Τελικά γιατί υπάρχουμε, γιατί «πετάμε», γιατί βιώνουμε το ταξίδι; Για τη γεύση της βρώσης και την επιβίωση και μόνο;

Πριν λίγα έτη, εμφανίστηκε ως δελεαστική πρόταση μπροστά μου αυτό το βιβλίο, «αγκαζέ» με ένα ερωτηματολόγιο σκέψης και κινητοποίησης, στο ταξίδι μου αναζήτησης μεντόρων. «Πετώντας» ανάμεσα στις σελίδες του, ανακάλυψα ένα σωρό ηλιαχτίδες και σύννεφα προς ανάλυση. Ανακάλυψα πως είναι εύκολο να είσαι ένας από τη μάζα και να αποδέχεσαι ό,τι αυτή υποστηρίζει και πρεσβεύει. Έτσι, «λέει», δεν έρχεσαι αντιμέτωπος με προκλήσεις, ανησυχίες κι αποτυχίες. Ανακάλυψα, για πρώτη ίσως φορά, πως πειράζει τους άλλους να μην είσαι μέρος αυτής κι ότι τότε αρχίζουν να σε αποκαλούν διάβολο ή θεό, ως «τίμημα που πληρώνεις όταν δε σε καταλαβαίνουν οι άλλοι».

Έτσι κι εγώ, ερμήνευσα σωστά τα σύννεφα και με φώτισαν οι ηλιαχτίδες του, παράλληλα με την τότε ενδοσκόπηση που όλοι λίγο-πολύ «κολλάμε» στα 30 μας. Βρήκα επιβεβαίωση στις σελίδες του για την μανία που μας πιάνει να βγούμε από την άγνοια και να αντιληφθούμε τις πραγματικές ικανότητες και το πνεύμα μας. Να μάθουμε δηλαδή, έστω κι αργότερα, «να πετάμε!». Γιατί, περιοριστικά συναισθήματα και καταστάσεις εγκλωβισμού όπως ο φόβος, η οργή, η προκατάληψη κι η ανία, μας κάνουν τη ζωή σύντομη, δίχως πιθανότητα για ανάπτυξη και ολοκλήρωση. Απαλλαγμένοι από τα παραπάνω, μπορούμε μόνο να αναζητήσουμε αυτό που αγαπάμε πραγματικά και να εφεύρουμε τους ρυθμούς και το συντονισμό της «πτήσης» μας.

Γιατί η «τέλεια ταχύτητα δεν είναι να πετάς με χίλια μίλια την ώρα ή μ’ ένα εκατομμύριο ή με την ταχύτητα του φωτός. Κι αυτό γιατί κάθε αριθμός από μόνος του είναι ένα όριο, ενώ η τελειότητα δεν έχει όρια. Τέλεια ταχύτητα… είναι να είσαι εκεί». Ο πειρασμός είναι να μη χάνει κανείς το στόχο του απλά για να απολαύσει το ταξίδι, γιατί έτσι οδεύει προς το «πουθενά, με καθυστέρηση», ενώ αν μείνει πιστός στο στόχο, πηγαίνει «παντού, μέσα σε μια στιγμή». Ο προορισμός και το ταξίδι δεν είναι απαραίτητα το νόημα αυτής της αναζήτησης. Η γνώση ότι «ήδη έχεις φτάσει» και η προσπάθεια για να γίνει πραγματικότητα, πέρα από περιορισμούς κι επιδόσεις, είναι που σε ολοκληρώνει. Γιατί «μακρύτερα, βλέπει ο γλάρος που πετάει ψηλότερα», ακόμα κι αν το σμήνος που ανήκει, του εναντιώνεται για την «παράβασή» του στους νόμους και τις νόρμες που τηρούν.

Μαθήματα πτήσης πέρα από παγιωμένες αντιλήψεις, σ’ ένα manual βαθιάς ανάσας και διαφορετικότητας. Προτροπές για να προσθέσετε εμπειρία στα «φτερουγίσματά» σας και να επιστρέψετε στο σμήνος σας για να βοηθήσετε κι άλλους «γλάρους» να δουν πέρα από τα σύννεφα του ίδιου τους του εαυτού. Ανακαλύψτε τον πραγματικό σας δάσκαλο (ο ίδιος σας ο εαυτός) κι όσο δύσκολο κι αν είναι, μεταδώστε τη δύναμη να ξεπερνάει κάποιος τα σύννεφα.

Πετάξτε!

Συγγραφέας: Richard Bach
Μετάφραση:
Γ. Κυπραίος
Έκδοσaη: 45η
Εκδόσεις: ΔΙΟΠΤΡΑ
Έτος έκδοσης: 1993
Σελ.: 160