Το Strategy-Driven Talent Management είναι ένα φιλόδοξο εγχείρημα. Η έκδοση του Society for industrial and Organizational Psychology περιλαμβάνει σχεδόν 900 σελίδες σε 23 κεφάλαια από 27 διαφορετικούς συγγραφείς.
Κάποιοι από αυτούς είναι ακαδημαϊκοί, αλλά οι περισσότεροι είναι στελέχη τμημάτων ανθρώπινου δυναμικού εταιρειών όπως οι Ingersoll Rand, HP, Sara Lee, Merck και Bristol-Myers Squibb ή σύμβουλοι επιχειρήσεων εταιρειών όπως η Aon Hewitt.
Καθώς ο όρος talent management δεν έχει ακόμα έναν ευρέως αποδεκτό ορισμό, οι συντάκτες δίνουν τον δικό τους: «μία ολοκληρωμένη σειρά από διαδικασίες, προγράμματα και πολιτισμικούς κανόνες σε έναν οργανισμό, που σχεδιάζονται και υλοποιούνται για να προσελκύσουν, να αναπτύξουν και να διακρατήσουν το ταλέντο για την επίτευξη των στρατηγικών στόχων και για την κάλυψη των μελλοντικών επιχειρησιακών αναγκών» (σελ. 18).
Ο στόχος των δύο συντακτών είναι να δείξουν πως οι εταιρείες μπορούν να δημιουργήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα μέσω ενός στρατηγικού προγράμματος talent management, και να προσελκύσουν, να αναπτύξουν, και να διακρατήσουν το ταλέντο που απαιτείται βάσει των στρατηγικών αναγκών του οργανισμού.
Παράλληλα, επιδιώκουν να εξετάσουν θέματα όπως η μέτρηση της αποτελεσματικότητας των προγραμμάτων talent management, ενώ περιλαμβάνουν αρκετά case studies και συνεντεύξεις CEO. Tο βιβλίο είναι χωρισμένο σε πέντε ενότητες που καλύπτουν το γενικό πλαίσιο του talent management, τις βασικές πρακτικές, «κρίσιμα θέματα» και μελλοντικές κατευθύνσεις για την πρακτική και την έρευνα. Η τέταρτη ενότητα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς σε πέντε κεφάλαια αναλύονται οι πρακτικές ισάριθμων εταιρειών όπως η Microsoft, Pepsico κ.ά.
Τέτοια ποικιλία συγγραφέων και θεμάτων σημαίνει ότι ο τρόπος και το ύφος γραφής όπως και η έμφαση διαφέρουν από κεφάλαιο σε κεφάλαιο, με αποτέλεσμα το ιδανικό κοινό για κάθε κεφάλαιο να διαφέρει επίσης. Από την άλλη δεν πρόκειται για ένα βιβλίο που διαβάζει κανείς από την αρχή έως το τέλος, μοιραία κατευθύνεται στα κεφάλαια που έχουν περισσότερη σχέση με το θέμα που τον απασχολεί.
Σαν σύμβουλος βρήκα κάποιες από τις πρακτικές που περιγράφονται περισσότερο θεωρητικές, που ενώ κεντρίζουν το ενδιαφέρουν δεν δίνουν λύση στα καίρια ζητήματα που έχουν αναδειχθεί τα τελευταία χρόνια, όπως για παράδειγμα το πώς τελικά ορίζεται και αξιολογείται το υψηλό δυναμικό. Από την άλλη, υπάρχουν κεφάλαια που προσφέρουν χρήσιμες ιδέες και πρακτικές συμβουλές βασισμένες στις εμπειρίες των συγγραφέων, όπως για παράδειγμα τα «lessons learned» από το Home Depot (κεφάλαιο 17).
Bob Silzer and Ben E. Dowell, Εκδόσεις: Jossey-Bass, 2010, σελ. 881.
