Έχοντας εδραιωθεί για έξι μήνες στις πρώτες θέσεις των best seller, ο Δημήτρης Μπουραντάς, συγγραφέας του βιβλίου «Όλα σου τα’ μαθα μα ξέχασα μια λέξη» και Διευθυντής Executive MBA στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, μίλησε στο HR Professional για αυτή του την επιτυχία.

<‘Σελίδα 1: Το κίνητρο και η φιλοδοφία του συγγραφέα για να γράψει, ως καθηγητής Μάνατζμεντ, ένα λογοτεχνικό βιβλίο και σε τι διαφέρει το νέο βιβλίο από τα διδακτικά βιβλία της ηγεσίας του μάνατζμεντ’>
HR Professional: Ποιο ήταν το κίνητρο, ο σκοπός ή η φιλοδοξία σας για να γράψετε, ως καθηγητής Μάνατζμεντ, ένα λογοτεχνικό βιβλίο;

Δημήτρης Μπουραντάς: Πιστεύω ότι αρκετές γνώσεις από το Μάνατζμεντ, τη Φιλοσοφία, τη Ψυχολογία και άλλες κοινωνικές επιστήμες είναι χρήσιμες για όλους τους ανθρώπους. Ταυτόχρονα, πιστεύω ότι δεδομένης της τυχαιότητας και των περιορισμών που υπάρχουν στο περιβάλλον που ζούμε, λίγο ή πολύ, όλοι είμαστε αποτελέσματα των δικών μας επιλογών. Το θέατρο της ζωής μας το παίζουμε μόνο μια φορά, χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή.

Ένα μυθιστόρημα είναι ένα πιο ευχάριστο και ταυτόχρονα πιο πειστικό, πιο πρακτικό και πιο διδακτικό από ό,τι τα κλασσικά διδακτικά βιβλία με θεωρίες και τεχνικές

Εμείς, μέσω των επιλογών μας, γράφουμε το σενάριο, εμείς επιλεγούμε τους ηθοποιούς, εμείς είμαστε οι θεατές και οι πρωταγωνιστές, στο τέλος, εμείς το χειροκροτούμε ή δεν το χειροκροτούμε. Οι σωστές επιλογές μας, όμως, απαιτούν γνώση. Γι’ αυτό, σκοπός μου ήταν να εκλαϊκεύσω γνώσεις από τις εν λόγω επιστήμες που είναι χρήσιμες για όλους που θέλουν να ζήσουν τη ζωή τους και να μην αφήσουν να τους ζήσει αυτή. Να δημιουργήσουν το πεπρωμένο τους και να μην αφήσουν να τους το δημιουργήσουν οι άλλοι.

HR Professional: Σε τι διαφέρει το βιβλίο σας από τα διδακτικά βιβλία της ηγεσίας και του μάνατζμεντ;

Δημήτρης Μπουραντάς: Οι αφηγήσεις και οι ιστορίες αποτελούν τις πλέον σύγχρονες και βέλτιστες πρακτικές για την ανάπτυξη των ηγετικών στελεχών. Μέσω αυτών τα στελέχη κατανοούν και μαθαίνουν καλύτερα και πιο ευχάριστα το τι και το πώς πρέπει και δεν πρέπει. Οι ιστορίες και οι μύθοι αποτελούν παραδείγματα, δίνουν παραστάσεις, μιλούν στο μυαλό, την ψυχή και την καρδιά. Οι έννοιες γίνονται πιο κατανοητές και μένουν πιο εύκολα στη μνήμη. Συνεπώς, ένα μυθιστόρημα είναι ένα πιο ευχάριστο και ταυτόχρονα πιο πειστικό, πιο πρακτικό και πιο διδακτικό από ό,τι τα κλασσικά διδακτικά βιβλία με θεωρίες και τεχνικές.

