Δανείζομαι την τελευταία mainstream ατάκα, ειπωμένη από αμφιλεγόμενη tv persona- μαέστρο-σύζυγο πολιτικού-τα κάνω όλα αρκεί να είμαι στα φώτα της δημοσιότητας.
Το «αυθόρμητο» δάκρυ που μάταια προσπάθησε να συγκρατήσει στην αυλαία μαγειρο-reality, για κάποιους εργαζόμενους είναι αληθινό και δεν αφορά το τέλος μιας εφήμερης προβολής αλλά την καθημερινότητά τους. Και δεν είναι ο τεράστιος όγκος δουλειάς, το γεγονός ότι από τις πολλές ώρες που είναι στο γραφείο έχουν ξεχάσει τι χρώμα έχουν οι τοίχοι του σπιτιού τους, η ανασφάλεια για το μέλλον και τα άσχημα μαντάτα που φτάνουν από όλες τις πλευρές. Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να οδηγήσει έναν εργαζόμενο στην «κατάρρευση» όσο ένα «κακό» αφεντικό (manager, Διευθυντής, προϊστάμενος).
Σε διαδικτυακή έρευνα που πραγματοποίησε το About.com, οι συμμετέχοντες επισήμαναν κάποια χαρακτηριστικά που εμφανίζουν οι, όχι και τόσο ικανοί και δημοφιλείς, leaders:
1. Συμπαθούν ιδιαιτέρως τους κόλακες και (πώς να το θέσω κομψά;)… τους πληροφοριοδότες. Ευνοούν κάποιους εργαζόμενους και τους παρέχουν δικαιολογίες για το χαμηλό επίπεδο εργασίας τους. Αγνοούν κάποιους άλλους και κάνουν διακρίσεις στο ανθρώπινο δυναμικό.
2. Η επικοινωνία δεν είναι αυτό που λέμε το φόρτε τους, δεν μπορούν να προβλέψουν πράγματα και μπορεί να μην έχουν στόχους. Το «κακό» αφεντικό αλλάζει συχνά γνώμη, αποδιοργανώνοντας με την ασάφειά του τους εργαζόμενους. Επίσης, αλλάζει συχνά τις προσδοκίες και τα deadlines.
3. Χρησιμοποιούν ανάρμοστες πειθαρχικές μεθόδους όταν η απλή και θετική επικοινωνία θα διόρθωνε το πρόβλημα. Το «κακό» αφεντικό αγνοεί τους εργαζόμενους μέχρι να εμφανιστεί κάποιο πρόβλημα και τότε επιτίθεται.
4. Μιλάνε αγενώς και μονοπωλούν τη συζήτηση. Δεν επιτρέπουν στον εργαζόμενο να ανταποκριθεί στις κατηγορίες και τα σχόλια. Εκφοβίζουν και τρομοκρατούν το ανθρώπινο δυναμικό και επιτρέπουν παρόμοια φαινόμενα από άλλους εργαζόμενους προς συναδέλφους.
5. Πιστώνονται τις επιτυχίες και τα θετικά αποτελέσματα των εργαζομένων. Με την ίδια άνεση κατηγορούν και χρεώνουν το ανθρώπινο δυναμικό όταν κάτι δεν πάει καλά.
6. Αποτυγχάνουν παταγωδώς σε επίπεδο αναγνώρισης και επιβράβευσης της θετικής απόδοσης των εργαζομένων.
Για να μην καταρρεύσετε και επειδή η λοβοτομή των «κακών» αφεντικών ή η παραίτηση δεν αποτελούν ρεαλιστικές επιλογές, τρόποι διαχείρισης των παραπάνω στο επόμενο τεύχος.