Οι σημερινοί εργαζόμενοι είναι περισσότερο από ποτέ ενημερωμένοι και απαιτητικοί για τα εργασιακά θέματα. Παράλληλα, έχουν διαφορετικούς στόχους από ό,τι οι εργοδότες τους στα διάφορα στάδια της επαγγελματικής τους πορείας και πολύ συχνά τους εκφράζουν.
Όσον αφορά στην επιλογή της εργασίας τους, το ανθρώπινο δυναμικό της Ευρώπης συνολικά έχει σημαντικά παρόμοιες ανάγκες, οι οποίες αφορούν κυρίως τις ικανοποιητικές αποδοχές, την ισορροπία επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, καθώς τις δυνατότητες εξέλιξης καριέρας. Ταυτόχρονα, οι εργαζόμενοι της νέας χιλιετίας έχουν συνειδητοποιήσει ότι η προσωπική τους συνεισφορά είναι εκείνη που θα τους προσφέρει επαγγελματική ασφάλεια. Οι περισσότεροι, ωστόσο, παραμένουν ανοιχτοί σε προτάσεις που αφορούν σε νέες θέσεις εργασίας. Βέβαια, από εκείνους που εξετάζουν μια πιθανή μετακίνηση, το μέγεθος του προσωπικού που πράγματι σκοπεύει να αλλάξει εργοδότη είναι σχετικά μικρό.
Η αποφασιστικότητα που πηγάζει από τη διαπαιδαγώγηση και τις αξίες κάθε εργαζομένου αποκτά καθοριστική σημασία, καθώς το ανθρώπινο δυναμικό, δυστυχώς, δεν πιστεύει ότι μάνατζερ ενδιαφέρονται στην πραγματικότητα για τις ανάγκες του.
Επομένως, τα στελέχη των χαμηλότερων βαθμίδων χρειάζονται την ευκαιρία να αναπτύξουν τις δεξιότητές τους και, κατά συνέπεια, την απασχολίσιμότητά τους. Σε γενικές γραμμές, πάντως, επικρατεί ένα αίσθημα δυσαρέσκειας σχετικά με την αμεροληψία και τη διαφάνεια των αμοιβών.
Σε αυτό ακριβώς το κλίμα, οι εργαζόμενοι που ασπάζονται τους στόχους της επιχείρησης στην οποία εργάζονται είναι εκείνοι που μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση των ζημιών, να χτίσουν σταθερές σχέσεις με τους πελάτες και να δώσουν ώθηση στην οικονομική πορεία κάθε οργανισμού.
Όπως αναφέρει και η Dr. Beverly Kaye, engagement expert, «Αν δε δίνετε τη δέουσα προσοχή στα ταλέντα σας και δεν τα κρατήσετε όσο το δυνατόν περισσότερο στην εταιρεία σας, κινδυνεύετε να χάσετε γνώσεις και ανθρώπινο κεφάλαιο εξαιρετικά μεγάλης σημασίας».
Τα στελέχη Διαχείρισης Ανθρώπινου Δυναμικού καλούνται να συνεργαστούν με κάθε Διεύθυνση, προκειμένου να εφεύρουν τις μορφές εκείνες συνεργασίας, που θα γεμίσουν τους εργαζόμενους με ικανοποίηση και όραμα για την επίτευξη προσωπικών στόχων, οι οποίοι θα συμπίπτουν με εκείνους του οργανισμού στον οποίο ανήκουν. Ο «διάλογος με στόχο την ανάπτυξη» (σελ. 26) είναι μια αρχή. Εσείς, τι σκέφτεστε;