HR Professional: Ποια είναι τα μαθήματα του βιβλίου για τα στελέχη;

Δημήτρης Μπουραντάς: Μέσω της μυθοπλασίας και των επιμέρους ιστοριών που περιλαμβάνει, τα στελέχη μπορούν να λαμβάνουν τόσα πολλά διδάγματα, όσα και από ένα διδακτικό βιβλίο ηγεσίας ή μάνατζμεντ. Η διαφορά είναι ότι από το συγκεκριμένο βιβλίο τα παίρνουν με ένα πιο ευχάριστο, απολαυστικό, παραστατικό και μαθησιακό τρόπο. Η πρώτη κατηγορία διδαγμάτων αφορά στην άσκηση αποτελεσματικού μάνατζμεντ. Ο καθηγητής (πρωταγωνιστής του βιβλίου) μαθαίνει στην Άννα (επίσης πρωταγωνίστρια) με συμβουλευτική και καθοδήγηση, τα κρίσιμα ζητήματα της ηγεσίας και της διοίκησης, η οποία ως υπεύθυνη μιας ομάδας εργαζομένων τα εφαρμόζει αρκετά αποτελεσματικά.

Η δεύτερη, ιδιαίτερα σημαντική κατηγορία διδαγμάτων αφορά στην προσωπική ανάπτυξη και στις επιλογές που πρέπει να κάνουν τα στελέχη στην καριέρα τους, ώστε να είναι επιτυχημένη. Από την ιστορία του βιβλίου γίνονται κατανοητές θεμελιώδεις έννοιες όπως η αυτογνωσία, η αυτοπεποίθηση, η εστίαση σε προκλητικούς στόχους, η δύναμη της θέλησης, το προσωπικό όραμα, η υπομονή και η επιμονή, η συναισθηματική νοημοσύνη, το κουράγιο, η τόλμη, η πρωτότυπη («έξω από το κουτί») σκέψη, το τσαγανό, η λήψη σωστών αποφάσεων, η αναγκαιότητα του ηγέτη να παίρνει feedback, δηλαδή να γνωρίζει πώς τον βλέπουν οι άλλοι.

Πέραν όμως, αυτών, ο αναγνώστης κατανοεί και μερικές πρωτότυπες έννοιες που τελευταία ερευνώ, όπως είναι ο ρόλος της θετικής μοναξιάς και της υπαρξιακής νοημοσύνης για την αποτελεσματική ανάπτυξη της ηγετικής ικανότητας, καθώς και τις καταστροφικές συνέπειες της αλαζονείας και της οργανωσιακής σιωπής που αποτελούν σύγχρονες αναζητήσεις μου με διεθνή απήχηση. Τρίτον, μέσω της ιστορίας όπου η Άννα ως προϊσταμένη έχει να αντιμετωπίσει έναν κακό διευθυντή, οι αναγνώστες μαθαίνουν τι δεν πρέπει να κάνουν και το πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν περιπτώσεις μη αποτελεσματικών ή δύστροπων προϊσταμένων.
<‘here’>

<‘Σελίδα 2: Υπήρξαν συγκεκριμένα στοιχεία του μάνατζμεντ που διδάσκονται και εφαρμόστηκαν στο βιβλίο και η γνώμη του Δ. Μπουραντά για τις σημερινές εξελίξεις’>
HR Professional: Η επιτυχία του βιβλίου σας μπορεί να θεωρηθεί ως μια εμπορική ή και επιχειρηματική επιτυχία, υπήρξαν συγκεκριμένα στοιχεία του Μάνατζμεντ που διδάσκετε και εφαρμόσατε σ’ αυτή την περίπτωση;

Δημήτρης Μπουραντάς: Το υπόβαθρο του Μάνατζμεντ, καθώς και συγκεκριμένες έννοιες και αρχές, με βοήθησαν τόσο για τη σύλληψη, όσο και για την επιτυχία του βιβλίου. Πρώτον, ήταν τα θεμελιώδη στοιχεία της διοικητικής και, κυρίως, στρατηγικής σκέψης που πρέπει το κάθε στέλεχος επιχείρησης ή επιχειρηματίας να σκέφτεται σε σχέση με την ανταγωνιστικότητα και την επιτυχία. Αυτό είναι να κατανοεί κανείς τι είναι προαπαιτούμενα και ποιοι είναι οι παράγοντες διαφοράς. Ένα μυθιστόρημα, δε θα γίνει επιτυχημένο, επειδή διαθέτει πλοκή και περίτεχνες λογοτεχνικές «συνταγές», διότι αυτά λίγο πολύ τα έχουν όλα.

