Ο Γιώργος Σεφέρης παρότρυνε τους αναγνώστες να προσπαθήσουν να χαρούν την ποίησή του με όλες τις ικανότητες και τα συναισθήματα που έχουν μέσα τους, ενώ σε παγκόσμιο επίπεδο ο ίδιος έχει αναγνωρισθεί ως ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ου αιώνα. Ο λόγος για τον Τόμας Στερνς Έλιοτ.
Η ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση, ο Τ.Σ. Έλιοτ γεννήθηκε στο Μιζούρι το 1888. Ο πατέρας του ήταν ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και η μητέρα του δασκάλα, η οποία παράλληλα έγραφε ποιήματα -κάτι που ίσως επηρέασε αρκετά τον ίδιο τον Έλιοτ, το τελευταίο από τα 6 παιδιά της οικογένειας. Από πολύ μικρή ηλικία ασχολήθηκε με την αγγλική φιλολογία, την αρχαία ιστορία, τη φιλοσοφία, την ελληνική γλώσσα, τα λατινικά και τα γαλλικά. Ο ίδιος αποφοίτησε από το Χάρβαρντ και από πολλά άλλα σημαντικά πανεπιστήμια κατά τη διάρκεια της ζωής του, ενώ επισκέφτηκε το Παρίσι, το Λονδίνο, το Μόναχο και άλλες πόλεις της Ευρώπης. Εκτός από ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας, ο ίδιος εργάστηκε και ως δάσκαλος για ένα μικρό μέρος της ζωής του καθώς και στην τράπεζα Lloyds. Ανάμεσα στα πολύ γνωστά του έργα είναι ποιήματα όπως «The Love song of J.Alfred Prufrock», το «Έρημη Χώρα» που γνώρισε παγκόσμια αποδοχή καθώς και η συλλογή «4 Κουαρτέτα» που ο ίδιος ο Έλιοτ θεωρούσε ως το καλύτερό του έργο. Η αναγνώριση του ίδιου από το κοινό ήταν μεγάλη και κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μάλιστα, το 1948 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Αν και ο ίδιος ανησυχούσε γι’ αυτή του τη διάκριση καθώς όπως ανέφερε «το βραβείο Νόμπελ είναι για κάποιον το εισιτήριο για την κηδεία του. Επειδή κανένας δεν έκανε τίποτε μετά από αυτό», κατάφερε να παραμείνει αρκετά ενεργός και δραστήριος τα χρόνια που ακολούθησαν.
«Μόνο αυτός που ρισκάρει να πάει πολύ μακριά μπορεί να ανακαλύψει πόσο μακριά μπορεί να πάει κανείς» σχολίαζε συνεχώς ο ποιητής. Έτσι, θεωρείται ευνόητο ότι η ενασχόλησή του στο τμήμα ανθρώπινου δυναμικού θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μόνο στο πλαίσιο μιας εταιρείας που χαρακτηρίζεται από εναλλαγές, πειραματισμό και δημιουργικότητα. Άλλωστε, κάθε στιγμή αποτελεί ένα καινούργιο ξεκίνημα για τον ίδιο. Επιπρόσθετα, ο Έλιοτ θα ήταν υπέρμαχος της συνεχούς εκπαίδευσης και ανάπτυξης των στελεχών, κάτι που θα τον καθιστούσε ιδανικό για μία θέση στο T&D τμήμα, όμως σε καμία περίπτωση δεν θα ήταν δεινός υποστηρικτής της τεχνολογίας και των επιτευγμάτων της.