Δυο και πλέον χρόνια μετά την εμφάνιση της πανδημίας Covid και των ριζικών αλλαγών που προκάλεσε, ο τρόπος και ο τόπος που εργαζόμαστε, έχει αλλάξει ολοκληρωτικά και αμετάκλητα. Οι εταιρείες, ξεπερνώντας σιγά-σιγά το αρχικό σοκ, άρχισαν να εφαρμόζουν πιο ευέλικτα μοντέλα εργασίας όπου οι εργαζόμενοι μπορούν να επιλέγουν το πού θα εργάζονται, δημιουργώντας το υβριδικό εργασιακό μοντέλο.
Η υβριδική εργασία είναι κάτι σημαντικότερο από τον χώρο που επιλέγουμε να εργαστούμε, εντός ή εκτός δηλαδή του γραφείου. Από την στιγμή που αποφασίσαμε να αλλάξουμε το Πού εργαζόμαστε και να εντάξουμε στην καθημερινότητα μας και άλλους εναλλακτικούς εργασιακούς χώρους όπως το σπίτι μας, έναν coworking χώρο, μία καφετέρια στη γειτονιά μας, τότε αυτό δημιουργεί καινούργια δεδομένα στο Πώς εργαζόμαστε. Συγκεκριμένες κουλτούρες ή συνήθειες, αλλάζουν εντελώς και στη θέση τους θα πρέπει να εντάξουμε νέα πρότυπα και κανόνες. Η υβριδική εργασία και η ευελιξία στο πού και πώς εργαζόμαστε, είναι σίγουρα σημαντικά χαρακτηριστικά της σύγχρονης εργασιακής καθημερινότητας, αλλά το υβριδικό αυτό μοντέλο χωρίς την ύπαρξη καινούργιων κανόνων και διαδικασιών, θα επιφέρει απλά χάος και σύγχυση τόσο στις διοικήσεις των εταιρειών, αλλά και τους ίδιους τους εργαζομένους.
Οι σοβαρές και ριζικές αυτές αλλαγές δεν μπορούν να επιτευχθούν από εταιρείες σε σύντομο χρονικό διάστημα. Καταρχάς, χρειάζεται χρόνος για να κατανοήσουν τα νέα δεδομένα και να καταστρώσουν σχέδια μετάβασης από ένα συγκεκριμένο μοντέλο εργασιακής κουλτούρας σε κάτι καινούργιο. Ακόμη και σήμερα οι περισσότεροι οργανισμοί μελετούν τα δεδομένα και τις μετρήσεις από μελέτες στην παγκόσμια αγορά και προσπαθούν να προσαρμοστούν σε αυτά. Τα πάντα ακόμη παραμένουν ρευστά. Εταιρείες ανακοινώνουν επιστροφή των εργαζομένων στο γραφείο για 2 ή 3 μέρες την εβδομάδα, ενώ άλλες επιτρέπουν απομακρυσμένη εργασία 2-3 φορές τον μήνα.
Σύμφωνα με την πρόσφατη έρευνα της εταιρείας Steelcase, η οποία διεξήχθη σε 11 χώρες, και σε δείγμα 6.000 εργαζομένων, παρατηρείται μεγάλη απόκλιση στον τρόπο αντιμετώπισης του υβριδικού μοντέλου σε κάθε χώρα. Στις ΗΠΑ, π.χ το 55% των εργαζομένων περνάει τουλάχιστον 3 μέρες την εβδομάδα στο γραφείο, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στο Μεξικό είναι 79%. Στη Γαλλία, το 85% των εργαζομένων προτιμά την εργασία στο γραφείο και στη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο τα αντίστοιχα ποσοστά είναι 70% και 53%. Η Κίνα επιλέγει την εργασία στο γραφείο με ποσοστό 95%.
Πέρα από τον γεωγραφικό διαχωρισμό στις επιλογές, γραφείο ή σπίτι, σημαντικά ήταν τα αποτελέσματα με κριτήριο το μέγεθος μίας εταιρείας. Η έρευνα έδειξε ότι το προσωπικό μικρών οργανισμών επιλέγει την εργασία από το γραφείο (75%), ενώ σε μεγάλους οργανισμούς με πληθυσμό εργαζομένων πάνω από 10Κ, το ποσοστό πέφτει στο 60%. Εντυπωσιακά είναι επίσης τα αποτελέσματα επιλογής του πού εργάζονται αναλόγως της ηλικίας τους. Οπως φαίνεται: Gen Z επιλέγουν το γραφείο κατά 77%, Millennials 73%, Gen X 67% & Boomers 57%. Το εντυπωσιακό εδώ είναι το ότι οι νεαρότεροι εργαζόμενοι επιλέγουν την εργασία στο γραφείο και υπάρχει λογική απάντηση σε αυτό το φαινόμενο. Ο νεαρός εργαζόμενος προσβλέπει στην γρήγορη επαγγελματική του ανέλιξη και πληρέστερη κατάρτιση και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο μέσα στο γραφείο ενώ εργάζεται δίπλα από παλαιότερους και πιο έμπειρους συναδέλφους.
Ακόμη και η βιομηχανία στην οποία ανήκει μία εταιρεία επηρεάζει σημαντικά την επιλογή στον βαθμό υβριδικότητας. Οι οργανισμοί που επιλέγουν την εργασία στο γραφείο με τα υψηλότερα ποσοστά είναι: Educational Institutions 87%, Utilities 84%, Manufacturing 82%, ενώ αντίστοιχα οι εταιρείες με τα χαμηλότερα ποσοστά προέρχονται από τις εξής αγορές: Telecommunications 58%, Technology (IT) 64%, Professional / business Services 66%.
Είναι ξεκάθαρο ότι το υβριδικό μοντέλο εργασίας είναι πολυδιάστατο, πολυσύνθετο και μπορεί να προσφέρει διαφορετικούς τρόπους, χώρους και διαδικασίες σε οργανισμούς που θα επιλέξουν να το εφαρμόσουν. Η υβριδικότητα στον εργασιακό χώρο δεν είναι απόλυτη και συγκεκριμένη, αλλά μπορεί να είναι μεταβαλλόμενη και με διαφορετικές μορφές και φάσεις. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι σε πιο βαθμό οι εταιρείες στην Ελλάδα είναι έτοιμες να αναλύσουν τα δικά τους δεδομένα και να αφουγκραστούν τις ανάγκες και απαιτήσεις των εργαζομένων τους πριν πάρουν τελικές αποφάσεις για το πώς προχωράνε από εδώ και πέρα.