Ήταν πολύ εύκολο να προβλέψει κανείς αυτή τη παρούσα κρίση. Το μόνο, ίσως, δύσκολο ήταν να υπολογιστεί το πότε θα ξεσπούσε. Τα τελευταία χρόνια, το καπιταλιστικό σύστημα μετατράπηκε από το μηχανισμό της αγοράς, σε μηχανισμό του τζόγου

Δεύτερο στοιχείο αποτελεί η κατανόηση των αναγκών των πελατών σε μια επιχείρηση ή των αναγνωστών για τα βιβλία. Τρίτον, είναι η δημιουργική ή «έξω από κουτί σκέψη». Το βιβλίο μου είναι διαφορετικό από τα συνηθισμένα μυθιστορήματα. Το ίδιο και στις επιχειρήσεις. Παλαιότερα στο Μάνατζμεντ λέγαμε ότι πάει μπροστά όποιος κάνει τα σωστά πράγματα σωστά. Τώρα αυτό δεν αρκεί. Η επιτυχία απαιτεί να κάνουμε τα πράγματα διαφορετικά.

HR Professional: Σε κάποιο σημείο του βιβλίου σας είστε προφητικός για τη σημερινή κρίση, υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο για ένα «οικονομικό, οικουμενικό ολοκαύτωμα» όπως αναφέρετε συγκεκριμένα. Ποια είναι σήμερα η γνώμη σας για τις εξελίξεις;

Δημήτρης Μπουραντάς: Ήταν πολύ εύκολο να προβλέψει κανείς αυτή τη παρούσα κρίση. Το μόνο, ίσως, δύσκολο ήταν να υπολογιστεί το πότε θα ξεσπούσε. Τα τελευταία χρόνια, το καπιταλιστικό σύστημα μετατράπηκε από το μηχανισμό της αγοράς, σε μηχανισμό του τζόγου. Η κυριαρχία του χρηματιστηριακού κεφαλαίου πήρε τη μορφή μιας παγκόσμιας πυραμίδας.

Οι πυραμίδες έχουν ημερομηνία λήξης. Ως προς το μέλλον, αυτή η κρίση θα ξεπερασθεί μεσοπρόθεσμα. Όμως, αν δεν αλλάξουν σημαντικά τα προγράμματα στη δυναμική του συστήματος η επόμενη κρίση θα καταστεί πολλές φορές πιο επικίνδυνη.

Κατ’ αρχήν, πρέπει η επιχείρηση, ως βασικός θεσμός του συστήματος, να επαναπροσδιορίσει το λόγο ύπαρξής της. Από θεσμός απόκτησης κέρδους πρέπει να μετατραπεί σε θεσμό δημιουργικής αξίας για όλους τους ενδιαφερόμενους και την κοινωνία. Τα χρηματιστήρια πρέπει να λειτουργούν για τους επενδυτές και όχι για τους κερδοσκόπους παίκτες.

Ταυτόχρονα, πρέπει να σκεφθούμε σοβαρά τα ζητήματα της συγκέντρωσης του πλούτου, το υφιστάμενο μοντέλο κατανάλωσης και παραγωγής, τις σχέσεις της οικονομίας με την οικολογία. Τρίτο στοιχείο είναι το ρίσκο. Το επιχειρείν είναι συνυφασμένο με την ανάληψη κάποιας μορφής κινδύνου.

Όμως, ο κίνδυνος πρέπει να είναι πάντα υπολογισμένος. Εγώ πήρα πράγματι το ρίσκο να εκδώσω ένα βιβλίο που μπορούσε να αποτύχει. Για να μειώσω το κίνδυνο πριν πάω στον εκδότη άκουσα και έλαβα υπόψη γνώμες αρκετών διαφορετικών ανθρώπων. Τέταρτον, επέλεξα σωστούς ανθρώπους για συνεργασία. Όπως ο επιμελητής και ο εκδότης.

Τέλος, έκανα ένα μάρκετινγκ έξω από πεπατημένη, αφού γνώριζα ότι η υποδοχή ενός τέτοιου βιβλίου, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι προερχόταν από έναν άγνωστο συγγραφέα, δε θα ήταν θερμή από τους βιβλιοκριτικούς και τα συνηθισμένα δίκτυα προβολής και προώθησης. Πέμπτον, επιχείρησα να γράψω ένα βιβλίο που με πάθιαζε και μπορούσα να γράψω. Το ίδιο κάνουν και οι επιτυχημένες επιχειρήσεις: δραστηριοποιούνται σε αυτά που μπορούν να γίνουν καλύτερες από τους ανταγωνιστές τους. Αλλά δεν μπορεί να βελτιωθεί κανείς αν του λείπει το πάθος.
<‘here’>