Τα αποτελέσματα της έρευνας Best Workplaces 2009 δημοσιεύθηκαν και είναι πια στη διάθεσή μας. Στο τεύχος που κρατάτε στα χέρια σας θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε αναλυτικά τις πρακτικές των εταιρειών που λίγο πολύ όλοι, οργανισμοί και εργαζόμενοι, ζηλεύουν.
Επιδιώκοντας να μάθω πρώτη τα μυστικά των επιχειρήσεων που κατάφεραν να χτίσουν ένα εργασιακό περιβάλλον, το οποίο τους εξασφάλισε θέση στη λίστα των Best Workplaces κυριολεκτικά ξεκοκάλισα τα κείμενά τους. Το συμπέρασμα της αναζήτησής μου είναι ένα: δεν υπάρχει έτοιμη συνταγή επιτυχίας και κάθε εταιρεία οφείλει να ανακαλύψει μόνη της το δρόμο προς την ικανοποίηση των εργαζομένων. Επιβεβαίωσα μέσα μου αυτό που υποστηρίζει ο καθηγητής Gary Hamel, ότι δηλαδή, θα πρέπει να ξεχάσουμε αυτά που αποκαλούμε Best Practices γιατί στην ουσία δεν υπάρχουν.
Ανάμεσα στους οργανισμούς που απέσπασαν διακρίσεις υπάρχουν εταιρείες κολοσσοί, μικρότερες οικογενειακές επιχειρήσεις, επιχειρήσεις με μάρκες πασίγνωστες που χρησιμοποιούμε όλοι στην καθημερινή μας ζωή και άλλες με εξειδικευμένα προϊόντα που απευθύνονται σε συγκεκριμένο κοινό. Όλες τους διατηρούν περισσότερο από ικανοποιημένο το εργατικό τους δυναμικό με διαφορετικές μεθόδους.
Το κοινό τους μυστικό είναι ένα, δε φοβούνται να εισέλθουν στη διαδικασία της έρευνας, να διαγνώσουν τα θετικά τους στοιχεία και τις αδυναμίες τους και να επικοινωνήσουν στους εργαζόμενους τα ευρήματα των μελετών. Κατατάσσουν το ανθρώπινο κεφάλαιο στα «δυνατά χαρτιά» της επιχείρησης και προσπαθούν, η κάθε μια με τον ιδιαίτερο τρόπο τις και της δυνατότητές της, να το ενισχύσουν και να το αναπτύξουν. Δεν κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους και είναι ανοιχτές στην κριτική γιατί γνωρίζουν ότι ακόμα και οι καλύτεροι έχουν δυνατότητα βελτίωσης και ότι ο χειρότερος εχθρός του καλού εργασιακού περιβάλλοντος είναι ο φόβος και ο στρουθοκαμηλισμός. Γιατί ο εργαζόμενος δεν αποτελεί εσωτερικό εχθρό αλλά σύμμαχο τόσο στις καλές μέρες όσο και στις δυσμενείς συγκυρίες.
Όπως είναι λογικό, οι επιχειρήσεις που διακρίνονται προσφέρουν ικανοποιητικά πακέτα αμοιβών, διαθέτουν συστήματα αξιολόγησης, δίνουν ιδιαίτερη σημασία στην επικοινωνία και αρκετές από αυτές φροντίζουν να υποστηρίζουν τους εργαζόμενους σε δράσεις που ενισχύουν το κοινό καλό (ΕΚΕ). Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει ένα μοντέλο έτοιμο να το ακολουθήσουμε για να οδηγηθούμε στην επιτυχία.
Τα Best Workplaces υπάρχουν όχι για να γίνονται αντικείμενο αντιγραφής, πράγμα που συχνά οδηγεί σε κακέκτυπα, αλλά για να εμπνέουν τους ανθρώπους του HR και να τους δίνουν δύναμη και ελπίδα στο δύσκολο καθημερινό αγώνα τους.
Το «δικό σας μυστικό», λοιπόν, πρέπει να το ανακαλύψετε μόνοι σας ενισχύοντας τα προτερήματα του οργανισμού σας και εστιάζοντας στα προβλήματά του. Αυτό απαιτεί ανοιχτά μάτια και αυτιά, θετικό τρόπο σκέψης και πάνω από όλα μια διοίκηση που αντιλαμβάνεται ότι το ανθρώπινο δυναμικό δεν είναι ένα ακόμα κουτάκι στο εξοδολόγιο αλλά η κινητήριος δύναμη της επιχείρησης.
