Ένα από τα χαρακτηριστικά που καλούνται να διαθέτουν οι επιχειρήσεις σήμερα ώστε να αντεπεξέλθουν στις μεταβαλλόμενες ανάγκες των αγορών και στο ασταθές περιβάλλον, είναι η καινοτομία, βάση της οποίας αποτελεί η δημιουργικότητα. Και οι δύο έννοιες οφείλουν να εντοπίζονται στους οργανισμούς εξασφαλίζοντας ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, σε πολλές περιπτώσεις ηγετική θέση στην αγορά, καθώς επίσης και την πολυπόθητη επιτυχία.

Η παραγωγή, λοιπόν, καινοτόμων ιδεών και η εφαρμογή τους αποδεικνύονται πολύτιμες για έναν οργανισμό. Τι συμβαίνει όμως όταν κάποια από αυτές καταλήξει σε αποτυχία; «Η επιτυχία είναι να προχωράς από αποτυχία σε αποτυχία, χωρίς να χάνεις τον ενθουσιασμό σου» υποστήριζε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, ενώ για τον Λάο Τσε «Η αποτυχία είναι το θεμέλιο της ευτυχίας και το μέσο με το οποίο την πετυχαίνουμε». Αντίστοιχα, μια αποτυχία είναι σε θέση να λειτουργήσει ευεργετικά σε ένα εργασιακό πλαίσιο προσφέροντας πολύτιμα μαθήματα και σημαντικά εργαλεία στη φαρέτρα των επιχειρήσεων, αρκεί να έχει αναπτυχθεί και η αντίστοιχη κουλτούρα μάθησης από αυτήν.

Όπως εξηγεί και η Amy C. Edmondson, Novartis Professor of Leadership & Management στο Harvard Business School, μία από τους HR Most Influential International Thinkers 2014 & 2013 και keynote speaker του 11th People Management Executive Seminar: «Το πρώτο βήμα για την ανάπτυξη κουλτούρας μάθησης από τις αποτυχίες είναι η σωστή κατηγοριοποίησή τους και κυρίως η βαθύτερη κατανόηση των αιτιών τους». Σύμφωνα με την ίδια, τα λάθη εντάσσονται σε τρεις γενικές κατηγορίες: στα λάθη ρουτίνας που μπορούν να αποφευχθούν, στα σύνθετα και μη προβλέψιμα λάθη, και στα «έξυπνα» λάθη. Οι θετικές αποτυχίες, λοιπόν, που αποτελούν προϊόν πειραματισμού μπορούν να προσφέρουν σε έναν οργανισμό κρίσιμες πληροφορίες και σημαντικά εργαλεία για το μέλλον, όπως θα διαβάσετε και σε επόμενες σελίδες του περιοδικού!