Το Ευ Ζην αποτελεί ένα «δρόμο» διαφορετικό για κάθε άνθρωπο, που μας φέρνει όμως όλους μπροστά στην πρόκληση ανάπτυξης νέων δεξιοτήτων! Δεν είναι κάποια κατάσταση «καλοπέρασης» ή έλλειψης προβλημάτων, αλλά ένας «καλός», εξελικτικός τρόπος να βιώνουμε και να νοηματοδοτούμε τη ζωή και την εργασία.Αυτή είναι άλλωστε η φορά της βιώσιμης αλλαγής -από μέσα προς τα έξω- και ως εκ τούτου δεν έχει νόημα, ούτε αποτέλεσμα, όταν ψάχνουμε το ευ ζην κάπου έξω από εμάς.

Αντ’ αυτού, χρειάζεται να (επαν-)εκπαιδευτούμε ολιστικά, να δοκιμάζουμε, να παρατηρούμε και να γνωρίζουμε όλο και καλύτερα τον εαυτό μας· να είμαστε ανοιχτοί στην αναθεώρηση περιοριστικών πεποιθήσεων, πρόθυμοι για αλλαγή νοοτροπίας, δεκτικοί απέναντι στα συναισθήματά μας, αλλά και συμπονετικοί με τον εαυτό μας. Με αυτή την ολιστική οπτική και με έμφαση στην εκπαίδευση, το Εγχείρημα Χείρωνας σχεδιάζει, αναπτύσσει και διοργανώνει προγράμματα ενδυνάμωσης, προσωπικής ανάπτυξης, αυτοβελτίωσης, ενσυνείδητης & εγκάρδιας ηγεσίας, τα οποία αποτελούν εργαλεία για το «Ευ Ζην» και το μέλλον της Εργασίας!

Όταν μιλάμε για Ευ Ζην -ειδικά στην Ελλάδα- η αφετηρία δεν μπορεί παρά να είναι η αρχαιοελληνική παράδοση και ιστορία. Το «Ευ Ζην» άλλωστε, ως όρος και ως έννοια, προέρχεται από την αρχαία Ελλάδα και έχει εξέχουσα θέση στον ελληνικό πολιτισμό. Όλοι γνωρίζουμε τη ρήση του Μεγάλου Αλεξάνδρου «Στους γονείς οφείλομεν το ζην, στους δε διδασκάλους το ευ ζην».

Το «wellbeing» στον χώρο εργασίας
Είτε αποκαλείται ευημερία, είτε ευεξία, το «wellbeing» στον χώρο εργασίας, δεν μπορεί να αποσυνδεθεί από το Ευ Ζην, την ευζωία και ευδαιμονία – ένα στόχο που διαπερνά όλες τις εποχές και τους πολιτισμούς, αποτελώντας το κύριο σημείο αναφοράς για την ποιότητα μίας ικανοποιητικής ζωής.

Προφανώς, η ευζωία αφορά στην ανθρώπινη ζωή στην ολότητά της και δεν θα είχε -ίσως- νόημα να διαχωριστεί αυστηρά σε wellbeing στην εργασία, την προσωπική ζωή ή αλλού, αφού όλοι οι τομείς της ζωής αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Υπό αυτή την έννοια, η «ευημερία στο χώρο εργασίας» αναφέρεται πολύ περισσότερο στη συμβολή της εργασίας στον ευρύτερο στόχο μίας πλήρους, δημιουργικής και ισορροπημένης ζωής. Ταυτόχρονα, υποδηλώνει ότι η εργασία δε θα πρέπει να γίνεται εμπόδιο στην ευζωία – ένα φαινόμενο που δυστυχώς συναντάται συχνά. Σε τέτοιες περιπτώσεις υφίσταται μία κατάσταση lose – lose, για τον άνθρωπο και για τον οργανισμό στον οποίο αυτός μετέχει.

Είναι, λοιπόν, ευχής έργο ότι σήμερα γίνεται τόσος λόγος για την ευζωία, την ευημερία ή την ευεξία και το τι μπορούμε να κάνουμε, ώστε η εργασία να αποτελεί παράγοντα που ενισχύει την ευζωία των ανθρώπων, ή τουλάχιστον να σταματήσει να την αναστέλλει. Και ίσως χρειαστούμε λίγη υπομονή ακόμη, έως ότου η ευχή γίνει πραγματικότητα. Οργανισμοί και επιχειρήσεις καλούνται τώρα να παρέμβουν δυναμικά, για να διορθώσουν κακώς κείμενα και να αντιστρέψουν καταστάσεις, από τις οποίες αργά ή γρήγορα όλοι βγαίνουν χαμένοι.

Η πανδημία φαίνεται ότι λειτούργησε καταλυτικά, για να βρούμε και πάλι αξία στο «ευ» της ζωής. Ας μην λησμονούμε, επίσης, ότι κάθε άνθρωπος ξεχωριστά φέρει το δικό του μερίδιο ευθύνης, για την αναζήτηση του «ευ» -στη δική του ζωή και για την επιλογή μιας εργασίας, η οποία τον ικανοποιεί.

Στόχος μας, η ολιστική προσέγγιση της ευημερίας
Κακά τα ψέματα: η ευημερία, η ευεξία και η  ευζωία κερδίζονται και έχουν το δικό τους  κόπο και δρόμο. Δεν έρχονται ούτε με μασάζ, ούτε απλώς μέσω σωματικής άσκησης  και υγιεινής διατροφής, χωρίς να θέλω να  υποβιβάσω τη σημασία της φροντίδας του  σώματος. Εμείς πορευόμαστε προς το «ευ»  της ζωής, όταν πορευόμαστε συνειδητά και  όταν είμαστε διατεθειμένοι να εξελιχθούμε και συχνά να ξεβολευτούμε.