Από τον ψηφιακό μετασχηματισμό και την τηλεργασία, στην ανάπτυξη νέων ηγετικών δεξιοτήτων και στη διαμόρφωση μιας κουλτούρας εμπιστοσύνης και σεβασμού.
Σχεδόν δύο χρόνια μετά το ξέσπασμα της πανδημίας και, ενώ οι εταιρείες εξακολουθούν να εργάζονται στην εφαρμογή υβριδικών μοντέλων εργασίας και στον ψηφιακό μετασχηματισμό της παροχής εργασίας, διαμορφώνονται νέες προκλήσεις, με επίκεντρο την ανάπτυξη νέων ηγετικών δεξιοτήτων, που επιβάλλει η εποχή, καθώς και τη διαμόρφωση μιας κουλτούρας εμπιστοσύνης, που αναδεικνύεται πιο επίκαιρη από πότε.
ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΕ ΕΥΕΛΙΚΤΕΣ ΕΙΚΟΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ
Το περιβάλλον εργασίας χάνει σε μεγάλο βαθμό τα φυσικά χαρακτηριστικά του, αποκτώντας κατεξοχήν άυλη μορφή. Οι παραδοσιακές ιεραρχικές οργανωτικές δομές δίνουν τη θέση τους σε ευέλικτες εικονικές ομάδες, με την εργασία να προσδιορίζεται πλέον από το αποτέλεσμα και όχι από τον τόπο παροχής αυτής. Οι συνεργασίες αποκτούν άλλη διάσταση και η ικανότητα ομαδικής εργασίας απαιτεί διαφοροποιημένες δεξιότητες για τα ηγετικά στελέχη. Στο πλαίσιο αυτό, το HR καλείται να διαμορφώσει νέες αρχές ηγεσίας και να αναμορφώσει τα προγράμματα ανάπτυξης ηγετικών δεξιοτήτων, μέσω της ανάδειξης νέων συμπεριφορών και διαφοροποιημένων εργαλείων.
Έννοιες όπως ευελιξία, ενσυναίσθηση, ανθρώπινη προσέγγιση, ισορροπία, σεβασμός, συμπερίληψη, αμεσότητα στην επικοινωνία, γρήγορη λήψη αποφάσεων και ψηφιακή εξοικείωση έρχονται στο προσκήνιο και καθίστανται άμεσα απαιτητές, προκειμένου να υπάρξει επιχειρηματική συνέχεια. Η διαχείριση της αλλαγής απαιτεί νέα προσέγγιση και η ενεργοποίηση έμψυχων και άψυχων πόρων προς την επίτευξη των επιχειρηματικών αποτελεσμάτων επιτυγχάνεται με διαφορετικές μεθόδους, με επίκεντρο την εμπιστοσύνη, την πειθώ, τη θετική σκέψη, τον πειραματισμό και την ανοικτή επικοινωνία.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ «ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ»
Όλες αυτές οι δεξιότητες αναδεικνύονται σε ένα εργασιακό περιβάλλον, το οποίο ευνοεί την οικοδόμηση της εμπιστοσύνης. Πρόκειται για πολυειπωμένη λέξη, η απουσία της οποίας όμως συνιστά παράγοντα σοβαρής δυσλειτουργίας σε ένα περιβάλλον εξ’ αποστάσεως εργασίας. Το «μάτι» και το «αυτί» του προϊσταμένου δεν είναι πλέον διαθέσιμα αισθητήρια παρακολούθησης και ελέγχου εκτέλεσης της εργασίας. Καθώς το παραδοσιακό μοντέλο management έφθινε έτσι κι αλλιώς, η πανδημία ήρθε να το εξαφανίσει, καθιστώντας ορισμένους προϊσταμένους παρωχημένους και αναποτελεσματικούς. Η διαμόρφωση μιας κουλτούρας εμπιστοσύνης, σεβασμού και προσαρμοστικότητας καθορίζει πλέον τον νέο τρόπο εργασίας και συμβάλει καθοριστικά στην εναρμόνιση των εταιρειών με τις δυναμικές που αναπτύσσονται στην κοινωνία.
Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το φαινόμενο της «μεγάλης παραίτησης», που αποτελεί ένα μαζικό κύμα παραιτήσεων μετά την πανδημία, σε απάντηση της ψυχολογικής κόπωσης, λόγω των εξοντωτικών ρυθμών εργασίας. Πρόσθετο λόγο αποτελεί και η αναντιστοιχία μεταξύ των αξιών των εργαζομένων, της εταιρείας και των προϊσταμένων. Οι εργαζόμενοι αναθεωρούν την άποψή τους για τους όρους εργασίας τους, με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται ένα νέο πλέγμα αξιών στη μετά-Covid εποχή.
Ο ΚΑΙΡΙΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ HR
Συνεπώς, η ανάπτυξη αξιών, όπως η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός, αποτελεί σημαντική πρόκληση για τις εταιρείες. Η εμπιστοσύνη συνιστά βασικό συστατικό για την οικοδόμηση ισχυρών ομάδων συνεργασίας και τη δημιουργία υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος, μέσα στο οποίο οι εργαζόμενοι στηρίζουν και σέβονται ο ένας τον άλλον, επικοινωνούν με ειλικρίνεια και διαφάνεια. Ωστόσο, το ερώτημα που ανακύπτει είναι κατά πόσο οι εταιρείες είναι έτοιμες να διαχειριστούν αποτελεσματικά τα νέα δεδομένα που επιφέρει το νέο εργασιακό μοντέλο. Εναπόκειται, λοιπόν, στο HR, να συνδιαμορφώσει μαζί με την ανώτερη διοίκηση μια συμπεριληπτική κουλτούρα ηγεσίας, που ενθαρρύνει σχέσεις αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού. Η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός βέβαια, δεν επιτυγχάνονται από τη μία στιγμή στην άλλη και αυτό είναι το μεγαλύτερο στοίχημα για το HR, με τη λύση συχνά να βρίσκεται σε ταχείες οργανωτικές αλλαγές και στη γρήγορη μετάβαση σε νέα μοντέλα διοίκησης.