άγιος Φραγκίσκος του καιρού μας».
Ο Άλμπερτ Σβάϊτσερ γεννήθηκε στις 14 Ιανουαρίου το 1875 στο Κάιζερσμπουργκ της Αλσατίας και πέθανε στις 4 Σεπτεμβρίου 1965 στο Λαμπαρενέ της Γκαμπόν (Αφρική). Ο Αλσατός ιατρός, θεολόγος, φιλόσοφος, συγγραφέας και ιεραπόστολος έγινε γνωστός σε όλο τον κόσμο για το τεράστιο ανθρωπιστικό του έργο λαμβάνοντας για τις υπηρεσίες του στην ανθρωπότητα, το Νόμπελ Ειρήνης (1952).
Στα 30 του χρόνια ο ίδιος παρά την εξέχουσα καριέρα του ως μουσικός αποφάσισε να σπουδάσει ιατρική καθώς πίστευε ότι χρειάζεται με έργα και όχι με λόγια να βοηθά κανείς τους συνάνθρωπους του. Έτσι, ολοκληρώνοντας τις σπουδές ξεκίνησε το 1913 για την Αφρική, θέτοντας ως στόχο την παροχή βοήθειας μέσω της ιατρικής επιστήμης στους ιθαγενείς της μαύρης Ηπείρου, ιδρύοντας νοσοκομείο στη Γκαμπόν. Παράλληλα, ο ίδιος ασχολήθηκε με φιλοσοφικά αλλά και κοινωνικά ζητήματα, συγγράφοντας και ένα μεγάλο έργο με τίτλο «Η φιλοσοφία του Πολιτισμού».
Βασική του θέση ήταν πως η Ιστορία εξελίσσεται σε εξάρτηση με την αντίληψη των λαών για τον κόσμο, ενώ η κοσμοθεωρία του βασίστηκε στην ιδέα του σεβασμού της ζωής, σεβασμός που αποτελεί σύμφωνα με τον ίδιο το υψηλότερο ιδανικό. «Είμαι ζωή που θέλει να ζήσει, εν μέσω ζωής που θέλει να ζήσει» υποστήριζε ο ίδιος, και όπως ανέφερε και στο βιβλίο του η ζωή και η αγάπη βασίζονται και πηγάζουν από την ίδια ηθική αρχή που δεν είναι άλλη από τον σεβασμό προς κάθε έκφανση της ζωής, και μία προσωπική και πνευματική σχέση με το σύμπαν.
«Όποιος έχει συνηθίσει να θεωρεί τη ζωή ενός ζώντος πλάσματος ευτελή, κινδυνεύει να φτάσει επίσης και στην ιδέα για ευτελείς ανθρώπινες ζωές», προμήνυε ο ανθρωπιστής Α. Σβάϊτσερ, ενώ μόνο σε ένα σκεπτόμενο ον η θέληση για ζωή έχει επίγνωση της ίδιας θέλησης στα άλλα όντα και επιθυμεί την αλληλεγγύη με αυτά.
Θέτοντας μία τέτοια προσωπικότητα να εργαστεί στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού ενός οργανισμού τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα την έκαναν να διαπρέψει είναι μάλλον αρκετά και κυρίως ανθρωποκεντρικά. Η προώθηση του diversity στο εργασιακό περιβάλλον θα ήταν για τον ίδιο απαραίτητη προϋπόθεση, ενώ η αντιμετώπιση των στελεχών όχι ως «αναλώσιμο παράγοντα» αλλά ως διαφοροποιό στοιχείο έναντι του ανταγωνισμού θεωρείται δεδομένη.
Ταυτόχρονα, η ίση μεταχείριση, η πολιτική της ανοιχτής πόρτας καθώς επίσης και η παροχή ίσων ευκαιριών σε όλους θα ήταν μερικά ακόμη από τα γνωρίσματά του. Τέλος, η ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής θα ήταν στο επίκεντρο του ενώ και οι πράξεις Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης θα κατατάσσονταν πολύ υψηλά στους στόχους του με την απαραίτητη συμμετοχή των εργαζομένων σε αυτές, την οποία θα εξασφάλιζε με άριστο τρόπο.