«Αντιμέτωπη με τα πιο εφιαλτικά σενάρια βρίσκεται πλέον η Ελλάδα. Η ζοφερή πραγματικότητα ξεδιπλώνει τις πιο φρικιαστικές της πτυχές, την ώρα που οι ευρωπαίοι εταίροι ασκούν ασφυκτικές πιέσεις για συμμόρφωση της χώρας μας. Όλα αυτά θα τα ζητήσουμε με...Αλλά πρώτα ας δούμε το video...».
Μεταφέρω, στο περίπου, την έναρξη του πιο δημοφιλούς τηλεοπτικού δελτίου για να σας αφυπνίσω μνήμες και συναισθήματα που «ξυπνούν» κάθε βράδυ στις 20.00. Η διάχυτη ανησυχία, που προκαλούν οι ειδήσεις των τελευταίων εβδομάδων (ίσως για πρώτη φορά, όχι άδικα), έχει παρεισφρύσει σε όλα τα εργασιακά περιβάλλοντα. Τα «πηγαδάκια» πληθαίνουν και οι προβληματισμένοι, πρώτα ως σκεπτόμενοι πολίτες και μετά ως εργαζόμενοι, ανταλλάσσουν απόψεις, κατά βάση φόβους και σε δεύτερο επίπεδο, όσοι έχουν ακόμα κουράγιο, όνειρα και ελπίδες.
Κάνω το μοιραίο σφάλμα να διαβάσω εφημερίδες, να παρακολουθήσω δελτία, να ενημερωθώ. «Παγώνω»από φόβο για το συνολικό επαγγελματικό μέλλον αλλά και για τις χειρότερες μέρες που όλοι προεξοφλούν ότι θα έρθουν και συνειδητά επιλέγω να… στρουθοκαμηλίσω: να αγνοήσω τον αρνητισμό, να στραφώ σε αισιόδοξα σενάρια, να το ψάξω λίγο, να αποκτήσω ελπίδα. Με αυτήν την ψυχολογία και ένα βήμα πριν κάνω το απονενοημένο διάβημα (εντάξει, μην το πάρετε και τοις μετρητοίς, ίσως είμαι λίγο υπερβολική) την προσοχή μου τράβηξε ένας τίτλος από το Masterclass της Lynda Gratton, «The Future of Work and what this means for people and organisations». Με την προσδοκία θετικών μηνυμάτων επισκέπτομαι τον σχετικό διαδικτυακό τόπο και βρίσκομαι μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη.
Περισσότερα από 200 στελέχη, από περισσότερες από 20 εταιρείες, σε παγκόσμιο επίπεδο, αλληλεπιδρούν, εμπνέονται, αναπτύσσουν θέματα συζήτησης και μοιράζονται φόβους για το μέλλον της εργασίας. Με ένα γόνιμο τρόπο βάζουν στο μικροσκόπια ζητήματα που τους απασχολούν και αναζητούν διεξόδους, προτείνουν λύσεις, απορρίπτουν την τρομολαγνεία, αρνούνται να υποκύψουν στις πιέσεις των καιρών. Και το βασικότερο όλων: βρίσκω κοινά σημεία με την ελληνική κοινωνική, επιχειρηματική, εργασιακή πραγματικότητα.
Όλα παραπάνω γίνονται, με τη σειρά τους, αντικείμενο έρευνας από την L. Gratton και την ομάδα της. Με τον δικό της μοναδικό τρόπο, που την έχει αναδείξει ανάμεσα στους πιο σημαντικούς διανοητές του HR, τοποθετεί τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση και μιλώντας πάντα με βάση την εμπειρία της και την πρακτική εφαρμογή ευαγγελίζεται τις καλύτερες μέρες που μπορούν να έρθουν. Και αντί να αναζητώ εναγωνίως τη…λοβοτομή…απλά μετράω αντίστροφα μέχρι τις 17 Μαρτίου.