Ο μοναχός είναι ένας πρώην επιτυχημένος δικηγόρος, ένας σκληρός και αδίστακτος νομικός σύμβουλος των ισχυρών, που στα 53 του καταρρέει σε μία αίθουσα δικαστηρίου.
Ο ανισόρροπος και χαοτικός τρόπος ζωής του τον οδήγησε να υποστεί έμφραγμα. Επιζεί και, πλέον με την έντονη υπενθύμιση της θνητότητάς του, εγκαταλείπει το δικηγορικό επάγγελμα. Συνειδητοποιεί ότι το επάγγελμά του ήταν η ζωή του και ο αποστειρωμένος κόσμος στον οποίο ζούσε του είχε αμβλύνει τη δημιουργικότητα και είχε περιορίσει την οπτική του.
Τρία χρόνια μετά, και αφού έχει πουλήσει την περιουσία του, συμπεριλαμβανομένης και της γρήγορης ferrari του, εμφανίζεται, σφύζοντας από ζωή, στον πρώην εκπαιδευόμενό του για να του μεταφέρει τις σοφίες και τη στρατηγική που διδάχθηκε σε τόπο μακρινό: στην Κοιλάδα της Σιβάνα, στα Ιμαλάια της Ινδίας.
Εκεί που η συσσωρευμένη πνευματικότητα και η εσωτερική γαλήνη αφυπνίζουν και θυμίζουν ότι δεν πρέπει ποτέ να παραγνωρίζουμε τη δύναμη της απλότητας. Η μέθοδος που παρουσιάζει βασίζεται σε επτά κανόνες, επτά θεμελιώδεις αρχές. Ζητάει από τον πρώην συνεργάτη του να την ακολουθήσει πιστά για ένα μόνο μήνα προκειμένου να βιώσει διαφορές στον τρόπο λειτουργίας του νου, του σώματος και της ψυχής!
Μεταξύ άλλων μιλάει για τα τοξικά απόβλητα του μυαλού μας, όπως είναι οι ανησυχίες και τα άγχη, η φθορά του παρελθόντος και οι σκέψεις για το μέλλον. Επισημαίνει ότι η ανησυχία αποδυναμώνει σε μεγάλο βαθμό το νου μας και, αργά ή γρήγορα, πλήττει και την ψυχή. Μας θυμίζει ότι η διαχείριση του νου αποτελεί προϋπόθεση για τη διευθέτηση και όλης της υπόλοιπης ζωής και ότι ελέγχοντας τις σκέψεις που κάνουμε και τον τρόπο με τον οποίο αντιδράμε σε ό, τι συμβαίνει στη ζωή μας, αρχίζουμε να ελέγχουμε το πεπρωμένο μας. Υποστηρίζει ότι δεν υπάρχουν λάθη στη ζωή, παρά μόνο μαθήματα. Ότι δεν υπάρχει αρνητική εμπειρία, παρά μόνο ευκαιρίες για να αναπτυχθείς, να μάθεις και να προοδεύσεις.
Τονίζει ότι ο αυτοέλεγχος και η συνεχής φροντίδα του νου, του σώματος και της ψυχής αποτελούν προϋποθέσεις για να βρει κάποιος τον ανώτερο εαυτό του και στη συνέχεια να ζήσει τη ζωή που έχει ονειρευτεί.
Αναφέρεται ακόμα στην εστίασή μας σε έναν ανώτερο σκοπό, υπό τη μορφή για παράδειγμα προσφοράς στους άλλους. Γιατί με άγγιξε; Μου θύμισε το πρόσφατο ταξίδι μου στην Ινδία, το γέλιο και την καλοσύνη στο πρόσωπο των ανθρώπων, την τελετή που μου αφιέρωσαν στο ναό του Brahma, μα πάνω απ’ όλα μου θύμισε τον πιο έξυπνο μικρό Ινδό που χάρισε τις μισές καραμέλες που του αγόρασα σε άλλα φτωχά παιδιά και που μου έκανε την τιμή να με θεωρεί την αδελφή του.
Πώς μου χρησίμευσε; Mου έδωσε τη δύναμη να ξεκινήσω την προσπάθεια να μετακινήσω τη ζωή μου από το βασίλειο της συνήθειας στην εξοχότητα του εξαιρετικού. Εξάλλου υπάρχει και κάτι άλλο εκεί έξω από το γραφείο μας. Εσείς το έχετε ανακαλύψει;
Robin Sharma, Εκδόσεις Ισόρρπον, σελ. 217
